Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει… καλοκαίρι θα μυρίσει! - BMC

Μπορεί να έχουν μείνει ελάχιστες ημέρες για να μας «φύγει» ο Φεβρουάριος, παρ’ όλα αυτά κάποια πράγματα ίσως φανούν χρήσιμα… για τον επόμενο! Ο φετινός Φεβρουάριος ήταν λίγο έως αρκετά «παράξενος». Δεν είναι μία προσωπική διαπίστωση γιατί ρώτησα αρκετούς φίλους στους κύκλους μου και επιβεβαίωσαν το ίδιο. Οπότε, μπήκα στο τριπάκι να ανησυχήσω και να βρω κάποια αιτία που συμβαίνει αυτό… γιατί όπως λένε για όλα υπάρχει κάποια αιτία! Έκανα λοιπόν μία μικρή έρευνα στο διαδίκτυο και ξεχώρισα κάποια στοιχεία τα οποία θα ήθελα να μοιραστώ.  

Λένε για τον Φεβρουάριο:

Ο δεύτερος μήνας του έτους, με διάρκεια 28 ημέρες για τα κοινά έτη και 29 ημέρες για τα δίσεκτα. Αρχικά ήταν ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του Ρωμαϊκού ημερολογίου. Με την ημερολογιακή μεταρρύθμιση του Ιουλίου Καίσαρα το 45 π.Χ. ο Φεβρουάριος είχε 29 μέρες τα κοινά έτη και 30 μέρες στα δίσεκτα. Όμως, το 4 π.Χ. ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος αφαίρεσε από τον Φεβρουάριο μία μέρα και την προσέθεσε στον Αύγουστο, που ήταν αφιερωμένος στο πρόσωπό του. Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα februare (εξαγνίζω, καθαίρω), λόγω των τελετών εξαγνισμού και καθαρμού που τελούνταν στη Ρώμη (Februa και Feralia), από τις οποίες προέρχονται οι μεταγενέστερες γιορτές των Απόκρεω και οι εκδηλώσεις του Καρνάβαλου.

Και επειδή ο Ιανουάριος έπρεπε να έχει 31 ημέρες δεδομένου ότι ήταν αφιερωμένος στον Ιανό, τον προστάτη της Ετρουρίας, δεν απέμειναν παρά 28 ημέρες για τον Φεβρουάριο, τον τελευταίο μήνα του χρόνου. Το γεγονός ότι αυτός ειδικά ο μήνας δεν θα είχε πολλές ημέρες δεν δυσαρέστησε καθόλου τους Ρωμαίους, δεδομένου ότι όχι μόνο ήταν αφιερωμένος στους νεκρούς αλλά κατά τη διάρκειά του έπρεπε και οι ίδιοι να κάνουν τον ηθικό απολογισμό τους και να αφιερώνονται στη μετάνοια. Ακόμη και το όνομα του μηνός σημαίνει εξιλέωση (Februare). Τόσο πολύ επιθυμούσαν οι Ρωμαίοι να τελειώσει γρήγορα ο Φεβρουάριος ώστε, προκειμένου να διατηρούν την αίσθηση ότι ο μήνας δεν έχει ποτέ περισσότερες από 28 ημέρες, όταν έπρεπε να έχει 29 δεν προσέθεταν την παραπάνω ημέρα στο τέλος αλλά διπλασίαζαν την έκτη ημέρα του (bi sextus).

Παρ’ όλα αυτά ο Φεβρουάριος με τις ανθισμένες αμυγδαλιές είναι επίσης και προπομπός της άνοιξης, όπως μας λέει και η παροιμία: «Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει». Και μαζί με την οργιάζουσα φύση έρχονται και οι οργιαστικές τελετουργίες της Απόκριας.

Επίσης βρήκα και αυτά(!):

Όπως παρατηρούν, άλλωστε, Αμερικανοί καρδιολόγοι στο πλαίσιο της ενημερωτικής τους καμπάνιας με θέμα «Φεβρουάριος. Μήνας προστασίας της Καρδιάς», οι περισσότεροι από εμάς εξακολουθούμε να μην αντιλαμβανόμαστε πόσο επικίνδυνα για έμφραγμα μπορεί να είναι κάποια συμπτώματα και, ανυποψίαστοι γι’ αυτό που πιθανόν επέρχεται, σπαταλούμε πολύτιμο χρόνο πριν ζητήσουμε ιατρική βοήθεια.

