Ασ' τον τρελλό στην τρέλλα του.
Η επιστήμη έχει κάνει άλματα τα τελευταία χρόνια, μπορώ να το παραδεχτώ, αλλά αυτό δεν μπορεί με τίποτα να δώσει απάντηση στο φαινόμενο Παπανδρέου. Είτε υπάρχει πρόβλημα στις μπουζόπιπες και θέλουν καθάρισμα (μπορεί να μην του έκαναν το προγραμματισμένο service στα 100.000.000.000 km), είτε ζει και δραστηριοποιείται σε ένα παράλληλο σύμπαν με ροζ συννεφάκια και ιδανικές ουτοπίες. Πώς από το λεφτά υπάρχουν περάσαμε στο PSI και τώρα τελευταία στην πτώχευση; Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε το ζήτημα λέγοντας βαρύγδουπες φράσεις και αναφέροντας αλησμόνητες και φοβερές ατάκες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον άνθρωπο του μόχθου που είχε πιάσει τον τέως προθυπουργό και του είχε πει "για τη σωτηρία της χώρας θυσιάζω το μισθό μου" αναφερόμενος φυσικά στον υπό κατάργηση μισθό εκείνης της εποχής.
Προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να μας πείσει για όλα αυτά που τον είχαν διατάξει να μας πει και να μας πείσει. Υπαλληλάκος ο καημένος, πώς είναι αυτός που έρχεται να σου δώσει μία κλήτευση από ένα δικαστήριο που έχεις εις βάρος σου; Ένα τέτοιο πράγμα. Κλητήρας το παιδί.
Απλά απομένει η σφραγίδα. Όπως το σφάγιο περιμένει τη σφραγίδα από τον κτηνίατρο για να βγει στην ΑΓΟΡΑ, έστι και εμείς περιμένουμε τη σφραγίδα για να βεβαιωθούμε ότι πτωχεύσαμε. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι παύουμε να παραμένουμε σφαγμένοι! Το αίμα τρέχει κι εμείς (οι πολλοί, όχι όλοι) χορεύουμε δεξιά κι αριστερά σε ό,τι ρυθμό μας χτυπήσουν (δες, ζήλεψε, αγόρασε)
Κι αυτός εκεί... Στον κόσμο του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου