Ήμουν που λέτε πριν κάποια χρόνια στην σκοπιά. Εκεί που, όποιος έχει πάει στρατό και έχει κάνει σκοπιά, καταλαβαίνει πότε μένει κάποιος παντελώς μόνος του, με τον εαυτό του και αρχίζει να σκέφτεται και να σκέφτεται και να σκέφτεται…
Κάποια στιγμή λοιπόν, μιας και τύχαινε να έχει πανσέληνο εκείνο το βράδυ, ξανοίγω το φεγγάρι… και ήντα θωρώ; Μια πολύ όμορφη εικόνα. Ήταν το φεγγάρι ολόγιομο, ο ουρανός ξάστερος και περιμετρικά γύρω από το φεγγάρι, σα να είχε δημιουργήσει ένα πολύ λεπτό σύννεφο ένα δαχτυλίδι και στη μέση ακριβώς να είναι το φεγγάρι. Πολύ όμορφη και παράξενη εικόνα. (μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι ήταν αυτό!;!;)
Πρόσφατα στην πανσέληνο του Οκτωβρίου έτυχε και την ξαναείδα! Και μου ήρθε στο μυαλό κάτι που είχα γράψει τότε στη σκοπιά το οποίο μετά από τόσα χρόνια (5) το έχω κρατήσει και «νομίζω» με προβληματίζει ακόμα!
Ήθελα λοιπόν να το μοιραστώ μαζί σας… μιας και «νομίζω» ότι κάπως έτσι μπορεί να νοιώθετε κάποιοι από εσάς.
«…και κάπως έτσι αρχίζω. ΝΟΜΙΖΩ. Αυτό συμβαίνει όταν το καλό με το κακό ζυγίζω. Όταν κάθομαι σιωπηλός και τον χρόνο υπολογίζω. Νομίζω, αφού μου λεν πως για να χτίζω πρέπει πρώτα να γκρεμίζω. Τον δρόμο να βαδίζω… κι όταν λυγίζω, “αντέχω” να ψιθυρίζω! Νομίζω… στην περιπέτεια όπως χαρακτηρίζω… ο μόνος σύντροφος είναι το τσιγάρο που καπνίζω. Όμως νομίζω ότι πολλές φορές από μέσα μου το βρίζω! Νομίζω.. τη σκέψη μου στα απέραντα του άπειρου βυθίζω… να μην αγχώνομαι νομίζω μα από άγχος πλημυρίζω, ενώ θα έπρεπε το πνεύμα μου με ηρεμία να ποτίζω… και τούτο το τονίζω! ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΖΩ! Διότι συνεχίζω να νομίζω… πως σε δύο κόσμους τον εαυτό μου χωρίζω… μου θυμίζω, το άσπρο και το μαύρο που δημιουργούν το γκρίζο. Το γυρίζω… και νομίζω, ότι το ξεφτιλίζω. Ότι τσάμπα κάθομαι και το χαρτί με λέξεις το γεμίζω, γιατί νομίζω πως δεν ακούτε τίποτα άλλο παρά μόνο ανοησίες που τελειώνουνε σε ΙΖΩ. Υπενθυμίζω, πως ασύστολα νομίζω… και σε αυτό ελπίζω… να πάψω ένα φεγγάρι να νομίζω!»
Μετά από τόσο καιρό δεν νομίζω για πολλά πράγματα. Πλέον είμαι σίγουρος.
Λένε ότι το μυαλό έχει την ικανότητα να παίζει πολλά παιχνίδια, αν δεν ξέρεις να το χρησιμοποιείς. Συνήθως παίζει με αμφιβολίες, διλλήματα, καχυποψίες και τέτοια πράγματα. Επίσης λένε, κάποιες τέτοιες φορές… όταν βρίσκεσαι με τα «νομίσματά» σου…
ότι υπάρχει ένας τρόπος να σκεφτείς και να πάρεις την απόφαση που τόσο σε βασανίζει.
Σώπασε το νου. Σκέψου με την καρδιά. Εκείνη, ξέρει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου