Βλέπω πολλά και διάφορα να γίνονται τελευταία στον χώρο του HIP HOP τα οποία θα ήθελα να σχολιάσω και να αναπτύξω γιατί δεν μπορώ να τα κρατώ άλλο μέσα μου, θα σκάσω! Αλλά παίρνω μια βαθιά αναπνοή και ξεφυσώ. «Ας το για αργότερα» λέω και πιάνομαι από αλλού… από κάτι πιο ελαφρύ, το αερόστατο!
Πληροφοριακά...
Ξέρατε ότι(;):
Το Αερόστατο είναι ένα πτητικό μέσο, ελαφρύτερο από τον αέρα (το περιεχόμενο του μπαλονιού ε; [Σ.τ.Ε.]), που αιωρείται χάρη στην αεροστατική άνωση. Αποτελείται από δύο κύρια μέρη: τηλεμβός (πουλέγεται και «καλάθι») και είναι ο κύριος χώρος όπου βρίσκονται οι επιβάτες και από έναν μεγάλο σάκο (μπαλόνι), που ονομάζεται «αεροστατική σφαίρα» και γεμίζει με ζεστό άερα ή κάποιο αέριο ελαφρύτερο του αέρα (π.χ. υδρογόνο, ήλιο, φωταέριο κ.λπ.). Η πρώτη πετυχημένη πτήση με αερόστατο έγινε από τους αδελφούς Μονγκολφιέ και η πρώτη επανδρωμένη από τους Φρανσουά Πιλάτρ ντε Ροζιέ και Φρανσουά Λωραίν στις 21 Νοεμβρίου 1783 στο Παρίσι, γεγονός που αποτέλεσε το «γενέθλιον» της αεροπλοΐας.
Και πολλά άλλα που μπορείτε να βρείτε στη Βικιπαιδεί τέλος πάντων...
...ξέρατε όμως ότι(;):
Ο άνθρωπος μοιάζει αρκετά με αερόστατο; Έχει και εκείνος μία φωτιά μέσα του που τον βοηθά να πάει ψηλά. Ναι, θέλει κι αυτός να ανέβει ψηλά στον ουρανό. Εκεί που μπορεί και βλέπει τα πράγματα από πάνω. Τα βλέπει ολικά. Βλέπει ότι οι άνθρωποι τελικά δεν έχουν διαφορές παρά μόνο κάποια χιλιόμετρα, παρά μόνο κάποια μίλια. Βλέπει ότι όλοι οι άνθρωποι ζουν σε ένα στρογγυλό πράγμα που το ονομάσανε ΓΗ. Βλέπει ποιος κάνει «ζαβολιές» και ποιος όχι.
Θέλει να πάει ψηλά γιατί στον ουρανό δεν έχει ούτε αμάξια, ούτε μηχανάκια, ούτε κομπλεξικές κοπελίτσες, ούτε σεξομανείς τυπάδες. Όσο πιο ψηλά πάει, τόσο πιο ήρεμα και μακριά από τη βαβούρα θα είναι.
Απλώς... όπως και με πάααααρα πολλά πράγματα έτσι και με αυτό... ο άνθρωπος δυσκολεύεται.
Γιατί όπως το αερόστατο, έτσι και αυτόν, τον κρατάνε χαμηλά κάποια σακιά με «άμμο» ή πολύ απλά κάποια βάρη. Κι εκεί αρχίζει η «πιο παλιά μάχη...». Όταν είναι χαμηλά δεν έχει πρόβλημα και πετάει αβέρτα πολλά σακιά. Το πρόβλημά του φυσικά είναι όταν, αν και εφόσον, θέλει να πάει ακόμα πιο ψηλά ώστε να ηρεμήσει περισσότερο. Δεν ξέρει ποια σακιά να πετάξει. Μερικές φορές δεν ξέρει αν θέλει να τα πετάξει ή όχι.
Το αξιοσημείωτο είναι στην περίπτωση που δεν θέλει να πετάξει σακιά και θέλει να ανέβει και ψηλά. Εκεί ήντα γίνεται, μου λέτε; Θα ήθελα πολύ να μου λέγατε εφόσον αφήνω e-mail στο τέλος... αλλά 1ον δυσκολεύομαι να περιμένω και 2ον επειδή έθεσα ένα ερώτημα και καλό είναι να δώσω και μία απάντηση, θα τη δώσω και παίζει να συμφωνήσετε μαζί μου οπότε αποφεύγουμε γραφειοκρατίες! Αν όχι, περιμένω...
Μα τι άλλο να κάνει φυσικά από το να δυναμώσει τη φωτιά; Όπως το μπρίκι που ψήνουμε την ελληνικούρα και το δυναμώνουμε γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε το αυτονόητο, έτσι μπορούμε να δυναμώσουμε κι εμείς τη φωτιά ώστε να μπορέσουμε να σηκώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα σακιά... γιατί πολλά - πολλά σίγουρα δεν σηκώνει ό άνθρωπός μας. Σχετικό.
Και βέβαια θέλει προσοχή για να μην φουντώσει πολύ η φωτιά και χάσουμε κι αυτά που έχουμε ε;
Οπότε κλείνουμε με το συμπέρασμα αυτό. Για να πετάξει το «αερόστατο» πρέπει να ρίξουμε κάποια βάρη. Αν θέλουμε να έχουμε «βάρη» πρέπει να δυναμώσουμε τη φωτιά. Αυτό το έχω ακούσει και με άλλα λόγια «αν θέλεις να έχει φωτιά πρέπει να δώσεις ξύλα, αν θες να έχει ξύλα δεν θα έχεις φωτιά».
Σίγουρα ακούγονται ποιητικά και ίου - ίου αυτά, αλλά σιγά μην κάτσω να σας αναλύσω από εδώ παραπάνω τις σκέψεις μου. Δεν το λέω από κακία... απλά ο καθένας πρέπει να κάνει τη δική του ενδοσκόπηση και μπλα μπλα μπλα... ΟΚ;!
bmcakis@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου