Ρε so true λέμε!!

Σα δυο σταγόνες νερό!

Ρε ίδιος!! Αυτό το τούτο μας είναι ίδιο!! Καρμπόν σου λέω! Ρε Μπρους.. Πες την αλήθεια!!

Rebellion connexion - Του Αντάρτη [Συμμ. Κώστας Καζάκος, Λίλα Καφαντάρη]

Ένα κομμάτι που μου προκάλεσε ευχάριστη έκπληξη, όχι μόνο για τις συμμετοχές από τους δύο απόλυτα αναγνωρίσιμους ηθοποιούς και ανθρώπους, αλλά και για την όμορφη αφήγηση. 

Είναι μια ιστορία, ίδια με πολλές ιστορίες εκείνης της εποχής. Της εποχής που καθορίζει ακόμα διαφορές στην ελληνική πραγματικότητα.

Ακούστε το αν και μεγάλο για κομμάτι. Αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω...

Αν κάποιος θέλει να διαβάσει για εκείνη την εποχή, μία ασφαλής οδός είναι τα μυθιστορήματα που καταπιάνονται με τα χρόνια εκείνα. Είναι πολλά και από πλείστους συγγραφείς. Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τα έργα όσων δεν θα αναφερθούν θα μιλήσω για εκείνα που διάβασα πρόσφατα και πιστεύω ότι αξίζουν τον κόπο...

Αρχικά να πω ολόκληρο το έργο του Μενέλαου Λουντέμη («Βουρκωμένες μέρες», «Οδός Αβύσσου αριθμός 0» και πολλά άλλα) που μόνο από τους τίτλους καταλαβαίνεις για τι πράγμα πρόκειται... Πραγματεύονται κυρίως ζητήματα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μετά τα μαύρα χρόνια της Κατοχής.

Ακόμα ένα βιβλίο που δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο σχετικά με τον εμφύλιο ήταν «Τα δόντια της μυλόπετρας» του Νίκου Κάσδαγλη που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος τη χρονιά που εκδόθηκε το 1955. Παρουσιάζονται και οι δύο πλευρές. Και οι δεξιοί και οι αριστεροί. Η μάχη είναι ανηλεής και όλοι αισθάνονται τις επιπτώσεις των πράξεων τους. Τα περισσότερα βιβλία εστιάζουν στις ανδραγαθίες των αριστερών εκείνης της εποχής που προσπαθούσαν να διώξουν τη σκιά του εμφυλίου. Το συγκεκριμένο βιβλίο παρουσιάζει δύο ομάδες παιδιών αντίθετων που μπλέκονται στα δόντια της μυλόπετρας. Το ζητούμενο δεν είναι να βγουν αλώβητοι αλλά απλώς να βγουν...

Στα παραπάνω να προσθέσω ένα εφηβικής λογοτεχνίας που μου δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω τώρα τελευταία. «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου» από την Άλκη Ζέη, είναι μία σχεδόν παιδική ματιά στις φρικαλεότητες της κατοχής και όχι της εμφυλιακής Ελλάδας. 

Τεχνο -παρα- λογία!

 

Όλοι μας ξέρουμε πόσο πολύ έχει μπει η τεχνολογία στη ζωή μας. Ακόμα κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε πολλοί από μας - ναι βάζω και τον εαυτό μου μέσα! - έχουμε εθιστεί σε αυτήν με αποτέλεσμα να χάνουμε ή να μην διαισθανόμαστε πράγματα που συμβάινουν δίπλα μας!

Ο Γάλλος σχεδιαστής Jean Jullien μας δίχνει αυτή την εθιστική πλευρά της τεχνολογίας μέσα από μια σειρά σπαρταριστών σχεδίων!

 

«Ζωντανή» παράσταση

Ο παράξενος τύπος στο μετρό

«Προσευχή» στο τραπέζι

Δεν είσαι ποτέ μόνος

Η τεχνολογία μας λύνει τα χέρια

Βασιλικό μωρό: Είναι αγόρι!

Βγάζοντας φωτογραφίες

Αγίου Βαλεντίνου

Η Apple ανακοινώνει την επανάσταση

Όλοι έχουν ένα μηλαράκι τη σήμερον ημέρα

Ελευθερία

Εξέλιξη;

Σύγχρονος τρόπος ζωής

Της μόδας το νέο μαύρισμα

Ένα ευχάριστο δείπνο

Πηγή: boredpanda.com

Πορτραίτα κρίσης στην Ελλάδα 2,5 χρόνια μετά...

Θυμάστε που είχαμε κάνει ένα θέμα για τα πρόσωπα της κρίσης; Ε, λοιπόν εκείνη η ανάρτηση είχε ανέβει Παρασκευή 1η Μαρτίου 2013... Δεν είναι φοβερό να συνειδητοποιείς ότι σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει 2,5 χρόνια μετά..; Φοβερό...

Πάντως εκείνη η ομάδα Portraits of crisis, συνέχισε να δραστηριοποιείται σε αυτόν τον τομέα, για να μας δώσει πολλές και διαφορετικές πλευρές του ζητήματος της κρίσης. Ένα ζήτημα που αγγίζει όλη την κοινωνία. Ξέρω, όχι όλη... Δυστυχώς σε αυτό δεν είμαστε όλοι μαζί. Κάποιοι είναι προνομιούχοι.

Ε, λοιπόν, σε αυτές τις ιστορίες οι πρωταγωνιστές δεν είναι οι προνομιούχοι. Είναι φίλοι και οι γνωστοί μας. Οι γείτονές μας. Είμαστε εμείς.

Αφεθείτε  στα καλαίσθητα βίντεο και μείνετε ανοιχτοί σε συναισθήματα...

(Κλικ στις εικόνες)

Μια χώρα γεμάτη χρυσάφι

Αγγελική, τυφλή εργαζόμενη στην Ελλάδα

Kialo Amadu, μετανάστης στην Αθήνα

Ζωή στο σκοτάδι

Πορτραίτο ανεργίας Νο.1 - Πορτραίτο άνεργου ηθοποιού

Πορτραίτο ανεργίας Νο.2

Πορτραίτο ανεργίας Νο.3

Πορτραίτο ανεργίας Νο.4

Πηγή: portraitsofcrisis.com

Πόλεμος και Ειρήνη από τον Gunduz Agayev

Ο πόλεμος είναι ένα διαχρονικό ζήτημα τόσο ως πραγματικό γεγονός, όσο και ως κοινωνική ανησυχία και αφορμή καλλιτεχνικής έκφρασης. Ο Gunduz Agayev, καλλιτέχνης, ζωγράφος και καρτουνίστας, παρατηρεί τον κόσμο και μας τον δίνει πίσω ξανά με ένα διαφορετικό τόνο... Κοινωνικά κριτικό θα λέγαμε τόνο. Έχει καταπιαστεί με διάφορα θέματα. Εδώ παρουσιάζουμε μία σειρά έργων του με θέμα «Πόλεμος και Ειρήνη».

Μπορείτε να βρείτε κι άλλες του δουλειές με θέμα την αντίληψη της δικαιοσύνης διαφόρων ηγετών, τις Holy Selfie, τους αστυνομικούς ανά τον κόσμο, αλλά και το πώς θα ήταν τα πράγματα αν τα παιδιά σε διάφορες τραγικές καταστάσεις στην ιστορία του ανθρώπου είχαν πραγματικά όμορφα και ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια...

Πηγή: boredpanda.com