Εικόνα

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Παράνοια - Δάσος (Videoclip)


Πόσο μας αρέσει - σε εμάς τα νέα και ανέμελα παιδιά - το καλοκαίρι..; Και γι' αυτό υπάρχουν πάρα μα πάρα πολλοί λόγοι. Σε άλλους αρέσουν οι διακοπές ή οι «διακοπές» από ό,τι μας απασχολεί, σε άλλους η ανέμελη διάθεση που αναγκαστικά συνεπάγεται του καλοκαιριού. Άλλοι - όπως λέγαμε μικροί - προτιμούν το καλοκαίρι για τα παγωτά... Όπως και να έχει το καλοκαίρι σημαίνει χρόνο για ριλάαααααααααξ... για ηρεμία από την πίεση του κακού, του ψυχρού και του ανάποδου χειμώνα που το έχει βάλει σκοπό να μας χαλάει τη ζωή! (η αλήθεια είναι πώς τον προτιμώ το χειμώνα αλλά το θέμα μας είναι άλλο!)

Έτσι λοιπόν, μία ωραία πρωία του καλοκαιριού που μας πέρασε, έσκασε στο κεφάλι του Sick Nick ένα σκαλωματικό ριφάκι και το έδαφος ήταν ήδη έτοιμο. Μαζί με τη Miss Zebra στους στίχους αλλά και τον BMC στην μίξη και τον προγραμματισμό, μας χάρισαν απλόχερα ένα πολύ ευχάριστο κομμάτι που περιγράφει τι γίνεται μέσα στο «δάσος», στο κεφάλι του καθενός. Άλλος μπορεί να δει κινδύνους, τέρατα, λεοπαρδάλεις και ταραντούλες, αλλά τα καμάρια μας είδαν το δάσος όπως πραγματικά είναι... Ένας χώρος για λίγη ηρεμία... Ένα ησυχαστήριο (αν και οι εβίβες μπορεί να σπάνε λίγο την ησυχία!!) που με τις κατάλληλες συνθήκες και την καλή παρέα μπορεί να γίνει ένα προσωρινό αγαπημένο σπίτι!

Απολαύστε τη διαδρομή στα ρυάκια και στις ραχούλες!

Το - πώς το είπαμε;;; - video shoot έγινε από το DJ Hool που ενδεχομένως να είναι και η αιτία της δημιουργίας αυτού του clip και τον ευχαριστούμε γι' αυτό...

Καλή απόλαυση!



ΥΓ: Τα σχόλια παραμένουν κάτω από κάθε ανάρτηση...




Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Arma Di Scelta - Όπλο Επιλογής


Όλοι μας λίγο-πολύ γνωρίζουμε τους Arma di Scelta. Ένα νεοσύστατο μεν συγκρότημα αλλά με έμπειρα και αεικίνητα μέλη: Daisy Chain και Hipcut. Τους γνωρίσαμε μέσω διάφορων συναυλιών και events ανά την Ελλάδα το καλοκαίρι που μας πέρασε. Ο κάθε ένας ακολουθούσε τη δική του πορεία μέχρις ότου αυτές συνέπεσαν και σαν αποτέλεσμα προέκυψε το Όπλο Επιλογής. Ένας δίσκος με συγκεκριμένο θέμα και κατεύθυνση. Ο κάθε ένας τον λαμβάνει όπως επιθυμεί αλλά ο τίτλος από μόνος του προδιαθέτει. 



Ο δίσκος θα είναι σύντομα διαθέσιμος για κατέβασμα, αλλά μέχρι να γίνει αυτό μπορείτε να τον ακούσετε από την αρχή μέχρι το τέλος μέσω του Youtube. 

Καλή και υπεύθυνη ακρόαση...

01. Intro

02. Γροθιά Σφιχτή

03. Times Have Changed

04. Να κάνουμε Έφοδο

05. Ψάχνεις

06. Θα Συνεχίσω

07. It's Time

08. Άλλαξε Το Δρόμο
α
09. Όπλο Επιλογής

10. Πάμε

11. Χορός Τεράτων

Didi & Smoka - Για Όσα (νέο κομμάτι)


Ένα νέο κομμάτι από Didi και Smoka μας έρχεται και μας λένε ότι:

Λυπάμαι για όσα άφησα να φύγουν έτσι,
μα αφού φύγαν θα το θέλαν γιατί εδώ δε θα 'χαν θέση...

Καλή ακρόαση...


Για όσα πάνε και έρθουν...

ΥΓ: Τα σχόλια παραμένουν κάτω από κάθε ανάρτηση...

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Κατεβαστικό πρόβλημα (UPDATED)






Όπως κατάλαβα με τα link των cd στο τέλος της σελίδας υπάρχει πρόβλημα... Το θέμα είναι πως κατήργησα τον λογαριασμό του Rapidshare τον οποίο και διατηρούσα κι έτσι πρόσθεσα τα link του fourelements.gr αλλά καθώς φαίνεται βρίσκονται σε μία κατάσταση ανανέωσης.



Οπότε θα διευθετηθεί το θέμα εν καιρώ...

ΥΓ: αρκετά κομμάτια υπάρχουν στο soundcloud και στο youtube... Enjoy!

ΥΓ2: όποιος επιθυμεί αυτή την περίοδο κάποιο συγκεκριμένο cd από τη λίστα στο κάτω μέρος του site μπορεί αν στείλει ένα mail στο deadmic@gmail.com και αν μπορεί να γίνει κάτι θα ενημερωθεί.

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Όλα γίνονται για κάποιο λόγο

Και αφού είπαμε να μην ανεβάζουμε μουσική (θα μπορούσαμε αλλά γίνονται πολλά τελευταία), είπα να ανεβάσω άλλη μία φλυαρία... Είναι παλιό το κείμενο και ενώ θα έπρεπε να μπορούσες να το διακρίνεις, δε φαίνεται. Είναι σχετικά επίκαιρο, και παέι...:

 

Όλα γίνονται για κάποιο λόγο... Γεγονός ή αυταπάτη; Όντως ισχύει η συγκεκριμένη θεωρία, ή αποτελεί μία δικαιολογία, για να βγαίνουμε αισιόδοξοι από κάθε ένα πρόβλημα με το οποίο βρισκόμαστε αντιμέτωποι; Με έχει απασχολήσει κατά το παρελθόν η αμφισβήτηση γενικά, και κατ’ επέκταση και η αμφισβήτηση της ορθότητας της παραπάνω θέσης.


Θα μπορούσα να επισημάνω, σε μένα προσωπικά, κάποια γεγονότα, που – θα έλεγα – ότι οδήγησαν σε κάποια άλλα. Με αυτό ως δεδομένο, τουλάχιστον εμπειρικά, θα μπορούσε να στέκει η εξεταζόμενη άποψη. Προφανώς όλοι μας θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε ορισμένα τέτοια συμβάντα, στη δική του ζωή ο καθένας. Αυτό όμως είναι αρκετό για να μας πείσει; Κάπου εδώ λοιπόν, οφείλω να αναφέρω μία και μόνη λέξη: «ΣΥΜΠΤΩΣΗ»!

Τι μπορεί όμως να σημαίνει; Πρώτα ετυμολογικά και κατόπιν ερμηνευτικά. Η λέξη σύμπτωση προέρχεται από την πρόθεση «συν» (που προσδίδει τη σημασία του μαζί, συγχρόνως κτλ) και το ρήμα «πίπτω» (που σημαίνει πέφτω, συγκρούομαι και μεταφορικά συμβαίνω). Επομένως βάζοντας στην άκρη οποιαδήποτε άλλη έννοια της λέξης, σύμπτωση είναι κάτι που συμβαίνει μαζί με κάτι άλλο. Έτσι έχουμε και τις νεότερες ερμηνείες που είναι, είτε της τυχαίας εμφάνισης, είτε της ταυτόχρονης εμφάνισης γεγονότων ή καταστάσεων. Με την έκφραση δε, «κατά σύμπτωση», εννοούμε κατά τύχη.

