Φτάσαμε λοιπόν στην Ιθάκη… ή ακόμα; Φυσικά και δεν φτάσαμε, έχουμε δρόμο
μακρύ ακόμα…
Πρέπει να καταλάβουμε ότι το ποίημα αυτό
αφορά τον καθένα μας. Πρέπει ο καθένας να βρει την Ιθάκη του. Δεν είναι ένα
ταξίδι επιστροφής, όπως σχολίαζαν σε ένα άλλο blog, είναι ένα ταξίδι προορισμού.
Ο καθένας βέβαια το παίρνει όπως θέλει και το
μεταφράζει, έτσι είναι η τέχνη. Αλλά πάνω - κάτω κάποια κοινά σημεία υπάρχουν
για όλους.
Θα ήθελα να πω κάποια πράγματα για τη δημιουργία
του κομματιού… έτσι… για την ιστορία!
Το κομμάτι αυτό λοιπόν γράφτηκε για έναν και
μόνο σκοπό. Για να λάβει μέρος σε έναν μουσικό διαγωνισμό. Δουλεύτηκε δύο μήνες
περίπου για να φτιαχτεί ως έχει. Ασχολήθηκαν πολλοί άνθρωποι. Υπήρξαν σαφώς
περιπέτειες… τεχνικές… υγείας… αλλά το
καταφέραμε. Το κυνηγήσαμε αρκετά και σε κάποια φάση μπερδευτήκαμε… κυνηγάμε το
κομμάτι ή τα 500 ευρώ που είναι το 1ο βραβείο; Και τα δύο… θα ήταν ψέμα αν λέγαμε ότι το
κάνουμε για τη ψυχή της μάνας.
Πώς τα φέρνει έτσι όμως η ζωή… τελικά το
κομμάτι το απόρριψαν από τον διαγωνισμό. Δεν τηρούσε τις προϋποθέσεις για να
λάβει μέρος (δηλαδή δεν είχε στίχο και
ερμηνεία) .
Τόσος κόπος… τζάμπα; Και είναι μερικές φορές
που τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους… αρκεί βέβαια να μάθουμε να ακούμε….
«Είναι το
ταξίδι που αξίζει τελικά» σκέφτομαι, όπως είχε πει ο μεγάλος Νικόλας.
«…μη προσδοκώντας
πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη… η Ιθάκη σου έδωσε το ωραίο ταξίδι… χωρίς αυτή δεν
θα ‘βγαινες στο δρόμο..» …και άλλοι πολλοί στίχοι που ταιριάζουν…
Μας έμεινε λοιπόν το ωραίο ταξίδι, το οποίο
συνεχίζεται! Να ‘ναι καλά όσοι βοήθησαν για να πραγματωθεί αυτό!
…το κομμάτι
αφιερώνεται στη ΣΟΦΙΑ και την ΕΙΡΗΝΗ…
ΣΟΦΙΑ στο μυαλό… ΕΙΡΗΝΗ στην καρδιά…
Πάμε…
(κλικ στην εικόνα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου