Απολογισμός (BMC)

Φεύγει το 12 μπαίνει το 13. Κάλο είναι σε κάθε αλλαγή να κάνουμε μία στάση. Να κάνουμε έναν απολογισμό. Να πούμε τι κάναμε, τι δεν κάναμε… τι θα θέλαμε να κάνουμε.

Είναι καλό να σταματάμε πότε – πότε να συνειδητοποιούμε ότι είναι ώρα για αλλαγή. Μια αλλαγή όχι βεβιασμένη, μια αλλαγή φυσική. Όπως η αλλαγή του χρόνου. Όπως η αλλαγή της ημέρας κ.α. Αλλά, για μένα, είναι επίσης καλό και καλύτερο να βάζουμε στόχους για το μέλλον. Με άλλα λόγια να ονειρευόμαστε. Να βάζουμε μικρές προκλήσεις ρε παιδί μου στον εαυτό μας, έτσι, επειδή θέλουμε να ζούμε ανήσυχα και όχι ήσυχα! (αυτό πάει για λίγους)

 Να κρατάμε τύπου φάση ημερολόγιο. Κάποιες φορές είναι ωραίο να ξεθάβεις στιγμές που είχες «θάψει». Κάποιες φορές έχει πλάκα. Κάποιες… Αυτή τη φορά λοιπόν καλώ όσους μπαίνουν στον κόπο και διαβάζουν αυτές τις σελίδες, να κοπιάσουν λίγο παραπάνω. Θα θέσω κάποιες ερωτήσεις να απαντήσουμε για τη χρονιά που πέρασε έτσι για έχουμε κάποιο μπούσουλα για το που ήμασταν, που είμαστε και που πάμε… 

Οπότε:

 1.       Ποια ήταν η πιο χαρούμενη στιγμή του χρόνου; (μπορεί να ήταν μια μικρή περίοδος και όχι απαραίτητα μια στιγμή, μπορεί να ήταν μέρες, εβδομάδα, μήνας… λέω τώρα εγώ…)
2.       Ποια ήταν η πιο δημιουργική στιγμή του χρόνου; (παρομοίως με τα παραπάνω σχόλια)
3.       Ποια στιγμή με την οικογένεια σου θα θυμάσαι; (γιατί όπως και να το κάνουμε έχουμε και μία οικογένεια…)
4.       Ποια στιγμή με τους φίλους; (πιθανόν θα είναι ξενύχτι ε…; Μπορεί και όχι…)5.       Αν γύρναγες πίσω, ποια απόφαση είναι αυτή που θα έπαιρνες πίσω;6.       Τι θέλεις να ξεχάσεις; (μία να το φέρετε στο νου σας και μία να το κάψετε…)
7.       Ποια ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα ήταν η καλύτερη της χρονιάς; (χαχα έτσι για να μη ξεχνιόμαστε…)

Δεν θέλω να γράψω άλλες. Πραγματικά, αυτές θέλουν σκέψη για να καταφέρουμε να απαντήσουμε πραγματικά (εκτός της τελευταία). «Τα πράγματα είναι έτσι όπως τα βλέπουμε». Παρ’ όλα αυτά εγώ θα ήθελα κι άλλες…

Οπότε: γκούχου.. γκούχου…
 ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ, ΚΑΤΩ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ!!

~ 

Με το καλό να μας βγει, με το καλό να μας μπει!!! 

bmcakis@gmail.com  

«Αρνητικό» γκράφιτι....

Και ποιος θα μπορούσε να το σκεφτεί...

Να μπει στη διαδικασία και να αντιστρέψει τα χρώματα μίας φωτογραφίας που έβγαλε;

Αυτό όμως ο τύπος το έκανε! Και το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από όμορφο...

Άντε εσύ τώρα να μπεις στην ψυχολογία του γκραφιτά και να γνωρίζεις που πάει τι.

Βέβαια μπορεί και να μην είχε ιδέα και ο ίδιος ότι  το αποτέλεσμα θα είναι τόσο αντίθετο, αλλά από την άλλη είναι μία πολύ περίεργη σύμπτωση για να είναι τυχαίο...

Άρα, μάλλον ήξερε καλά τι έκανε. Ιδού:

Πηγή: www.lifo.gr

ΥΓ: η καλλιτέχνιδα (γιατί είναι γυναίκα) είναι η Mora.

Θέμα Χρόνου (BMC)

Το κάθε πράγμα έρχεται ή φεύγει στην ώρα του. Ούτε μία ώρα πριν ούτε μία ώρα μετά. Στην ώρα του. Είχε πει ο Λάο Τσε…

Έχουνε μιλήσει αρκετοί για τον χρόνο, ανά τους αιώνες. Λογικά κάτι σημαίνει αυτό. Υπάρχουν ένα σωρό γνωμικά και φράσεις…

«Ο χρόνος είναι χρήμα», Βενιαμίν Φραγκλίνος

«Είμαστε πλούσιοι σε πληροφορία, αλλά φτωχοί σε χρόνο. Πρέπει να μάθουμε πώς να επιλέγουμε μόνο τα καλύτερα και τα πιο χρήσιμα για να τον αφιερώνουμε αποκλειστικά εκεί», Κομφούκιος

«Ο χρόνος αυτός καθ’ εαυτός είναι ένας παραλογισμός, δεν υπάρχει χρόνος παρά μόνο για ένα πλάσμα που αισθάνεται», Friedrich Nietzsche

«Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις χωρίς να χρειάζεται καν να τον ρωτήσεις», Ευριπίδης

«Το πρόβλημα είναι ότι νομίζετε ότι έχετε χρόνο», Βούδας

«Ο χρόνος είναι μεγάλος Δάσκαλος, λένε. Το κακό είναι ότι σκοτώνει τους μαθητές του», Hector Berlioz

Και πολλά άλλα που καλό θα είναι κάποιος να ερευνήσει στο ιντερνέτ κάποια στιγμή που παπαρίζει στο facebook κοιτώντας φωτογραφίες!

Εμένα μου αρέσει το «ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος γιατρός» το οποίο δε ξέρω από ποιον ή από πού προέρχεται… αν κάποιος γνωρίζει, παρακάτω είναι το mail μου παρακαλώ.

Πολλά πράγματα γιατρεύονται η αλήθεια είναι με το πέρασμα του χρόνου. Πολλά και διάφορα. Από μία αρρώστια, μέχρι ένα συναίσθημα, μέχρι μια ιδέα. Γι’ αυτούς που λένε ότι κάποιες αρρώστιες δε γιατρεύονται ούτε με το πέρασμα του χρόνου, θεωρώ, ότι σκέφτονται λάθος… και ο θάνατος ακόμα είναι γιατρειά! Το δύσκολο είναι ότι δεν έχουμε τις αδερφές: υπομονή και επιμονή.

Κάτι άλλο που παρατηρούμε στο χρόνο είναι ο ρυθμός. Τώρα, ας πούμε, πλησιάζουμε στην αλλαγή του χρόνου. Τώρα, ας πούμε, ζούμε στο Χειμώνα. Αύριο θα έρθει η Άνοιξη. Τώρα ας πούμε έχουμε κρίση… που πραγματικά αυτό σημαίνει αλλαγή… αύριο… δε θα έχουμε. Ωραίο ακούγεται ε;

Πρέπει να τα λέμε αυτά τα απλά πράγματα μερικές φορές για να μη τα ξεχάσουμε κι αυτά.

Άλλα πράγματα, πάλι, που θέλουμε να ξεχάσουμε… πρέπει να περιμένουμε να περάσει ο χρόνος.

Αυτό να κάνουμε… να σφίξουμε τα δόντια… να σφίξουμε τις γροθιές και να πούμε:

«Θα περάσει… είναι θέμα χρόνου!»

bmcakis@gmail.com

Live - Θόλος Bar 28/12/2012

Και από τη στιγμή που δεν καταστράφηκε ο κόσμος στις 21 του μήνα όπως πολλοί (που χρωστάνε παντού...) θα ήλπιζαν, είπαμε να κάνουμε ένα liveάκι για να το γιορτάσουμε βρε αδερφέ!

«Και ως εκ θαύματος εκανονίσθη την 28ην τουτουνού του μηνός,

και εν Θόλω bar να λάβει χώρα η εντάυθη σύναξης και ώρα δέκα βραδυνή,

μαζί με τους συνδαιτυμόνας εις την hip hop φάσιν της Ελλάδος...

Ήτοι Collectiva, γαρ, μαζί με Πένθιμο Clown εκ Σητείας,

και Παράνοια, και Phatskool, οι εκ των Χανίων ορμώμενοι,

και Reggen Boog, με Στιλέτα και Στιχομυθία εν χορώ,

προκειμένου να άδωμεν και να υμνήσωμεν την διατήρησιν

του κοσμήματος αυτού που λέγεται 

ανθρωπότις»

Αγαπητοί μου αδελφοί, Δια την περαιτέρω διασκέδασιν του φιλοθεάμονος κοινού,οι αδελφοί μας Bmc και V-Saico, θα ευφραίνουν τας καρδίας μας
με ρυθμούς ρυθμικούς, πλην όμως, μελωδικούς ήχους οίτινες καλούνται ίνα γαληνεύσουσιν ημάς. Αμήν!

 Με ελεύθεριν διέλευσιν, είσοδον και παραμονήν εις τον ιερό χώρο του προσκυνήματος εις τον Θόλον.

Κι έτσι αφού ανακαλύψαμε το χαμένο ευαγγέλιο της GoodView καταλάβαμε πως οφείλουμε να ακολουθήσουμε «τας γραφάς». 

Οπότε:

28 Δεκεμβρίου 2012

22:00

Collectiva

Πένθιμος Clown

Παράνοια

Phatskool

Regen Boog

 Στιλέτα

Στιχομυθία

Κατόπιν:

Bmc

V-Saico

Είσοδος ελεύθερη

τα λέμε εκεί...

Ιθάκη (Instrumental) - BMC (VIDEO)

Φτάσαμε λοιπόν  στην Ιθάκη…  ή ακόμα; Φυσικά και δεν φτάσαμε, έχουμε δρόμο μακρύ ακόμα…

Πρέπει να καταλάβουμε ότι το ποίημα αυτό αφορά τον καθένα μας. Πρέπει ο καθένας να βρει την Ιθάκη του. Δεν είναι ένα ταξίδι επιστροφής, όπως σχολίαζαν σε ένα άλλο blog, είναι ένα ταξίδι προορισμού.

Ο καθένας βέβαια το παίρνει όπως θέλει και το μεταφράζει, έτσι είναι η τέχνη. Αλλά πάνω - κάτω κάποια κοινά σημεία υπάρχουν για όλους.

Θα ήθελα να πω κάποια πράγματα για τη δημιουργία του κομματιού… έτσι… για την ιστορία!

Το κομμάτι αυτό λοιπόν γράφτηκε για έναν και μόνο σκοπό. Για να λάβει μέρος σε έναν μουσικό διαγωνισμό. Δουλεύτηκε δύο μήνες περίπου για να φτιαχτεί ως έχει. Ασχολήθηκαν πολλοί άνθρωποι. Υπήρξαν σαφώς περιπέτειες… τεχνικές… υγείας…  αλλά το καταφέραμε. Το κυνηγήσαμε αρκετά και σε κάποια φάση μπερδευτήκαμε… κυνηγάμε το κομμάτι ή τα 500 ευρώ που είναι το 1^ο βραβείο;  Και τα δύο… θα ήταν ψέμα αν λέγαμε ότι το κάνουμε για τη ψυχή της μάνας.

Πώς τα φέρνει έτσι όμως η ζωή… τελικά το κομμάτι το απόρριψαν από τον διαγωνισμό. Δεν τηρούσε τις προϋποθέσεις για να λάβει μέρος (δηλαδή δεν είχε στίχο και ερμηνεία) .

Τόσος κόπος… τζάμπα; Και είναι μερικές φορές που τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους… αρκεί βέβαια να μάθουμε να ακούμε….

«Είναι το ταξίδι που αξίζει τελικά» σκέφτομαι, όπως είχε πει ο μεγάλος Νικόλας.

«…μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη… η Ιθάκη σου έδωσε το ωραίο ταξίδι… χωρίς αυτή δεν θα ‘βγαινες στο δρόμο..» …και άλλοι πολλοί στίχοι που ταιριάζουν…

Μας έμεινε λοιπόν το ωραίο ταξίδι, το οποίο συνεχίζεται! Να ‘ναι καλά όσοι βοήθησαν για να πραγματωθεί αυτό!

…το κομμάτι αφιερώνεται στη ΣΟΦΙΑ και την ΕΙΡΗΝΗ…

ΣΟΦΙΑ στο μυαλό… ΕΙΡΗΝΗ στην καρδιά…

Πάμε…  

(κλικ στην εικόνα)

Μάθε Πρώτα Ν’ Ακούς… Και Μετά Να Μιλάς! (BMC)

Λοιπόν να το θυμάστε εσείς οι λιγοστοί που κάθεστε και διαβάζετε αυτά που γράφω σ’ αυτό το χώρο, αυτό που λέω στον τίτλο κάποτε θα γίνει τραγούδι! …στα «τέτοια» σας ε; χαχα… πάμε πιο κάτω να το αναλύσουμε τώρα χωρίς πολλά - πολλά…

Κάποτε λοιπόν μου είχε πει ένας Δάσκαλος πολεμικών τεχνών (τον αναφέρω γιατί πολλοί μπορεί να πουν, «ε, από πού το άκουσες αυτό και από ποιόν και γιατί και τι είναι αυτός..» και άλλα πολλά, λες και έχουν πια τόσο σημασία!) ότι εδώ καλά - καλά δε ξέρουμε να ανασαίνουμε και θέλουμε να μάθουμε να χτυπάμε;! Δηλαδή, προσέξετε, μου είπε ότι δεν ξέρουμε να ανασαίνουμε, ένα πράγμα τόσο απλό που το κάνουμε κάθε στιγμή και αυτό δε το κάνουμε σωστά, ή αλλιώς, δεν έχουμε μάθει ακόμα να το κάνουμε. Χάνουμε τον ρυθμό και διάφορα τέτοια.

Τέλος πάντων το θεώρησα στην αρχή υπερβολικό αλλά μετά προβληματίστηκα. Σκέφτομαι, πως είναι δυνατόν να αναπνέουμε κάθε στιγμή και να μη το κάνουμε καλά και αν και εφόσον αυτό συνδέεται με άλλα πράγματα που κάνουμε καθημερινά. Δεν άργησα φυσικά να βρω την απάντηση αφού αυτός ο ανθρώπινος νους μου μπορεί με λίγη σκέψη παραπάνω να βρει απαντήσεις για όοοολα μα όοοολα τα πράγματα και ερωτήματα χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα να κάνει κάποια έρευνα. Με λίγη παραπάνω σκέψη. Απλά!

Νομίζουμε ότι ξέρουμε…

Με τόσες πληροφορίες και κυρίως παραπληροφορίες στη σημερινή εποχή, έχουν καταφέρει να μας χαζέψουν και να νομίζουμε ότι ξέρουμε να αναπνέουμε, να νομίζουμε ότι ξέρουμε να περπατάμε (γιατί κάποιοι στην πραγματικότητα τρέχουνε…) να νομίζουμε ότι ξέρουμε να μιλάμε (γιατί τόση αργκό δε νομίζω να υπήρξε ποτέ…) να νομίζουμε ότι «πίνοντας» διασκεδάζουμε (ενώ στη πραγματικότητα μπεκρουλιάζουμε…) και πάρα πολλά άλλα παραδείγματα ίσως να περιμένετε να διαβάσετε μέχρι φυσικά να φτάσουμε στο πιπεράτο  «να νομίζουμε ότι ξέρουμε να σκεφτόμαστε ενώ… ή να νομίζουμε ότι ξέρουμε να ζούμε ενώ…» αλλά δε θέλω να αναφέρω τα αυτά ούτε να καταλήξω εκεί! Σας ξεγέλασα;!

Αυτό το αφήνω για τον καθένα να κάνει κάποια μικρή έρευνα αν θέλει να δώσει κάποια απάντηση και να συμπληρώσει το «κενό»… ή πολύ απλά όπως είπα παραπάνω θα χρειαστεί λίγη παραπάνω σκέψη! «Δεν είναι τίποτα».

Λοιπόν, επειδή θέλω να καταλήξω κάποτε, κάπου, πρέπει να περάσω κατευθείαν στο ψητό γιατί κάποιοι ίσως δεν κρατιούνται από την πείνα και ίσως φάνε εμένα!

Τα παραπάνω παραδείγματα που ανέφερα θα έλεγε κανείς ότι είναι προσωπικά και νταξ ο καθένας γούστο του καπέλο του, έτσι;! Τι γίνεται όμως όταν κάποιος είναι μέλος μια ομάδας ανθρώπων και σε αυτή τη περίπτωση οι πράξεις του έχουν επιρροή, θέλει δε θέλει, στην υπόλοιπη ομάδα; Ομάδα ανθρώπων μπορεί να θεωρηθεί πέρα από μια ποδοσφαιρική ομάδα… η οικογένεια, ένα τμήμα στο σχολείο, ένα συγκρότημα, μία σχέση (ακόμα και δύο άτομα νομίζω ότι μπορεί να θεωρηθεί ομάδα ε;) και πολλά άλλα που σας έρχονται στο μυαλό. Τι γίνεται λοιπόν στην περίπτωση που είμαστε μέλη κάποιας ομάδας και αναγκαστικά πρέπει να επικοινωνήσουμε με κάποιο άλλο μέλλος της ομάδας ώστε να δώσουμε πληροφορίες ή να λάβουμε πληροφορίες ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΤΟ ΕΝΑ ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΛΛΟ; ΔΗΛΑΔΗ ΔΕ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΜΙΛΑΜΕ! Φφ…

Συγνώμη για τον τόνο στο γραπτό αλλά επιτέλους κατάφερα κάπως να το πω ή κάπως να το βγάλω. Όπως καταλάβατε ένα από τα πολλά μας προβλήματα είναι ότι δε ξέρουμε να ακούμε, ούτε ξέρουμε να μιλάμε και αυτό ναι, είναι εξίσου πρόβλημα όπως είναι και τα προσωπικά μας, αλλά επειδή τον εαυτό μας συνηθίζουμε να τον γράφουμε εκεί που δεν πιάνει μελάνι, δε χρειάζεται εκεί να γράφουμε και την «ομάδα».

Χρειάζεται να «σκάμε» όταν μιλάει ο άλλος και να «σκάει» κι εκείνος στον οποίο μιλάμε. Και φυσικά δεν εννοώ να σκάμε ή να σκάνε μόνο με λόγια, αλλά με σκέψεις (προκαταλήψεις, αμφιβολίες… ξέρετε, ξέρετε!) με συναισθήματα (ζήλια, πάθος…) και σωματικά (όταν φυσικά κοιτάμε αλλού και όχι τον άλλον στα μάτια!) Καλό είναι, όσο κουρασμένοι κι αν είμαστε, όταν μιλάμε ή μας μιλάνε, να είμαστε εκεί 100%! Όπως με πολλά πράγματα θα μου πείτε και έχετε δίκιο… αλλά από κάπου πρέπει να κάνουμε μια αρχή! Και πάντα ένας δρόμος 100000 βημάτων αρχίζει με 1 βήμα…

Καλό είναι λοιπόν να μάθουμε να ακούμε και μετά να μιλάμε για να ξέρουμε και τι λέμε… γιατί όταν δεν ξέρεις να ακούς δεν ξέρεις να μιλάς! Αυτό είναι έτσι… και όπως λέει και ο άλλος ΔΕΧΤΗΤΕ ΤΟ! Οπότε σσς….

Αυτά είχα να πω, αλλά πολύ περισσότερα εννοώ! Ελπίζω να καταλάβατε εσείς που ξέρετε να διαβάζετε!

Γραμμή παραπόνων: bmcakis@gmail.com

LIVE: Λάθος Εποχή (15.12.2012)

Αυτό το Σάββατο, 15 Δεκεμβρίου 2012 (λίγο πριν την καταστροφή του κόσμου για να μην ξεχνιόμαστε!) οι Λάθος Εποχή παρουσιάζουν το δίσκο τους «Έπος του εμφυλίου στην αστική μας φύση».

Όλοι μας λοιπόν να μαζευτούμε στο Κέντρο Νέων (πλάι από τους 4 Μάρτυρες) στις 22:00 για ένα liveάκι μετά από αρκετό καιρό (για μερικούς - μερικούς από μας, ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε!)

Μαζί τους οι:

Παράνοια

Collectiva

Στιχομυθία

Τα λέμε εκεί...

Smoka (Παράνοια) - Ράδιο Ρίθυ (mixmodemastersystem vol.4)

Είναι γεγονός το τέταρτο δισκίο της σειράς, ενώ ετοιμάζονται με το δικό τους ρυθμό, διάφορες άλλες δουλειές οι οποίες θα βγουν εν καιρώ.

Οπότε κλείνουμε φώτα, πόρτες, οθόνες (αφού πατήσουμε Play!) και κινητά... και ταξιδεύουμε για λιγότερο από μισή ώρα, με τις ραδιοφωνικές ταχυδακτυλουργίες του κυρίου Smoka!

Ανέκδοτο (BMC)

Δεν μου αρέσουν πολύ τα ανέκδοτα… αλλά αυτό είναι καλό! Και περιμένοντας να φτάσουμε στην Ιθάκη, κάνουμε μία ολιγόλεπτη στάση…

~

Κάπου, κάποτε, τρία γεροντάκια έπιναν τον ελληνικό τους καφέ στο καφενείο όπως είναι φυσικό. Εκεί λοιπόν που άραζαν βλέποντας τον κόσμο να περνάει έξω από το καφενείο να πηγαίνει πέρα δώθε, ξεκίνησε ο πρώτος:

«Ρε παιδιά έχω ένα πρόβλημα», λέει

«Τι πρόβλημα έχεις;», ρωτάνε οι δύο.

«Να, όταν ήμουν 25 χρονών παλικάρι θυμάμαι να μπορώ να βλέπω το μυρμήγκι από μακριά και να μπορώ να εστιάζω σε αυτό. Μπορούσα να δω τα ίχνη του!»

«Ε, και πιο είναι το πρόβλημα τώρα;»

«Τώρα, ρε παιδιά, δεν μπορώ να δω! ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ!»

Μετά από λίγο ξεκινάει και ο δεύτερος:

«Ρε παιδιά έχω κι εγώ ένα πρόβλημα», λέει.

«Τι πρόβλημα έχει πάλι εσύ;» Τον ρωτάνε οι άλλοι δύο.

«Να όταν ήμουν κι εγώ παλικάρι 25 χρονών μπορούσα να ακούσω μέχρι και την γάτα να περπατάει και να έρχεται από το σαλόνι. Μέχρι και το περπάτημα της γάτας άκουγα!»

«Και τώρα τι;;»

«Δεν ακούω ρε παιδιά! ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ!»

Μετά από λίγο ξεκινάει και το τρίτο γεροντάκι.

«Αφήστε παιδιά... εγώ έχω το μεγαλύτερο πρόβλημα»,  λέει.

«Τι πρόβλημα καλέ;;!!», ρωτάνε με μεγάλη έκπληξη τα άλλα δύο γερόντια.

«Να, εκεί που συνηθίζω να κάθομαι στο σπίτι μου, στον καναπέ μου, μπροστά από την τηλεόρασή μου και να παρακολουθώ τον αγαπημένο μου σήριαλ (Τούρκικο) περνάει από μπροστά μου συνέχεια αυτή η Ρωσίδα η Λένα και πότε - πότε της ρίχνομαι!»

«Μα κύριε Κώστα, πάλι θέλετε sex;»

«Γιατί Λένα μου, ποιο είναι το πρόβλημα;»

«Το έχουμε κάνει ήδη 5 φορές σήμερα κύριε Κώστα!!»

Κοιτάζονται το ένα το άλλο τα άλλα δύο γεροντάκια και με απορία ξαναρωτάνε:

-          Και ποιο είναι το πρόβλημα καλέ;;!!

-          ΞΕΧΝΑΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ… ΞΕΧΝΑΩ…

bmcakis@gmail.com

Για να θυμηθούμε... τι έλεγε ο δάσκαλος!

Την περίοδο του Εθνικού διχασμού στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης ανέβαινε μ' ένα μουλάρι σ' ένα ορεινό και δύσβατο χωριό, για να επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο.

Στο δρόμο που επήγαινε συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά: «Δε μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; Βενιζελικός ή βασιλικός;». «Βενιζελικός», απαντά ο αγωγιάτης. «Α, το γαϊδούρι» σχολίασε ο επιθεωρητής.

Ο αγωγιάτης όμως ήταν Βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο τη στιχομυθία. «Το και το, δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι».

Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά το δάσκαλο ποιο είναι το μάθημα της ημέρας. «Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος. «Ας δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά», λέει ο επιθεωρητής.

Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει τη φράση:

«Ο επιθεωρητής είπε, (κόμμα), ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία).

Αφού, έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος: «Ποιος είναι, παιδί μου, γαϊδούρι;». «Ο δάσκαλος», ψέλλισε ο μαθητής. «Και ποιος το είπε;». «Ο επιθεωρητής, κύριε». «Ωραία», είπε ο δάσκαλος. «Σβήσε τώρα το κόμμα και βάλ' το αλλιώς»:

«Ο επιθεωρητής, (κόμμα), είπε ο δάσκαλος, (κόμμα), είναι γαϊδούρι».

 Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος: «Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;». «Ο επιθεωρητής», απαντά δειλά ο μαθητής. «Και ποιος το είπε;» «Ο δάσκαλος», απαντά ο μαθητής.

Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει: «Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα; Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε το δάσκαλο».!

Είπε μονολογώντας ο παππούς, καθισμένος στην πολυθρόνα του μπροστά στη τηλεόραση που ανακοίνωνε και νέες μειώσεις στις συντάξεις: Όταν ήμουν μαθητής, άκουγα κάθε τόσο τη δασκάλα μου να λέει: «Να προσέχετε τα κόμματα! Ένα λάθος κόμμα, μπορεί να σας χαλάσει τελείως τη σύνταξη!» Έπρεπε να περάσουν εξήντα χρόνια για να καταλάβω τι εννοούσε."

Το Αερόστατο (BMC)

Βλέπω πολλά και διάφορα να γίνονται τελευταία στον χώρο του HIP HOP τα οποία θα ήθελα να σχολιάσω και να αναπτύξω γιατί δεν μπορώ να τα κρατώ άλλο μέσα μου, θα σκάσω! Αλλά παίρνω μια βαθιά αναπνοή και ξεφυσώ. «Ας το για αργότερα» λέω και πιάνομαι από αλλού… από κάτι πιο ελαφρύ, το αερόστατο!

Πληροφοριακά...

Ξέρατε ότι(;):

Το Αερόστατο είναι ένα πτητικό μέσο, ελαφρύτερο από τον αέρα (το περιεχόμενο του μπαλονιού ε; [Σ.τ.Ε.]), που αιωρείται χάρη στην αεροστατική άνωση. Αποτελείται από δύο κύρια μέρη: τηλεμβός (πουλέγεται και «καλάθι») και είναι ο κύριος χώρος όπου βρίσκονται οι επιβάτες και από έναν μεγάλο σάκο (μπαλόνι), που ονομάζεται «αεροστατική σφαίρα» και γεμίζει με ζεστό άερα ή κάποιο αέριο ελαφρύτερο του αέρα (π.χ. υδρογόνο, ήλιο, φωταέριο κ.λπ.). Η πρώτη πετυχημένη πτήση με αερόστατο έγινε από τους αδελφούς Μονγκολφιέ και η πρώτη επανδρωμένη από τους Φρανσουά Πιλάτρ ντε Ροζιέ και Φρανσουά Λωραίν στις 21 Νοεμβρίου 1783 στο Παρίσι, γεγονός που αποτέλεσε το «γενέθλιον» της αεροπλοΐας.

Και πολλά άλλα που μπορείτε να βρείτε στη Βικιπαιδεί τέλος πάντων...

...ξέρατε όμως ότι(;):

Ο άνθρωπος μοιάζει αρκετά με αερόστατο; Έχει και εκείνος μία φωτιά μέσα του που τον βοηθά να πάει ψηλά. Ναι, θέλει κι αυτός να ανέβει ψηλά στον ουρανό. Εκεί που μπορεί και βλέπει τα πράγματα από πάνω. Τα βλέπει ολικά. Βλέπει ότι οι άνθρωποι τελικά δεν έχουν διαφορές παρά μόνο κάποια χιλιόμετρα, παρά  μόνο κάποια μίλια. Βλέπει ότι όλοι οι άνθρωποι ζουν σε ένα στρογγυλό πράγμα που το ονομάσανε ΓΗ. Βλέπει ποιος κάνει «ζαβολιές» και ποιος όχι.

Θέλει να πάει ψηλά γιατί στον ουρανό δεν έχει ούτε αμάξια, ούτε μηχανάκια, ούτε κομπλεξικές κοπελίτσες, ούτε σεξομανείς τυπάδες. Όσο πιο ψηλά πάει, τόσο πιο ήρεμα και μακριά από τη βαβούρα θα είναι.

Απλώς... όπως και με πάααααρα πολλά πράγματα έτσι και με αυτό... ο άνθρωπος δυσκολεύεται.

Γιατί όπως το αερόστατο, έτσι και αυτόν, τον κρατάνε χαμηλά κάποια σακιά με «άμμο» ή πολύ απλά κάποια βάρη. Κι εκεί αρχίζει η «πιο παλιά μάχη...». Όταν είναι χαμηλά δεν έχει πρόβλημα και πετάει αβέρτα πολλά σακιά. Το πρόβλημά του φυσικά είναι όταν, αν και εφόσον, θέλει να πάει ακόμα πιο ψηλά ώστε να ηρεμήσει περισσότερο. Δεν ξέρει ποια σακιά να πετάξει. Μερικές φορές δεν ξέρει αν θέλει να τα πετάξει ή όχι.

Το αξιοσημείωτο είναι στην περίπτωση που δεν θέλει να πετάξει σακιά και θέλει να ανέβει και ψηλά. Εκεί ήντα γίνεται, μου λέτε; Θα ήθελα πολύ να μου λέγατε εφόσον αφήνω e-mail στο τέλος... αλλά 1^ον δυσκολεύομαι να περιμένω και 2^ον επειδή έθεσα ένα ερώτημα και καλό είναι να δώσω και μία απάντηση, θα τη δώσω και παίζει να συμφωνήσετε μαζί μου οπότε αποφεύγουμε γραφειοκρατίες! Αν όχι, περιμένω...

Μα τι άλλο να κάνει φυσικά από το να δυναμώσει τη φωτιά; Όπως το μπρίκι που ψήνουμε την ελληνικούρα και το δυναμώνουμε γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε το αυτονόητο, έτσι μπορούμε να δυναμώσουμε κι εμείς τη φωτιά ώστε να μπορέσουμε να σηκώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα σακιά... γιατί πολλά - πολλά σίγουρα δεν σηκώνει ό άνθρωπός μας. Σχετικό.

Και βέβαια θέλει προσοχή για να μην φουντώσει πολύ η φωτιά και χάσουμε κι αυτά που έχουμε ε;

Οπότε κλείνουμε με το συμπέρασμα αυτό. Για να πετάξει το «αερόστατο» πρέπει να ρίξουμε κάποια βάρη. Αν θέλουμε να έχουμε «βάρη» πρέπει να δυναμώσουμε τη φωτιά. Αυτό το έχω ακούσει και με άλλα λόγια «αν θέλεις να έχει φωτιά πρέπει να δώσεις ξύλα, αν θες να έχει ξύλα δεν θα έχεις φωτιά».

Σίγουρα ακούγονται ποιητικά και ίου - ίου αυτά, αλλά σιγά μην κάτσω να σας αναλύσω από εδώ παραπάνω τις σκέψεις μου. Δεν το λέω από κακία... απλά ο καθένας πρέπει να κάνει τη δική του ενδοσκόπηση και μπλα μπλα μπλα... ΟΚ;!

bmcakis@gmail.com

Ας γνωρίσουμε τον Άλεξ... Και ας πατήσουμε MUTE...

Οι πολλοί, που ασχολούνται με το επονομαζόμενο facebook, την προσωποποίηση του ΣΑΤΑΝΑ, (ναι ξέρω ΧΑ!ΧΑ!), μπορεί να το έχουν πάρει χαμπάρι, αλλά εδώ στην απομόνωση χωρίς αυτό τον δίαυλο επικοινωνίας (ΧΑ! ΧΑ! ξανά) το έμαθα μόλις. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τον Άλεξ, έναν Έλληνα που καθώς αλλάζει η εποχή, αλλάζει κι εκείνος. Μία αλλαγή ωστόσο που δεν οφείλεται σε αυτόν, ή τουλάχιστον, μόνο σε αυτόν. Όπως και να' χει δείτε αυτό το όμορφο βίντεο από την omikronproject και  ο καθένας ας εξάγει ό,τι συμπέρασμα θέλει!

Υπάρχει επιλογή για ελληνικούς υπότιτλους οπότε όλα έγιναν εύκολα!

Και για να προκληθεί και το overdose, άλλο ένα υπέροχο βίντεο που έφτιαξε ο Yiannis Biliris, και του έδωσε τον φανταστικό τίτλο «MUTE: The visualisation of an economic rape (Εικόνες ενός οικονομικού βιασμού)»

(Κλικ στην εικόνα και παρακολουθήστε το από το vimeo)

ΥΓ: Και τα μυαλά στα κάγκελα...

Νομίζω (BMC)

Ήμουν που λέτε πριν κάποια χρόνια στην σκοπιά. Εκεί που, όποιος έχει πάει στρατό και έχει κάνει σκοπιά, καταλαβαίνει πότε μένει κάποιος παντελώς μόνος του, με τον εαυτό του και αρχίζει να σκέφτεται και να σκέφτεται και να σκέφτεται…

Κάποια στιγμή λοιπόν, μιας και τύχαινε να έχει πανσέληνο εκείνο το βράδυ, ξανοίγω το φεγγάρι… και ήντα θωρώ;  Μια πολύ όμορφη εικόνα. Ήταν το φεγγάρι ολόγιομο, ο ουρανός ξάστερος  και περιμετρικά γύρω από το φεγγάρι, σα να είχε δημιουργήσει ένα πολύ λεπτό σύννεφο ένα δαχτυλίδι και στη μέση ακριβώς να είναι το φεγγάρι.  Πολύ όμορφη και παράξενη εικόνα. (μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι ήταν αυτό!;!;)

Πρόσφατα στην πανσέληνο του Οκτωβρίου έτυχε και την ξαναείδα! Και μου ήρθε στο μυαλό κάτι που είχα γράψει τότε στη σκοπιά το οποίο μετά από τόσα χρόνια (5) το έχω κρατήσει και «νομίζω» με προβληματίζει ακόμα!

Ήθελα λοιπόν να το μοιραστώ μαζί σας… μιας και «νομίζω» ότι κάπως έτσι μπορεί να νοιώθετε κάποιοι από εσάς.

«…και κάπως έτσι αρχίζω. ΝΟΜΙΖΩ. Αυτό συμβαίνει όταν το καλό με το κακό ζυγίζω. Όταν κάθομαι σιωπηλός και τον χρόνο υπολογίζω. Νομίζω, αφού μου λεν πως για να χτίζω πρέπει πρώτα να γκρεμίζω. Τον δρόμο να βαδίζω… κι όταν λυγίζω, “αντέχω” να ψιθυρίζω! Νομίζω… στην περιπέτεια όπως χαρακτηρίζω… ο μόνος σύντροφος είναι το τσιγάρο που καπνίζω. Όμως νομίζω ότι πολλές φορές από μέσα μου το βρίζω! Νομίζω.. τη σκέψη μου στα απέραντα του άπειρου βυθίζω… να μην αγχώνομαι νομίζω μα από άγχος πλημυρίζω, ενώ θα έπρεπε το πνεύμα μου με ηρεμία να ποτίζω… και τούτο το τονίζω! ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΖΩ! Διότι συνεχίζω να νομίζω… πως σε δύο κόσμους  τον εαυτό μου χωρίζω… μου θυμίζω, το άσπρο και το μαύρο που δημιουργούν το γκρίζο. Το γυρίζω… και νομίζω, ότι το ξεφτιλίζω. Ότι τσάμπα κάθομαι και το χαρτί με λέξεις το γεμίζω, γιατί νομίζω πως δεν ακούτε τίποτα άλλο παρά μόνο ανοησίες που τελειώνουνε σε ΙΖΩ. Υπενθυμίζω, πως ασύστολα νομίζω… και σε αυτό ελπίζω… να πάψω ένα φεγγάρι να νομίζω!»

Μετά από τόσο καιρό δεν νομίζω για πολλά πράγματα. Πλέον είμαι σίγουρος.

Λένε ότι το μυαλό έχει την ικανότητα να παίζει πολλά παιχνίδια, αν δεν ξέρεις να το χρησιμοποιείς. Συνήθως παίζει με αμφιβολίες, διλλήματα, καχυποψίες και τέτοια πράγματα. Επίσης λένε, κάποιες τέτοιες φορές… όταν βρίσκεσαι με τα «νομίσματά» σου…

ότι υπάρχει ένας τρόπος να σκεφτείς και να πάρεις την απόφαση που τόσο σε βασανίζει.

Σώπασε το νου. Σκέψου με την καρδιά. Εκείνη, ξέρει! 

Κατεβαστικό πρόβλημα (Solved)

Το πρόβλημα διορθώθηκε και οι δίσκοι είναι στη διάθεσή  σας μέσω του fourelements!

Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων - Sofo (VIDEO)

Ομολογώ πως δεν είχα ακούσει τη συγκεκριμένη δήλωση και με ξένισε λίγο το γεγονός ότι τέτοιοι άνθρωποι μας εκπροσωπούν στο ελληνικό κοινοβούλιο... Δε θα το κουράσω πολύ, τα συμπεράσματα δικά σας...

Δείτε το βίντεο:

Καβατζοενέργεια (BMC)

Βγήκα λίγο εκτός ρυθμού, αλλά είχα και εγώ τους λόγους μου. Λόγους ζωής και θανάτου που λένε, μιας και μετά από 25 χρόνια έβαλα πρώτη φορά ορό στις φλέβες μου!

Με αφορμή ένα παλιό κείμενο που ανέβασε πρώτα ο deadmic (αρκετά ενδιαφέρον) και με αφορμή την πανσέληνο του Οκτώβρη (θα εξηγήσω τότε..),  θα ήθελα να μοιραστώ και εγώ κάποια παλιά μου «νομίσματα»… αλλά θα το αφήσω για την άλλη φορά… κι έτσι νομίζω ότι περνάω ωραία στο θέμα μας!

Καβατζοενέργεια λοιπόν. Δεν νομίζω ότι υπάρχει με αυτόν τον όρο σε κάποιο βιβλίο ψυχολογίας ή κάποιας τέτοιας κατεύθυνσης αυτή η κατάσταση που θέλω να παρουσιάσω αλλά κάπως πρέπει να υπάρχει… δε μπορεί!

Και έτσι λοιπόν που κείτομαι στο κρεβάτι με τον ορό στο χέρι μου για πρώτη φορά ξεφυσώ και αναστενάζω… «πω ρε π****η τι μας βρήκες πάλι» και μου λέει ο διπλανός «γ******α όλα μαζί πέφτουν πάντα!» και να τα μας…

Πραγματικά πόσες…  μα πόσες φορές έχει φτάσει η στιγμή που έχουμε νευρικά απορήσει «ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΜΑΖΙ;!» Στην αρχή σκέφτηκα, με βάση την κουβέντα που λένε: άλλαξε τη ματιά σου και θα αλλάξει ο κόσμος όλος, και λέω ότι δεν είναι έτσι πάντα. Εννοώ ότι κάποιες φορές είμαστε στα καλά μας και κάποιες στα κακά μας, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ. Αυτό λοιπόν τι σημαίνει; Δε σημαίνει ότι όταν είμαστε στα καλά μας έχουμε ενέργεια και ζωή και μπορούμε να κάνουμε πράγματα; Να νοιώσουμε υπέροχα και να χαρούμε με πολύ μικρά και ασήμαντα πράγματα; Να σκεφτούμε και να φανταστούμε πράγματα που ούτε εμείς οι ίδιοι δε το περιμέναμε ποτέ από τον ίδιο μας  τον εαυτό; Δε σημαίνει ότι όταν είμαστε στα κακά μας, φταίνε όλα και όλοι (και όλες...) και δεν έχουμε όρεξη να ξεκουνήσουμε από την οθόνη; Δεν έχουμε δύναμη να σκεφτούμε πολύ απλά πράγματα και σίγουρα δεν χαιρόμαστε, δε γελάμε, δε ζούμε…; Ελπίζω να συμφωνούμε ε;

Υπάρχει όμως και άλλη όψη η ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ, που ισχύει το παραπάνω (άλλαξε τη ματιά σου και θα αλλάξει ο κόσμος όλος…) και ισχύει τώρα που το σκέφτομαι και με το προηγούμενο γραπτό, που για ασήμαντο πραγματικά λόγο τρελαινόμαστε με αποτέλεσμα να πνιγόμαστε κλασικά σε μια κουταλιά νερό. Απλά είμαστε συνέχεια σε μία κατάσταση εγρήγορσης και έχουμε να αντιμετωπίσουμε τόσα πράγματα καθημερινά και υπάρχει τόσο στρες που όταν ξαφνικά κάνα δύο πράγματα πάνε στραβά αμέσως λέμε «ΠΩΩ ΡΕ Π****Η! ΠΑΛΙ ΟΛΑ ΜΑΖΙ, ΜΑ ΠΑΛΙ;!» Δεν καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να ηρεμήσουμε.. να πάρουμε δυο ανάσες και να οργανωθούμε απλώς καλύτερα! Άλλωστε δε θέλει κόπο θέλει τρόπο ε;

Σίγουρα είναι λεπτή η διαφορά και εδώ, γι’ αυτό χρειάζεται να το δουλέψει ο καθένας ξεχωριστά στο εαυτό του για να μπορέσει να διακρίνει σωστά.

Αυτό που θέλω να πω εγώ, λοιπόν, είναι ότι ο άνθρωπος έχει μία ενέργεια τέλος πάντων. Μία Βιοενέργεια όπως λένε στα επιστημονικά βιβλία…! Σαν την μπαταρία, έχει θετική και αρνητική, και σαν τη μπαταρία πότε - πότε θέλει φόρτιση! Ε, κι εδώ κάπου λοιπόν θεωρώ ότι είναι καλό να προσθέσουμε και εμείς οι άνθρωποι τον όρο καβατζοενέργεια. Όπως αποθηκεύουμε κάποια χρήματα στο κουμπαρά ας πούμε (γιατί άλλοι επιστήμονες λένε ότι ο χρόνος και το χρήμα = ενέργεια… εξού λοιπόν και η παροιμία αν έχεις χρόνο δεν θα έχεις χρήμα ή αν έχεις χρήμα δεν θα έχεις χρόνο…)  ή, τέλος πάντων, όπως αποθηκεύαμε χρήματα στο κουμπαρά γιατί τώρα γ*****α! Απλώς ήθελα να παραδώσω  ένα και μοναδικό παράδειγμα για να κατανοηθεί όσο το δυνατό καλύτερα, αλλά θα αναφέρω κι ένα δεύτερο που είναι άκρως ενδιαφέρον!

Πάρτε παράδειγμα τα μυρμήγκια αν θέλετε! Σίγουρα έχετε παρατηρήσει και ειδικότερα αυτή την εποχή πως τα μυρμήγκια μαζεύουνε τροφές, σπόρους, μύγες, κατσαριδούλες κ.α. για τον μακρύ βαρύ χειμώνα που έρχεται. Είδατε; Αυτά λοιπόν τα μυρμηγκάκια που βρίσκουνε τέτοιο μυαλό να σκεφτούν ότι έρχεται μακρύς βαρύς χειμώνας και απλώνουν το στρατό τους για να αποθηκεύσουν τροφή, δε μπορώ να καταλάβω… χαχα πλάκα κάνω! Και βέβαια ξέρω αλλά δε με παίρνει να σας το παρουσιάσω τώρα γιατί ήδη «τελειώνει το τσιγάρο».

Όμως αναμφισβήτητα συνιστώ γι’ αυτούς που δεν γνωρίζουν (γιατί αυτοί που γνωρίζουν... απλά γνωρίζουν!) όοοοταν βρείτε κάποιο χρόνο στο σερφάρισμά σας… να ψάξετε και να μελετήσετε λίγο την οργανωτικότητα των μυρμηγκιών σε πολλά θέματα γιατί σίγουρα είναι άξια παραδειγματισμού για εμάς τους θνητούς ανθρώπους. Γιατί είναι θέμα οργάνωσης!

Κλείνοντας, θέλω να διευκρινίσω ότι υπάρχουν κατά βάση και προπάντων κατ’ εμέ(!!!) 3 βασικές ενέργειες οι οποίες είναι η σωματική, η ψυχική και η νοητική. Θέλω να τονίσω με αυτό ότι δεν είναι να «καβατζώσουμε» ενέργεια μόνο σωματικά και να πούμε π.χ. «ας κοιμηθώ 10 ώρες σήμερα… και άλλες 10 ώρες σήμερα… σήμερα θα κοιμηθώ 12 ώρες γιατί πού ξέρεις μπορεί να έρθει κάποια μέρα που να πρέπει να κοιμηθώ 5 ώρες» Ντάξ…  μιλάω απλά για να μπορέσω να γίνω κατανοητός… υπάρχουν λοιπόν και ψυχικά και νοητικά αποθέματα. Ο καθένας να σκεφτεί τα δικά του… αλλά πάντα για το καλό των όλων E:;!!!

Να, ας πούμε το άλλο κειμενάκι το έχω είδη έτοιμο! Και θα είμαι στην ώρα μου, και δε θα φάω και ώρα για να σκεφτώ και να γράψω!Μου χα! Τα λέμε!

bmcakis@gmail.com