Εικόνα

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Το Υπαρκτό Πρόσωπο (BMC)




Γεια χαρά σε όλες και όλους. Αυτή τη φορά η γωνιά μας φιλοξενεί έναν ιδιαίτερο ήρωα, τον Θαλάσση. Ο ιδιαίτερος μας ήρωας Θαλάσσης, έχει μια ιδιαίτερη ιστορία να μας διηγηθεί. Ακολουθήστε τις οδηγίες και… καλή ανάγνωση!

«ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΙΤΑΣ – ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ»


Ιστορία νούμερο 9: Το Υπαρκτό Πρόσωπο

Μουσική να ακούς όσο διαβάζεις:



«Έχεις ακούσει που λένε «Ο Άνθρωπος» και τα λοιπά?
Ε, λοιπόν, αυτός ο Άνθρωπος είναι υπαρκτό πρόσωπο. Αλήθεια! Τον έχω δει.
Ήτανε στο σταθμό των τρένων στη Λάρισα και έπινε πορτοκαλάδα χωρίς ανθρακικό.Και το «Απόλυτο Θηλυκό» είναι υπαρκτό πρόσωπο κι ας μην το παραδέχεται.
Παραδέχεται ότι είναι υπαρκτό πρόσωπο γιατί το καταλαβαίνει και μόνη της ότι υπάρχει, παραδέχεται και ότι είναι θηλυκό, αλλά δεν γουστάρει τον χαρακτηρισμό «απόλυτο». Στο κάτω-κάτω άμα γούσταρε αυτόν τον χαρακτηρισμό, δεν θα ‘ταν όντως το απόλυτο, αλλά καμιά φαντασμένη γκόμενα που το παίζει μουνάρα. Εγώ δεν ξέρω αν είμαι υπαρκτό πρόσωπο. 

Ο «Σκύλος», όμως, είναι υπαρκτό πρόσωπο, είναι φιλαράκι μου από την Κιάφα, αυτήν την αλλόκοτη γειτονία των Ιωαννίνων. Τα Ιωάννινα, όποιος ζει εκεί και δεν τα λέει «Γιάννενα», είναι φλώρος. Έχει πολύ καλό τσίπουρο εκεί, το φτιάχνουν μόνα τους τα υπαρκτά πρόσωπα για να ζεσταίνονται το χειμώνα και να ζαλίζονται το καλοκαίρι. Άμα πίνανε τσίπουρο και οι γυναίκες τους θα είχαμε λιγότερους τσακωμούς, λιγότερα «κατέβηκα-στο-καφενείο-με-τις-παντόφλες-να-μαζέψω-τον-παλιό-μπεκρή» ντράβαλα, λιγότερες ιστορίες να σχολιάζει η γειτονιά και, γενικά, λιγότερη φασαρία ως πόλη. Πάλι καλά, οι νέες, ντόπιες και φοιτήτριες, το πίνουν αφού γουστάρουνε να κάνουνε κεφάλι.

«Έχω ζάλη, ζάλη στο κεφάλι» που λέει και το παραδοσιακό τραγούδι και το ακούω από τα σαρκώδη χείλη της  Μαριλένας όταν μεθάει. Πίνουν κανονικότατα οι νέες, σου λέω.  Αλλάζει ο κόσμος, εξελίσσεται… Βασικά, λάθος, δεν είμαι εγώ αυτός που θα κρίνει αν εξελίσσεται, εγώ θα πω απλά ότι αλλάζει, απλά αλλάζει! Εγώ δεν ξέρω αν είμαι υπαρκτό πρόσωπο, εξάλλου!Εσύ είσαι ώμος. *ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΚΑΙ Η ΒΙΚΥ ΚΑΙ Η ΑΝΝΑ* και οι σκέψεις μέσα στο μυαλό σου, πουτάνες σκέψεις. Πρέπει να μάθεις να τις ελέγχεις, αλλιώς θα χαθείς τελείως σε αυτόν τον «Κόσμο της Πληροφορίας». Όλη την ώρα διαβάζεις και βλέπεις βλακείες που δεν τους δίνεις σημασία. Ξέρω ότι δεν είσαι ώμος, έχεις ώμους, έναν κάτω από το δεξί σου αυτί  και ένα κάτω από το αριστερό σου αυτί, αλλά εσύ δεν είσαι ώμος, όμως. Αλλά, πριν λίγες γραμμές δεν αντέδρασες που σε είπα «ώμο», γιατί νόμιζες πως έλεγα ότι είσαι υπαρκτό πρόσωπο…


Καλωσήρθες πίσω, συνεχίζω: Ξεκόλλα! Σιγά μην είσαι υπαρκτό πρόσωπο, δεν θα ψάρωνες με τα κεφαλαία γράμματα... Βασικά, ήδη, ξέρω τι σκέφτεσαι γιατί εδώ και λίγη ώρα ελέγχω την σκέψη σου  και την πάω όπου θέλω. Όχι μόνο με το κείμενο, αλλά και με όσα δεν γράφονται εδώ. Φαντάσου ότι εγώ το κάνω για πλάκα και μετά φαντάσου τι μπορούν να κάνουν στο μυαλό σου αυτοί που θέλουν να σου κάνουν κακό. Φαντάσου πόσο έχουν επηρεάσει το πώς βλέπεις την πραγματικότητα και τι νομίζει ότι είναι αυτή… Τώρα πάρε τα μάτια σου από την οθόνη και κοίτα γύρω σου την «Πραγματικότητα»…

«What da fuck?» που λένε και οι Έλληνες. Οι Έλληνες που ζουν στο Boston, δηλαδή.

Για αυτό σου λέω, ένα μυαλό έχεις, να το προσέχεις!

Εγώ δεν ξέρω αν είμαι υπαρκτό πρόσωπο. Περπατάω σε σοκάκια, μυρίζω λουλούδια, βγάζω φωτογραφίες την άσχημη φάτσα μου με φόντο όμορφα μέρη, ακούω άτεχνη μουσική με ακουστικά ή σε μεγάλα ηχεία, μιλάω σαν να παίζω παντομίμα, μπαίνω φουριόζος στο σπίτι του φίλου μου του Τσάρλι (υπαρκτό πρόσωπο μάλλον γιατί όταν σε βαράει τον νιώθεις τον πόνο πιο δυνατό κι από όταν σου ρίχνει σφαλιάρα η Πραγματικότητα), ανάβω το τζάκι, ακούω Χατζιδάκι πριν κοιμηθώ, μαγειρεύω τα υλικά και τα μετατρέπω σε φαγητάρες, απολαμβάνω να βλέπω να χορεύουν αργεντίνικο τάνγκο μελαχρινές Ελληνίδες φοιτήτριες μακρυά από την γενέτειρά τους, οδηγώ μια σακαράκα, πατάω γκάζι, περιμένω στα φανάρια, δεν ξέρω να παρκάρω, φλερτάρω, γυναίκες ή κορίτσια που μοιάζουν στο Απόλυτο, βλέπω ταινίες και πίνω μπύρες μόνος μου, κουρεύομαι, ρεύομαι, ονειρεύομαι, δεν παντρεύομαι… Είμαι μικρός ακόμα! Αλλά, μεγαλώνω ρε γαμώτο. Βασικά μην αναλύεις ότι διαβάζεις περιμένοντας να βρεις την επόμενη παγίδα. Σου ‘πα μεγαλώνω, δεν είμαι για να κάνω χαζομαγκιές και να το παίζω εξυπνάκιας σε σένα. Στο κάτω-κάτω δεν ξέρω άμα είμαι υπαρκτό πρόσωπο, αλλά μεγαλώνω, ωριμάζω , οι μέρες περνάνε, δεν είμαστε πια για μετριότητες και γλυκανάλατα πράγματα… Ώρα για ντου! «Ή hardcore ή τίποτα» που θα έλεγε και ο παλιός μου εαυτός πριν τον ξαναφλωρέψουν οι συνθήκες.

Με βαφτίσανε Θαλάσση για να με κοροϊδεύουν γιατί είμαι βουνίσιο παιδί και η λέξη «θάλασσα» μου ακούγεται σαν τη λέξη «Αλάσκα», δηλαδή ξέρω ότι υπάρχει κάπου, αλλά μέχρι εκεί.

Αλήθεια, είναι ωραία η θάλασσα?Ταξιδεύεις με το μυαλό σου όταν κάθεσαι στα βραχάκια και βλέπεις τον ήλιο να πέφτει μέσα της?Μελαγχολείς όταν την βλέπεις φουρτουνιασμένη και σκοτεινή τον χειμώνα?Την φοβάσαι όταν είσαι στο πλοίο και αυτό κουνιέται πολύ από τα μποφόρ?Αλήθεια είναι αυτό που λένε ότι έχει πολλούς νεκρούς στον βυθό της?Είναι νόστιμα τα ψάρια που έχει μέσα της και τα πουλάνε νεκρά στα ιχθυοπωλεία?Καβλώνεις όταν είσαι κοντά της το καλοκαίρι και παίρνεις μάτι τα ημίγυμνα κορμιά που περιφέρονται  κοντά της?Έχεις καταλάβει από το μάθημα της Φυσικής πώς ακριβώς δεν βυθίζονται τα πλοία μέσα της?Υπάρχει «καπετάνιος»?Αλήθεια τώρα, είναι υπαρκτό πρόσωπο ο καπετάνιος? Τον έχεις δει ποτέ?Έχεις κουραστεί με τις ερωτήσεις μου?Σου τη σπάνε τα αγγλικά ερωτηματικά?Είναι πιο παιχνιδιάρικα πάντως από τα ελληνικά ερωτηματικά. Τα ελληνικά ερωτηματικά οδηγούν σε ρητορικές ερωτήσεις, λαϊκισμούς και εμφυλίους πολέμους.Θέλεις να σκάσω ε?Θα έσκαγα, αλλά δεν ξέρω αν είμαι υπαρκτό πρόσωπο. Μήπως ξέρεις εσύ?Έχεις πιάσει ποτέ το σφυγμό μου?Μήπως ξέρεις κάτι που δεν ξέρω?Μήπως ξέρεις που είναι η θάλασσα?Μήπως χαμογέλασες μόλις?Αν ναι, είσαι γαμάτη! Αν όχι, σταμάτα να διαβάζεις, θέλω να μιλήσω σε γαμάτες και μόνο.


Λοιπόν, Γαμάτη, είμαι ο Θαλάσσης και ψήνομαι για τρελά σκηνικά μαζί σου. Εγώ είμαι υπαρκτό πρόσωπο, αλλά το άφηνα μετέωρο τόση ώρα για να μην ελπίζουν οι μέτριες πως θα με βρουν. Είπαμε, δεν γουστάρω μετριότητες! Θέλω μια γαμάτη σαν εσένα , ρε Γαμάτη! Να καούμε τελείως από τον έρωτα, να τσούζουν τα μάτια από την ομορφιά του κόσμου που δεν βλέπαμε τόσα χρόνια, αλλά τώρα θα μας θαμπώνει, να βολτάρουμε παντού, να δημιουργήσουμε, να τους τρελάνουμε όλους και να το ζήσουμε απ’ την καλή και απ’ την ανάποδη! Προσοχή! Άμα δεν είσαι γαμάτη και συνεχίζεις να διαβάζεις, είσαι για βρίσιμο, να ξες. Ντύσου τώρα ξέκωλα, βάψου και βγες με τις φίλες σου τα ξέκωλα να βρείτε κανέναν κάγκουρα με ανασφάλειες, λεφτά κι αμάξι να πηδηχτείτε. Για τέτοια είσαι, γιατί μια τέτοια είσαι! Καλά, άμα είσαι, άνδρας, ή αγόρι και συνεχίζεις να διαβάζεις, έχεις σίγουρα ψυχολογικά προβλήματα καμάρι μου, αλλά εντάξει, αφού την βρίσκεις, πάω πάσο! Γαμάτη μου, Γαμάτη μου! Είδες τι μας κάνουν? Απ’ ότι φαίνεται εδώ μαζευτήκαμε πολλοί και δεν μας αφήνουν μόνους μας να σου ξεδιπλώσω με λόγια τον έρωτά μου. Άρα κατευθείαν αλλιώς θα γίνει… Ψάξε να με βρεις κάπου, είμαι υπαρκτό πρόσωπο και σε περιμένω»

Bmcakis@gmail.com

3 σχόλια:

  1. Ποτε θα εχουμε νεα απ τον θαλασση?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προς αποφυγή τυχών παρεξηγήσεων… ο Θαλάσσης Μπαρμπαρίτας είναι ο Θήτα Ρο από Ταμπούρο Μπότα, που μας έκανε την τιμή να μας δώσει μία από τις πράσινες ιστορίες του… ok?

    ΑπάντησηΔιαγραφή