Λαμβάνοντας, λοιπόν, υπ’ όψιν τα παραπάνω, συμπεραίνουμε ότι η λέξη σύμπτωση εμπεριέχει την έννοια της τύχης. Δηλαδή, ότι κάτι συνέβη μαζί με κάτι άλλο απλά επειδή έτυχε να συμβούν σε περίπου ίδιο χρονικό διάστημα και κάλλιστα θα μπορούσε να έχει γίνει το ένα χωρίς το άλλο. Εάν αποδεχθούμε την έννοια της σύμπτωσης στην καθημερινή μας ζωή, θα πρέπει να αποκηρύξουμε οτιδήποτε έχει να κάνει με τις έννοιες πεπρωμένο, μοίρα, κάρμα κτλ. Όσοι, δηλαδή, πιστεύουν στη συγκεκριμένη θέση, θεωρούν ότι είναι κύριοι της ζωής τους και ότι την καθορίζουν αυτοί και μόνο αυτοί, χωρίς την παρέμβαση κάποιου ανώτερου της λογικής παράγοντα. Αυτό, όμως, μας οδηγεί αλλού και δεν θα το εξετάσουμε τώρα.

Τελικά, προσωπικά, μάλλον κλίνω προς την άποψη που λέει πως η φράση «όλα γίνονται για κάποιο λόγο» είναι γέννημα της αδυναμίας της ανθρώπινης φύσης να αντιμετωπίσει τα καθημερινά προβλήματα και να κρατήσει μία ισορροπία στην ψυχική της υγεία... δηλαδή ένα είδος άμυνας.


ΥΓ: το πλαίσιο που βρίσκεται στο τέλος της σελίδας και γράφει από πάνω «Σχόλια» είναι για να γράφει ο καθένας ό,τι του έρθει!!

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Μη Ντρελαίνεστε! (BMC)



Πριν ξεκινήσω, θέλω να αναφερθώ λίγο στην πρώτη προσπάθεια μου. Είχα ζητήσει αν και εφόσον είχατε όρεξη να ξεκινήσουμε ένα πάρε – δώσε έτσι για να έχουμε «κάτι» να κάνουμε. Δεν πήρα κάτι, δεν πειράζει. Αξίζει μονάχα αν ανησυχήσατε λιγουλάκι γι’ αυτά που ανέφερα…. και σιγά τα ωά! Λες και ανέφερα τίποτα επιστημονικό ή κάτι που δεν έχει απασχολήσει πολύ κόσμο! Τι θέλω να πω; Δεν είμαι κανένας ειδήμονας που θα δώσει απαντήσεις, ούτε είμαι κανένας «εξυπνάκιας» που δεν έχει τι να κάνει και κάθεται και γράφει… ok? Στο θέμα μας…

ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΤΕ! Αλήθεια, θέλω να φανταστείτε και να μου πείτε, αν στη θέση αυτού του «ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ» που έχει γραφτεί σε πολλούς τοίχους στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις, το αντικαθιστούσαμε με το «ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΤΕ!» πώς θα ήταν;

Αυτές που λέτε τις δύο λέξεις, τον τελευταίο καιρό τις ξεστομίζω συχνά. Πραγματικά όμως θέλω να μοιραστώ μαζί σας ό,τι μου βγαίνει φυσικά. Γιατί ξέρετε… υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πεις «κάτι» σε κάποιον! Π.χ. να του πεις αυτό που θέλει να ακούσει ώστε να σου πει ευχαριστώ ή μπράβο ή και σ’ αγαπώ ακόμα… ένας άλλος τρόπος είναι φυσικά ο χειραγωγικός (ντιν – ντιν καμπανάκι…), ένας άλλος τρόπος είναι ο… δε ξέρω, τέλος πάντων υπάρχουν τρόποι και τρόποι αλλά νομίζω ότι ο πιο αληθινός είναι ο φυσικός τρόπος! Και μου βγαίνει πολύ φυσικά…

Μ-Η-Ν   Τ-Ρ-Ε-Λ-ΑΙ-Ν-Ε-Σ-Τ-Ε!

Ο άλλος τρελαίνεται με την κρίση (εδώ είναι λεπτό το ζήτημα γιατί σαφώς υπάρχουν και εκείνοι που υποφέρουν πραγματικά… αλλά αναφέρομαι γι’ αυτούς που παραφουσκώνουν τα πράγματα και νομίζω ότι έχετε γνωρίσει πολλούς από αυτούς!), ο άλλος τρελαίνεται επειδή δεν έχει δουλειά, ο άλλος επειδή έχει δουλειά, ο άλλος επειδή έχει γκόμενα ο άλλος επειδή όχι, ο άλλος επειδή έχει κιλά ο άλλο επειδή όχι… και πάρα πολλά άλλα! Προσέξτε, όταν λέω ότι τρελαίνονται, εννοώ ΦΡΙΚΕΡΝΟΥΝ! Θέλω να πω με λίγα λόγια ότι καλό είναι να ανησυχούμε αλλά ρε παιδιά… μην τρελαίνεστε! Όπως πολύ σοφά μου είπε κάποτε κάπου κάποιος… «τι θα κάνουμε δηλαδή θα πεθάνουμε;!;!;!» Σας συνιστώ να το λέτε αυτό από μέσα σας όταν βρίσκεστε σε τέτοια κατάσταση… και επειδή αυτό μπορεί να σας φανεί δύσκολο σας προτείνω κάτι ποιο εύκολο… πάρτε μία βαθιά ανάσα! Επίσης κάπου κάποτε κάποιος μου είπε… «εδώ δε ξέρουμε να ανασαίνουμε καλά - καλά και ζητάμε τώρα τι;». Είναι καλό να οξυγονώνεται ο εγκέφαλος μερικές φορές φίλοι μου, θαρρώ!

Μια μικρή παρένθεση θα κάνω πριν κλείσω αναφέροντας κάτι που έζησα σήμερα… Της λέω λοιπόν (επειδή τη βλέπω μεγάλη γυναίκα γύρω στα 55 και βαριαναστενάζει και πάει…) «Μην τρελαίνεστε! Θα φτιάξουν τα πράγματα!» Και μου λέει και εκείνη… «Δε με νοιάζει, το ίδιο μου κάνει, φτιάξουν δεν φτιάξουν!» Εντάξει, αυτό είναι το άκρο που φτάνουν μερικοί και εύχομαι σε όλους όταν φτάσουν σε αυτή την ηλικία να μη φτάσουν σε τέτοια άκρα!
Δε θέλει πολύ… και έχετε υπ’ όψιν σας ότι μετά από κάποια χρόνια το μυαλό του ανθρώπου πήζει και δε χωράνε άλλα πράγματα, δεν χωράνε αλλαγές, δε χωράει άλλη ζωή… και όπως λέει το άλλο το σύνθημα «έχουμε μια ζωή να ζήσουμε μωρό μου!»

Τέλος, επειδή ανέφερα και το σύνθημα που είχα δει κάποτε σε ένα τοίχο, θέλω να ξαναγυρίσω στην αρχή της σκέψης μου και θέλω να σας ξαναρωτήσω. Φαντάζεστε λοιπόν στους τοίχους αντί αυτού του «ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ» να βλέπαμε το «ΜΗ ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΤΕ»;

Το φαντάζεστε….;

Το φανταστήκατε………;

Σκέφτεστε αυτό που σκέφτομαι………………………………;


Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Η Πρώτη Προσπάθεια (BMC)


Είναι η πρώτη προσπάθεια σε αυτό που επιχειρώ να κάνω και όπως λένε: κάθε πρώτη φορά και δύσκολη, μετά συνηθίζεις… τι επιχειρώ; Να μοιραστώ κάποιες σκέψεις και κάποιους προβληματισμούς με εκείνους που ρίχνουνε μια ματιά σε αυτό το blog! Ας πούμε ότι είναι «ένα τσιγάρο ματιά». Οπότε ξεκαθαρίζω εξ αρχής ότι είναι κάποιοι προσωπικοί προβληματισμοί, στοχασμοί, σκέψεις κ.α. … οπότε… δε ρωτάω τη γνώμη σου, δε με νοιάζει η γνώμη σου, αν δε σου αρέσει είναι ξεκάθαρο τι πρέπει να κάνεις!

Θα προσπαθήσω να γράφω σε εβδομαδιαία βάση, δηλαδή να κρατήσω έναν ρυθμό. Δεν είναι εύκολο να κρατήσεις ένα ρυθμό, αλλά είναι απαραίτητο, ή τέλος πάντων είναι καλό! Και δεν μιλάω για τον ρυθμό – ρουτίνα, μιλάω για τον ρυθμό - κατά βούληση.

Όπως είναι γνωστό η ρουτίνα είναι η μηχανοποίηση των πράξεων μας. Χωρίς συνείδηση. Απλά έχουμε μάθει να σηκωνόμαστε το πρωί, να ντυνόμαστε, να πλενόμαστε, να πηγαίνουμε πάνω κάτω την οδοντόβουρτσα και να βγαίνουμε από το σπίτι. Άραγε, κάνοντας αυτή τη διαδικασία, παράλληλα σκεφτόμαστε τι μας περιμένει βγαίνοντας έξω από την πόρτα; Έχουμε σκεφτεί από το προηγούμενο βράδυ μήπως; Γι’ αυτούς που έχουν σκεφτεί είναι πιθανότατα ότι θα πάνε στη δουλειά ή στο σχολείο ή τέλος πάντων έχουν να κάνουν «κάτι» και να ακολουθήσουν κάποιο πρόγραμμα. Ας πούμε γι’ αυτούς που δεν έχουν σκεφτεί, που δεν έχουνε να κάνει «κάτι». Αλλά… τι να πούμε; Για το χάος που έχουνε να αντικρίσουνε κατεβαίνοντας μία βόλτα στο κέντρο της πόλης τους; Για το χάος που έχουνε να αντικρίσουνε ανοίγοντας την TV τους; Και έτσι λοιπόν φτιάχνουνε την καφεδάρα… κάθονται στη καρεκλάρα… πατάνε το start! Και δώσ’ του…

Σε μια στιγμή λοιπόν «πιάνονται», αλλάζουν  πόδι. Την άλλη στιγμή δεν ανάβει ο αναπτήρας και σηκώνονται να πάρουν τον άλλο που είναι για το γκαζάκι, την άλλη τελειώνουν τα τσιγάρα και τότε γίνεται το αναπόφευκτο… πρέπει να πάνε στο περίπτερο να πάρουν τσιγάρα. Μετά από πολύ ώρα λοιπόν εσωτερικής μάχης με τα «θέλω» και τα «πρέπει» του ο άνθρωπός μας, παίρνει τη γενναία απόφαση να ντυθεί και να βγει όξω

Για να μη μακρηγορώ, αναρωτιέμαι στην τελική… αφού δεν έχεις «κάτι», γιατί δεν βγαίνεις να ψάξεις; Δηλαδή, καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο, αν το 4ωρο (τουλάχιστον…)  που αφιέρωσες στο «Θεό Ιντερνέτ», το αφιέρωνες στο να ψάξεις κάποια εργασία (όχι δουλειά..) δε θα είχες περισσότερες ελπίδες στο να το καταφέρεις…;

Ο προβληματισμός μου είναι  γιατί αφηνόμαστε στα πράγματα και στις καταστάσεις  να μας πηγαίνουνε όπου αυτά θέλουνε; Πώς μπορούμε αυτή τη ρουτίνα να την αντιμετωπίσουμε και όχι να την τροφοδοτούμε;

Στην αρχή αυτού που κάνω, είπα ότι δε με ενδιαφέρει η γνώμη και η άποψη του καθενός γι’ αυτά που γράφω και έτσι είναι. Όμως τελειώνοντας… κι έτσι όπως εξελίχθηκε το πράγμα, άφησα κάποια «αναπάντητα» ερωτήματα. Και σκέφτηκα… μήπως θέλετε να μου δώσετε εσείς κάποιες απαντήσεις; Δηλαδή μήπως είναι προτιμότερο τελικά να ξεκινήσουμε ένα πάρε-δώσε; Έτσι βρε παιδάκι μου για να ‘χουμε «κάτι» να κάνουμε… όχι όμως πολλά λόγια αν γίνεται γιατί μπερδεύομαι!!! Ο σκοπός δεν είναι να αναλύσουμε πολύ τα πράγματα απλώς να ανησυχήσουμε «λίγο»… όι πολύ… λίγο! Οπότε σκέφτομαι ότι οι δικές σας απαντήσεις, προβληματισμοί κτλπ, αααααν στείλετε, ίσως να αναρτηθούν για να τις διαβάσουν κι bmcakis@gmail.com άλλοι. Ίδωμεν.

bmcakis@gmail.com