Πριν ξεκινήσω, θέλω να αναφερθώ λίγο στην
πρώτη προσπάθεια μου. Είχα ζητήσει αν και εφόσον είχατε όρεξη να ξεκινήσουμε
ένα πάρε – δώσε έτσι για να έχουμε «κάτι» να κάνουμε. Δεν πήρα κάτι, δεν
πειράζει. Αξίζει μονάχα αν ανησυχήσατε λιγουλάκι γι’ αυτά που ανέφερα…. και
σιγά τα ωά! Λες και ανέφερα τίποτα επιστημονικό ή κάτι που δεν έχει απασχολήσει
πολύ κόσμο! Τι θέλω να πω; Δεν είμαι κανένας ειδήμονας που θα δώσει απαντήσεις,
ούτε είμαι κανένας «εξυπνάκιας» που δεν έχει τι να κάνει και κάθεται και
γράφει… ok?
Στο θέμα μας…
ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΤΕ! Αλήθεια, θέλω να φανταστείτε
και να μου πείτε, αν στη θέση αυτού του «ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ» που έχει γραφτεί σε
πολλούς τοίχους στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις, το αντικαθιστούσαμε με
το «ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΤΕ!» πώς θα ήταν;
Αυτές που λέτε τις δύο λέξεις, τον τελευταίο
καιρό τις ξεστομίζω συχνά. Πραγματικά όμως θέλω να μοιραστώ μαζί σας ό,τι μου
βγαίνει φυσικά. Γιατί ξέρετε… υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πεις «κάτι» σε
κάποιον! Π.χ. να του πεις αυτό που θέλει να ακούσει ώστε να σου πει ευχαριστώ ή μπράβο ή και σ’ αγαπώ
ακόμα… ένας άλλος τρόπος είναι φυσικά ο χειραγωγικός (ντιν – ντιν καμπανάκι…), ένας άλλος τρόπος είναι ο… δε ξέρω, τέλος
πάντων υπάρχουν τρόποι και τρόποι αλλά νομίζω ότι ο πιο αληθινός είναι ο
φυσικός τρόπος! Και μου βγαίνει πολύ φυσικά…
Ο άλλος τρελαίνεται με την κρίση (εδώ είναι λεπτό το ζήτημα γιατί σαφώς
υπάρχουν και εκείνοι που υποφέρουν πραγματικά… αλλά αναφέρομαι γι’ αυτούς που
παραφουσκώνουν τα πράγματα και νομίζω ότι έχετε γνωρίσει πολλούς από αυτούς!),
ο άλλος τρελαίνεται επειδή δεν έχει δουλειά, ο άλλος επειδή έχει δουλειά, ο
άλλος επειδή έχει γκόμενα ο άλλος επειδή όχι, ο άλλος επειδή έχει κιλά ο άλλο
επειδή όχι… και πάρα πολλά άλλα! Προσέξτε, όταν λέω ότι τρελαίνονται, εννοώ
ΦΡΙΚΕΡΝΟΥΝ! Θέλω να πω με λίγα λόγια ότι καλό είναι να ανησυχούμε αλλά ρε
παιδιά… μην τρελαίνεστε! Όπως πολύ σοφά μου είπε κάποτε κάπου κάποιος… «τι θα
κάνουμε δηλαδή θα πεθάνουμε;!;!;!» Σας συνιστώ να το λέτε αυτό από μέσα σας
όταν βρίσκεστε σε τέτοια κατάσταση… και επειδή αυτό μπορεί να σας φανεί δύσκολο
σας προτείνω κάτι ποιο εύκολο… πάρτε μία βαθιά ανάσα! Επίσης κάπου κάποτε
κάποιος μου είπε… «εδώ δε ξέρουμε να ανασαίνουμε καλά - καλά και ζητάμε τώρα τι;».
Είναι καλό να οξυγονώνεται ο εγκέφαλος μερικές φορές φίλοι μου, θαρρώ!
Μια μικρή παρένθεση θα κάνω πριν κλείσω
αναφέροντας κάτι που έζησα σήμερα… Της λέω λοιπόν (επειδή τη βλέπω μεγάλη γυναίκα γύρω στα 55 και βαριαναστενάζει και πάει…)
«Μην τρελαίνεστε! Θα φτιάξουν τα πράγματα!» Και μου λέει και εκείνη… «Δε με
νοιάζει, το ίδιο μου κάνει, φτιάξουν δεν φτιάξουν!» Εντάξει, αυτό είναι το άκρο
που φτάνουν μερικοί και εύχομαι σε όλους όταν φτάσουν σε αυτή την ηλικία να μη
φτάσουν σε τέτοια άκρα!
Δε θέλει πολύ… και έχετε υπ’ όψιν σας ότι
μετά από κάποια χρόνια το μυαλό του ανθρώπου πήζει και δε χωράνε άλλα πράγματα,
δεν χωράνε αλλαγές, δε χωράει άλλη ζωή… και όπως λέει το άλλο το σύνθημα
«έχουμε μια ζωή να ζήσουμε μωρό μου!»
Τέλος, επειδή ανέφερα και το σύνθημα που είχα
δει κάποτε σε ένα τοίχο, θέλω να ξαναγυρίσω στην αρχή της σκέψης μου και θέλω
να σας ξαναρωτήσω. Φαντάζεστε λοιπόν στους τοίχους αντί αυτού του «ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ»
να βλέπαμε το «ΜΗ ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΤΕ»;
Το φαντάζεστε….;
Το φανταστήκατε………;
Σκέφτεστε αυτό που σκέφτομαι………………………………;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου