3,14

Κι εκεί που λες που καθόμουνα (τρόπος του λέγειν...) αναρωτήθηκα για μία φωτογραφία που πέρασα στον υπολογιστή πρόσφατα και την οποία και θα παραθέσω στο τέλος. Είναι από τις μέρες που περιμένεις πώς και πώς κάτι να συμβεί, για να μπορέσεις να προχωρήσεις... Να σου δώσει το κίνητρο που χρειάζεσαι... Να σε κεντρίσει για να μπορέσεις να πας παρακάτω.

Όλοι (έτσι θέλω να πιστεύω) που ασχολούνται με μας, με οποιονδήποτε τρόπο - είτε είναι φίλοι-γνωστοί-συνεργάτες-γείτονες - γνωρίζουν το «μύθο» που έχουμε χτίσει, και τροφοδοτούμε κάθε φορά που μας δίνεται η ευκαιρία, για τον αριθμό που κάναμε σλόγκαν: 314 ή 3,14 (για τη διευκόλυνσή μας όπου αναφέρεται στη συνέχεια 314 θα σημαίνει και 3,14 για οικονομία).

Από τη γέννηση του συγκροτήματος βρίσκαμε τέτοιου είδους σημεία και στεκόμασταν και ξεδιπλώναμε τις δυνατότητές τους. Άλλα κρατούσαν και είχαν συνέχεια και άλλα κατέρρεαν από μόνα τους για Χ, Ψ λόγους Κυρίως, όμως, γιατί δεν ήταν πολύ καλά σαν ιδέες... Ο χρόνος κρίνει τα πάντα άλλωστε, σωστά; Αν δεν αντέχει κάτι, πεθαίνει.

Το πρώτο βήμα ήταν να χρησιμοποιήσουμε το αρχικό γράμμα από την ονομασία του συγκροτήματος, «Π», ως το π του κύκλου. Και «έκατσε». Ήταν πιασάρικο που λέμε, μας άρεσε εμάς, το στηρίξαμε και το μεγαλώσαμε. Το βάλαμε σε τοίχους, σε κομμάτια (κάμποσα κρατάνε επίτηδες 3:14 έτσι για το γαμώτο!), σε δίσκους... Στην ιστορία μας. Μπήκε στην κοσμοθεωρία μας και στο περιβάλλον μέσα στο οποίο δραστηριοποιούμασταν.

Η σύνδεση με το νούμερο δεν έγινε με κάποιο φαντασμαγορικό τρόπο που έκανε φούρνους να γκρεμιστούνε και τη γη να χωρίσει στα δύο. Μοιάζει λίγο με τα κομμάτια του παζλ που εκεί που κάθεσαι ξαφνικά κολλάνε και ενώνονται. Σε κάποια άκυρη στιγμή, την ώρα που πλένεις τα δόντια σου ή πήζεις στο μποτιλιάρισμα στην λεωφόρο Κουντουριώτη στις 20:00 καθημερινή μπροστά στο Δημαρχείο της πόλης (πονεμένη ιστορία...).

Υπήρχε η ανάγκη μίας τύπου incognito ονομασίας για μία πολύ συγκεκριμένη προσπάθεια (για όσους θυμούνται ή έχουν ακούσει τους TooMuch)  που χρειαζόταν να έχει μία σύνδεση με την Παράνοια πλευρά μας, και έγινε το κλικ καθώς το 314 έγινε το Παράνοια και το Παράνοια συνώνυμο με το 314. Όλα αυτά στην αρχή. Κανείς δεν ήξερε τι είναι το 314 και αν συνδέεται με το συγκρότημα...

Μετά, βέβαια, βγήκε το «Πάλι» στο δίσκο Το θηρίο είναι παντού που αναφέρει σε ένα στίχο:

«3,14 μας έμαθες; Παράνοια κάμποσα χρόνια τι προσπέρασες;»

και έγινε η σύνδεση άμεση. Ακόμα θυμάμαι το Smo να μου λέει «Γιατί το είπες ρε; Αφού αλλιώς τα είχαμε συννενοηθεί»

Γραφόταν σαν tag:

Σαν throw up:

Σαν graffiti:

Σε διάφορες μορφές και διαστάσεις.

Μέχρι και χαραγμένο σε δέντρα βρέθηκε!

Φυσικά θα υπάρχουν και νεώτερα δείγματα αλλά δεν ασχολούμαστε πλέον με αυτά και τα κάνουν άλλοι που θέλουν να λερώσουν τους καθαρούς και φρεσκοβαμμένους τοίχους των νοικοκυραίων!

Το θέμα μας όμως δεν ήταν αυτό!! Δεν ήθελα να αναδείξω το αστείρευτο ταλέντο όσων ασχολήθηκαν με τη δημιουργία των παραπάνω αλλά κάτι άλλο...

Από πού ξεκίνησα...; Α, ναι!

Αυτές οι όμορφες στιγμές λοιπόν... Με το να έχουμε κάνει τόσο μεγάλο ζήτημα, δικαίως ή αδίκως, τον αριθμό αυτό, λογικό είναι όταν τον συναντάμε να παθαίνουμε κάτι! Και τον έχουμε δει σε απίθανα μέρη!!!

Αλλά πέρα από τα σημάδια απ’ το υπερπέραν, στη ζωή του καθενός, συμβαίνουν πολλά. Και βλέπει κάποια πράγματα που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι μία απλούστατη σύμπτωση, αν δεν υπήρχε μία σημαντική διαφορά... Αν έχει προσδώσει κάποιος σε κάτι (στην περίπτωσή μας στο 314) μία αυξημένη βαρύτητα, δεν μπορεί παρά να το εκλάβει σαν κάτι παραπάνω από σύμπτωση. Και μιλάμε για τελείως ασήμαντα και αμελητέα γεγονότα... Αλλά αρκούν για να σε κάνουν να συνεχίζεις να ασχολείσαι, κι εδώ το κυκλώνω το θέμα και έρχομαι εκεί από όπου ξεκίνησα!

Εκεί που κάθεσαι στον υπολογιστή, όταν ήσουν νέος και παπάριζ...εεεε, εννοώ περνούσες την ώρα σου, ξαφνικά, επειδή νύσταξες κοιτάς την ώρα στην επιφάνεια εργασίας και βλέπεις αυτό:

Ειδικά όταν έχεις μπερδέψει τις πρωινές με τις βραδινές ώρες και τρεις η ώρα το πρωί να σου δείχνει το ρολόι μμ!!!

Όταν πηγαίνεις στη Μόκα να πάρεις το λιόσπορό σου σαν άνθρωπος και να πηγαίνεις στο ταμείο και να σου λέει η ταμίας πως χρωστάς:

Ή ένα άλλο παράδειγμα...

Πώς να μένεις ασυγκίνητος μπροστά στο μεγαλείο του καιρού... Μεγάλη υπόθεση ο καιρός, ε; Δε συμφωνείς; Πώς αλλάζει, μεταβάλλεται, σε κάνει ευτυχή ή δυστυχή ανάλογα με το αν λάμπει ο ήλιος ή έχει συννεφιά;

Πώς λοιπόν να μένεις ψύχραιμος όταν βλέπεις τον Λιάγκα στην πρωινή του εκπομπή να δείχνει άναυδος τη θερμοκρασία του Λεκανοπεδίου:

Το θέμα ΔΕΝ είναι ότι γράφει 3...14. Και παραπάνω γράφει 4...11!Ε, και τι έγινε;; Το θέμα είναι ότι ΚΑΙ το γράφει αλλά ΚΑΙ ότι βρέθηκα την κατάλληλη χρονική στιγμή μπροστά στην τηλεόραση και το είδα - γιατί δεν βλέπω τηλεόραση, όχι να το παινευτώ!

Και φυσικά δεν μπορούσε να κάνει κάτι το MEGA (αθέμιτη διαφήμιση... κρατηθείτε ακολουθεί κι άλλη!) χωρίς να αντιδράσει ο έτερος ανταγωνιστής ANT1 με το δικό του ασυναγώνιστο εκπρόσωπο να μας λέει για τη θερμοκρασία στην περιοχή της Θράκης αυτή τη φορά:

Οπότε ή που λιώνουμε στην τηλεόραση ή που αυτός ο συνδυασμός είναι από τους αγαπημένους της κυρίας ΕΜΥ και μας τον παρουσιάζει τόσο συχνά ώστε να τον  πετύχουμε κι εμείς που δεν πολυβλέπουμε τηλεόραση...

Ή το να μπαίνεις στο αυτοκίνητο κι αντί να καθησυχάζεσαι που η βενζίνη κρατάει ακόμα αν και κοντοζυγώνει προς το τέλος, να προσέχεις την ώρα:

Ή να πηγαίνεις στο σούπερ μάρκετ και αντί να παραξενεύεσαι από τις τιμές των προϊόντων που έχουν φτάσει στα ύψη και ποιο ληγμένο θα αγοράσεις αυτή τη φορά, να βρίσκεις αξιοθαύμαστη την τιμή για τις φτερούγες κοτόπουλου:

που ήταν και νωπές!

Ε, από ένα σημείο και μετά αρχίζεις να το κυνηγάς και το συναντάς παντού, σαν το 23 στην ταινία με τον Jim Carrey, που είχε πάθει ψύχωση και του έβγαινε το νούμερο και στα αθροίσματα! Λέτε να οδεύουμε κι εμείς προς τα εκεί;;

Πάντως το βρίσκαμε από καμπίνες πλοίων:

(Σχόλιο: Την εποχή που τραβήχτηκε η φωτογραφία ήμασταν όντως 4!

Δεν είχε προστεθεί η Zebra ακόμα, οπότε ήταν και σε άλλο επίπεδο η σύνδεση)

Μέχρι και στάμπες σε μπλούζες:

(Ευκαιρία! Μόνο 6€)

ή

Αφού να φανταστείτε (και δεν είναι φούμαρο) πήγα στο στρατό κι  εγώ σαν όλα - ή σχεδόν όλα, αν μπορείς να το αποφύγεις καν’ το: φιλική συμβουλή - τα παιδιά, έτσι; Εκεί έχουν ένα πολύ περίεργο σύστημα να μετράνε τις φουρνιές, που λέτε, όσων κατατάσσονται, σαν αύξοντα αριθμό κάθε φουρνιάς να πούμε. Αυτό για όσους - συνήθως είναι όσες - δεν έχουν ιδέα! Εγώ, λοιπόν, πήγα σε σχετικά μεγάλη ηλικία φαντάρος, οπότε και ήμουν μεγάλη σειρά που λέτε... Χωρίς να το ξέρει κανείς, πώς να υπολογίσεις κάτι τέτοιο; Η δικιά μου σειρά ήταν η 314... Πόσο τυχαίο να είναι αυτό; Θα μου πεις...

-          Των άλλων τριών του συγκροτήματος δεν ήταν;

-          Ναι αλλά εδώ γράφω ΕΓΩ!! Άρα δεν είναι τυχαίο!

-          Ναι αλλά μαζί με σένα ήταν άλλοι 4.000 πανελλαδικά με την ίδια σειρά!

-          Γι’ αυτούς ήταν τυχαίο! Όχι για μένα... Χα!

Και για να τηρήσω και την υπόσχεσή μου από την αρχή του άρθρου, θέλω να δηλώσω, με όση αξιοπιστία έχω στα λεγόμενά μου, πως αυτό που θα περιγράψω έγινε ακριβώς έτσι:

Πηγαίνω σαν άνεργο παιδί κι εγώ, στον ΟΑΕΔ για να ανανεώσω την κάρτα ανεργίας. Μπορεί, βέβαια, και να μην έχει νόημα, αλλά ψήνομαι να τους ανεβάζω τα νούμερα των ανέργων, έτσι για να αγχώνονται! Ναι που λες, και μπαίνω με φούρια μέσα να βγάλω χαρτάκι προτεραιότητας γιατί ξέρω πως θα περιμένω κανά 2ωράκι σίγουρα και παίρνω στο χέρι μου αυτό:

Οπότε είναι αυτές οι μικρές στιγμές... Αυτές που σε κινητοποιούν κι εκεί που λες «Γιατί μωρέ να ασχολούμαι, δεν έχει νόημα» σου έρχεται αυτό το μικρό συμβάν και σκέφτεσαι «Ας κρατήσω λίγο ακόμα, ας το προσπαθήσω κι άλλο...» και προχωράς. Ξέρεις, είναι για τις στιγμές που αισθάνεσαι ότι δεν πάει άλλο και είσαι κοντά στο να τα παρατήσεις.

Το θέμα, πάντως, είναι να βρεις αυτό που θα σε κινεί εσένα και να του προσδώσεις την αυξημένη αυτή αξία για να σε κεντρίζει εκεί που δεν το περιμένεις... Κάποιοι είναι οκ με μία ηλιόλουστη μέρα. Άλλοι με μία νίκη μιας ποδοσφαιρικής ομάδας. Άλλοι με μία επιτυχία στο κρεβάτι... Βρες το και κράτα το. Τρέφε το και θα σε θρέψει. Προσοχή στην υπερβολή όμως... Το θέμα είναι να βρίσκεται μόνη της η μαγική στιγμή, τυχαία. Γιατί - μην ξεχνάμε - τυχαία γεγονότα υπάρχουν! Τυχερά γεγονότα, όχι.

Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

ΥΓ: τα συμπεράσματα δικά σου...