Βρετανοί επιστήμονες χαρακτήρισαν τον Φεβρουάριο ως το χειρότερο μήνα για τον ύπνο. Σύμφωνα με τα στοιχεία τους, ειδικά προς το τέλος του χειμώνα οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από συνεχή υπνηλία και χαμηλή πίεση του αίματος. Έρευνες με τη συμμετοχή 21.000 Βρετανών εθελοντών έδειξαν ότι, σε σύγκριση με το Μάρτιο, το Φεβρουάριο χρειαζόμαστε 8 λεπτά περισσότερο για να μας πάρει ο ύπνος. Δηλαδή, αντί των προβλεπόμενων 48 λεπτών, ξοδεύουμε 56. Αλλά κατά τον τελευταίο μήνα του χειμώνα ο άνθρωπος ξυπνά με διαφορετικό τρόπο. Για τη διαδικασία αυτή, η οποία είναι γενικά αρκετά επώδυνη για πολλούς, το Φεβρουάριο θα χρειαστούν 10 περισσότερα λεπτά. Συνολικά έχουμε 18 λεπτά τακτικής έλλειψης ύπνου.

Δε θα μπορούσαν επίσης να λείπουν και οι αγαπημένες παροιμίες (υπάρχουν αρκετές, επέλεξα κάποιες τυχαία…):

 ·         «Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει, μα κι αν τύχει και γαϊδουρίσει, μες στα χιόνια θα μας κλείσει»
·         «Τον Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει»
·         «Το Φλεβάρη μη φυτέψεις, ούτε να στεφανωθείς, Τρίτη μέρα μη δουλέψεις, Σάββατο μη στολιστείς»
·         «Ο Φλεβάρης αν θυμώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει»
·         «Φοβήθηκε ο παπάς τον Νοέμβρη και ο Δεσπότης τον Φλεβάρη»
·          

Το συμπέρασμα που βγαίνει θεωρώ ότι είναι κάπως ξεκάθαρο. Είτε το καταλαβαίνουμε, είτε όχι, ο μήνας Φεβρουάριος σχετίζεται με το τέλος μιας εποχής (Χειμώνα) και την έναρξη μιας άλλης (Άνοιξης). Με ό, τι κι αν σημαίνει αυτό! Οπότε χρειάζεται λίιιιιγο παραπάνω υπομονή και επίμονή από τους άλλους μήνες.

Πηγές:

http://www.sansimera.gr/articles/500/2

http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=108296

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82

http://users.sch.gr/vaxtsavanis/fevrouarios.html

http://www.sansimera.gr/proverbs/categories/171

http://medicaltv.eu/%CF%86%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BC%CF%86%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%82-%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5/

bmcakis@gmail.com

17.3.2013 - Γυρίσματα για το νέο βίντεο των Παράνοια (UPDATED)

17.3.2013 Κυριακή του Καρναβαλιού στο Ρέθυμνο

Συνάντηση στην Πλατεία Μικρασιατών

3:14 το μεσημέρι

Για τα γυρίσματα του νέου βίντεο κλιπ

Όποιος γουστάρει και μπορεί μας τιμάει με την παρουσία του

Και την αυτοσχέδια στολή του.

Σας Περιμένουμε

-Π-

Όλοι θυμόμαστε πώς ήταν παλιά, όταν κρατούσαμε ένα χειριστήριο τηλεκατευθυνόμενου αυτοκινήτου στα χέρια μας και ελπίζαμε να μην τέλειωναν ποτέ οι μπαταρίες... 

Βασικά ήταν ένα όνειρο (τουλάχιστον στα δικά μου χρόνια), να μπορείς να κατευθύνεις, να σπηνιάρεις, να στρίβεις, να κινείς με την όπισθεν (πόσοι προσπάθησαν να κάνουν μία αναστροφή - να γυρίσει το αυτοκίνητο από όπισθεν σε κανονική πορεία - σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες...) ένα τηλεκατευθυνόμενο αυτοκινητάκι. 

Ήταν κυρίως ένα αντρικό θέμα το παραδέχομαι. Είτε ήταν όμως 4x4, αγωνιστικό, WRC, ή από τα τρελά εκείνα οχήματα που δεν ήξερες καν τι σόι πράμα ήταν και ανέβαιναν σε κάθε είδους εμπόδιο που θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε... 

Ήταν όλα φανταστικά, κυρίως γιατί ήταν ΣΠΑΝΙΑ.

Ακόμα όμως και σήμερα πολλοί είναι τόσο ερωτευμένοι με τα οχήματα αυτά, σε ένα hobby που πολλοί δε χορταίνουν. 

Δεν μπορούν να πάρουν τα χέρια τους από το χειριστήριο και δεν φτάνει μόνο αυτό...

Αλλά φτιάχνουν και πολλά καταπληκτικά πράγματα....

Και φυσικά δεν μπορούσαν να λείπουν οι Ιάπωνες από την ιστορία, σωστά;

ΥΓ: Είπα να βάλω και κάτι άσχετο. Όλο μουσική μουσική μουσική... Θα πάθουμε τίποτα!

...? - 1/4/2013

Ψυχολογικά Προβλήματα (BMC)

Το θέμα μας αυτή τη φορά είναι κάπως περίπλοκο και πολυδιάστατο. Ένας κοντινός μου άνθρωπος, είπε πρόσφατα, ότι αν δεν είχαν βρεθεί οι διάφοροι ψυχολογικοί όροι (κατάθλιψη, στρες κ.α) ,πολύ πιθανό να μην υπήρχαν και αντίστοιχα χάπια. Ένας άλλος μου είπε ότι ο Φρόιντ φταίει για όλα αφού είναι ο πατέρας αρκετών ψυχολογικών όρων.

Στο θέμα μας…

Παρατηρούμε  ότι η δική μας η γενιά δεν συγκρίνεται με τη γενιά των παππούδων μας. Φυσικά εκείνη η γενιά τότε ζούσε πιο ξέγνοιαστα υπό την έννοια των πληροφοριών.  Δεν υπήρχε το ιντερνέτ, δεν υπήρχε τηλεόραση, δεν υπήρχε ράδιο… εκτός από κάποιες εξαιρέσεις. Υπήρχαν οι γίδες, τα χωράφια και το καφενείο. Προφανώς και δεν είχαν τον βομβαρδισμό πληροφοριών που έχουμε εμείς σήμερα… και ναι, αυτό τους κάνει αυτόματα να ζουν πιο ξέγνοιαστα.

Η σημερινή γενιά λοιπόν θα λέγαμε ότι είναι αρκετά ευάλωτη μπροστά στον κίνδυνο των ψυχολογικών προβλημάτων. Είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα. Πολλές πληροφορίες ή αλλιώς ερεθίσματα ψυχολογικού τύπου, βολτάρουν στην ατμόσφαιρα και επειδή δεν έχουμε αναπτύξει τις κατάλληλες άμυνες, δεχόμαστε τις ανάλογες επιρροές. Η αδράνεια βοηθάει πολύ σε αυτό. Ξαναλέμε: η αδράνεια βοηθάει πολύ σε αυτό.

Χρειάζεται πότε - πότε να κοιτιόμαστε στον καθρέφτη και να λέμε «τι λέει, καλά είμαστε;  το ‘χουμε;». Δεν είναι ανάγκη να τρέχουμε κάθε τόσο σε διάφορους «ψυχολόγους».

Όπως μας λέει και ο Άγνωστος Χειμώνας: «…μη ψάχνεις την αγάπη σε κανένα ψυχολόγο…»

Έχει γίνει κατά κάποιο τρόπο της μόδας να ζητάμε συναντήσεις με ψυχολόγους και κάποιες φορές, ακόμα, να ακολουθούμε φαρμακευτική αγωγή. Δε λέω, και αυτοί τη δουλειά τους κάνουνε, έτσι δεν είναι; Και δε λέω, για κάποιους η φαρμακευτική αγωγή είναι απαραίτητη.

Ξαναλέμε, ότι πότε - πότε πρέπει να κοιτιόμαστε στον καθρέφτη και να αναρωτιόμαστε αν τα πράγματα πάνε καλά, γιατί υπάρχουν και εκείνοι που ζουν σε «ροζ συννεφάκι», να πούμε, και κάνουν τα στραβά μάτια. Δεν πάει έτσι. Το μπαλόνι κάποτε θα σκάσει και τα κομμάτια που θα εκσφενδονιστούν θα προκαλέσουν ζημιά. Ναι, τα κομμάτια του μπαλονιού! Και επειδή τέλος πάντων εμείς μπορεί να είμαστε καλά δε σημαίνει ότι είναι και ο διπλανός μας… χρειάζεται μεγάλη προσοχή, ας το πούμε καλύτερα νοιάξιμο, για να παρατηρήσουμε κάτι ύποπτο στους διπλανούς μας ανθρώπους, γιατί καταφέρνουν και το κρύβουν για τα καλά… !!!

Δεν είμαστε ψυχολόγοι, αλλά σαν απλοί άνθρωποι γνωρίζουμε ότι πολύ απλά μπορούμε να βρούμε τρόπους να διώξουμε την ένταση, ή να ανοίξουμε τον εαυτό μας (μέσα από διάφορους τρόπους έκφρασης… να ‘ναι καλά η τέχνη!), κ.α. Μπορεί να είναι μία βόλτα, μπορεί να είναι λίγο μπασκετάκι, μπορεί να είναι ακόμα και το σκούπισμα του σπιτιού μας. Μαζί με τις εξωτερικές βρωμιές, σκουπίζουμε και τις εσωτερικές βρωμιές! Ναι; ναιιι….

Για κάποιους άλλους ακόμα είναι εφικτό το να κλείσουν για 5 λεπτάκια τα μάτια τους, να βάλουν μία χαλαρή μουσικούλα, να πάρουν 2-3 βαθιές αναπνοές,  να φανταστούν κάτι φωτεινό και ευχάριστο… και μόλις τ’ ανοίξουν, είναι μια χαρά! Ωραίο, ε;

Οπότε για ακόμα μία φορά διαπιστώνουμε ότι πρέπει να δράσουμε. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να μένουμε άπραγοι μπροστά στους κινδύνους που μας απειλούν. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν κίνδυνοι και αυτό δε πρέπει να μας φοβίζει ούτε να μας αγχώνει. Χρειάζεται, όπως ένας ωραίος όρος το παρουσιάζει, ένα «υγιές άγχος». Και αν δεν το κάνουμε για μας (που είμαστε καλά), ξαναλέμε, ας το κάνουμε για τους διπλανούς μας.

Σίγουρα έχουμε ακούσει πολλές φορές στην τηλεόραση ή από κάπου άλλου, μετά από κάποιο εγκλήματα να λένε: «αυτός ήταν καλός άνθρωπος, αξιόλογος, δεν πείραζε ποτέ κανέναν και ήταν αρκετά συμπαθητικός…»

Τα σιγανά ποτάμια να φοβόμαστε και να έχουμε τ’ αυτιά μας ανοιχτά!

bmcakis@gmail.com

Η Κρήτη πολύμπριζο...

Ειλικρινά δεν ξέρω αν και κατά πόσο μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα τέτοιου είδους ηλεκτρονικές και διαδικτυακές κινήσεις, αλλά τουλάχιστον είναι κάτι.. Σωστά;

Οπότε αν είσαι της άποψης:

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΑΠΕ – ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΙΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΝΟΤΟ.

 τότε μπορείς να μπεις εδώ και να δηλώσεις την άμεση αντίθεσή σου.

Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι λένε... Οπότε εκμεταλλευόμαστε κάθε ευκαιρία που μας δίνεται για να μη δούμε τον τόπο μας (αλλά και όσοι δεν είναι Κρητικοί αλλά μας νιώθουν) ένα μεγάλο, άσχημο, υποβαθμισμένο και ξεζουμισμένο πολύμπριζο, που τροφοδοτεί μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις - χώρες - τσέπες.

Και που ξέρεις...; Μπορεί όντως να αλλάξει κάτι, αρχικά, με το δηλώσουμε την αντίθεσή μας σε μία κενή φόρμα στο διαδίκτυο...

Ο Μύθος της Σπηλιάς (BMC)

Εκεί λοιπόν που διαβάζουμε την «Ιδανική Πολιτεία» του Πλάτωνα, ξάφνου γύρω στο 7^ο κεφάλαιο βρίσκουμε την αλληγορία του μύθου της Σπηλιάς. Κάποιοι δεν τη γνωρίζουν, καλό είναι να ρίξουν μια ματιά. Αυτοί που τη γνωρίζουν, καλό είναι να μη τη ξεχνούν!

Μας λέει ο Πλάτωνας, μέσα από αυτό το μύθο, ότι οι άνθρωποι ζούμε μέσα σε μια σπηλιά. Είμαστε καθισμένοι και αλυσοδεμένοι χειροπόδαρα. Δεν μπορούμε να κοιτάξουμε ολόγυρα… μόνο ευθεία! Δεν μας πειράζει όμως αυτό γιατί από μωρά παιδιά είμαστε έτσι, το έχουμε συνηθίσει!

Μέσα στη σπηλιά δεν είμαστε μόνοι μας. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που περιφέρονται γύρω μας, οι οποίοι προφανώς δεν είναι αλυσοδεμένοι χειροπόδαρα και ο Πλάτωνας  τους ονομάζει «Φύλακες». Η δουλειά τους είναι να εποπτεύουν μην τυχόν και κάποιος κοιτάξει αριστερά ή δεξιά… ή ακόμα χειρότερα να προσπαθήσει να σπάσει τις αλυσίδες.

Στη σπηλιά δεν υπάρχει πίσσα σκοτάδι. Υπάρχει στο πίσω μέρος και ψηλά  μία έξοδος, όπου από εκεί εισχωρεί το φως του ήλιου, το οποίο εκμεταλλεύονται οι Φύλακες για να μπορέσουν με διάφορα αντικείμενα να δημιουργήσουν σκιές. Οι σκιές προβάλλονται ευθεία μπροστά μας σε μία μεγάλη επιφάνεια, όπως προβάλλεται μία ταινία στο σινεμά σήμερα…  Βλέπουμε τις σκιές και θεωρούμε ότι βλέπουμε αληθινά είδωλα. Αυτά είναι που βλέπουμε από παιδιά, αυτά πιστεύουμε και αυτά φροντίζουν οι φύλακες να πιστεύουμε. 

Κάποιοι όμως από τους αλυσοδεμένους ανθρώπους είναι ανήσυχοι και κάτι μέσα τους λέει ότι πρέπει να υπάρχει και κάτι άλλο εκτός από αυτά που παρουσιάζονται. Προσπαθούν να ξεφύγουν από τα δεσμά αλλά οι φύλακες είναι εκεί για να τους καθησυχάσουν, ώστε να παραμείνουν στις θέσεις τους. Κάποιοι δεν τα παρατάνε και βρίσκουν τρόπους να σπάσουν τελικά τα δεσμά. Από ‘κει κι έπειτα αρχίζει η πορεία ανάβασης προς την έξοδο! Δεν είναι εύκολο να περάσουν απαρατήρητοι από τους φύλακες κι έτσι είναι αρκετά προσεκτικοί στα βήματά τους.

Οι άνθρωποι αυτοί συναντάνε αρκετές δυσκολίες μέχρι να φτάσουν στην έξοδο. Εκτός από τους φύλακες που έχουν να αντιμετωπίσουν, έρχονται αντιμέτωποι και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Δεν είναι σίγουροι για την επιλογή τους,  με αποτέλεσμα να αμφιβάλουν αν αυτός ο ανηφορικός δρόμος που οδηγεί προς την έξοδο… είναι αληθινός. Οι άνθρωποι που έχουν ξεπεράσει αυτές τις αμφιβολίες, αντιμετωπίζουν άλλες δυσκολίες. Όσο φτάνουν προς την έξοδο και το φως του ήλιου γίνεται πιο δυνατό δεν αντέχουν να το κατανοήσουν και «τρελαίνονται». Δεν πιστεύουν σ’ αυτό που βλέπουν, αφού οι φύλακες είχαν φροντίσει να ποτίσουν το κεφάλι τους με τις σκιές…

Υπάρχουν όμως κάποιοι άνθρωποι που καταφέρνουν να περάσουν και από αυτές τις δυσκολίες. Γνωρίζουν ότι είναι δύσκολο να συνηθίσουν στο φως και ότι θα τους πάρει χρόνο, όπως όταν ξυπνάμε το πρωί και δυσκολευόμαστε να ανοίξουμε τα μάτια μας.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι εκείνοι που καταφέρνουν να βγουν από τη Σπηλιά. Γύρω τους υπάρχει η φωτεινή πραγματικότητα. Γεύονται τον αέρα, μυρίζουν τη Ζωή. Είναι γαλήνια η στιγμή αυτή όσο καμία άλλη. Μπορούν να μείνουν εκεί για πάντα, έχουν αυτή την επιλογή…

Αλλά…

Δεν το κάνουν! Κοιτάζουν πίσω τους και βλέπουν τη σπηλιά. Δεν μπορούν να αφήσουν τους ανθρώπους εκεί. Έτσι κάποιοι ξαναγυρνάνε πίσω για να μπορέσουν να βγάλουν από τη Σπηλιά όσους πιο πολλούς μπορέσουν. Καταστρώνουν σχέδιο για να περάσουν από τους φύλακες απαρατήρητοι και το καταφέρνουν.

Η μεγαλύτερη δυσκολία που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι με τους ίδιους τους ανθρώπους. Προσπαθούν να τους εξηγήσουν ότι είναι δεμένοι και καθηλωμένοι σε κάτι ψεύτικο. Προσπαθούν να τους εξηγήσουν ότι μπορούν να σπάσουν τις αλυσίδες και ότι αν τους ακολουθήσουν μπορούν να τους οδηγήσουν προς την έξοδο. Κάποιοι τους «ακούνε».

Κάποιοι άλλοι όμως δεν τους πιστεύουν.  Τους αποκαλούν ψεύτες ή τρελούς και κάποιους… τους «καίνε»! 

bmcakis@gmail.com

Rap Militante Internazionale (Festival) @ Cox 18, Milano (Video)

Τα Internationale κορίτσια μας πήγαν Ιταλία - Μιλάνο και έστειλαν υλικό! Μέσω της Didi μας έρχονται δύο βιντεάκια από το ένα από τα δύο live που πήγαν η Daisy Chain (Arma di Scelta) και η Miss Zebra (Παράνοια).

Λοιπόν έχουμε και λέμε, από το Cox την 1/2/2013:

Ξύπνια Στον Ύπνο Μου

Ρίσκο

Smoka - Από Το Ρίθυ (Videoclip)

Μία παράξενη και περίεργη ιστορία εξελίχθηκε στα γυρίσματα αυτού του καινούριου clip από τον συνεχώς δραστήριο (ακόμα κι αν δεν το πιστεύει ο ίδιος!) Smoka.

«Από το Ρίθυ» λοιπόν αυτή η ιστορία...

Από το δίσκο Smoka  - Ράδιο Ρίθυ (mixmodemastersystem Vol.4)

Hip Hop Live! 15/2/2013 - Κατάληψη Rosa Nera

Σε μία εποχή που οι επιθέσεις της κυβερνητικής μηχανής δε σταματάνε πουθενά και έχουν βάλει σκοπό να πατάξουν κάθε εστία ανομίας και παρανομίας, οφείλουμε, εμείς οι όποιοι που μπορούμε, να στηρίξουμε κάτι που πιστεύουμε πως αξίζει. 

Συναυλία, λοιπόν, αλληλεγγύης στις καταλήψεις και στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.

Συμμετέχουν οι:

Λάθος Εποχή

Στιχομυθία

Collectiva

Didi

Στις 15 Φλεβάρη 2013 και ώρα 21:00, στην κατάληψη Rosa Nera με την είσοδο να είναι φυσικά ελεύθερη!

Πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων του Φλεβάρη στην κατάληψη Rosa Nera: