Πρόβλημα μνήμης;;
Η λύση είναι μία: ΜΝΗΜΟΝΙΟ!
Το θέμα είναι ότι δυστυχώς ξεχνάμε.. Δε θυμόμαστε πράγματα που έχουν συμβεί και μας έχουν εξαγριώσει κι έτσι ο θυμός παραμερίζεται, αλλά θέλω να πιστεύω πως δεν εξατμίζεται. Δεν εξαφανίζεται. Παραμένει ανενεργός μέχρι να ξανασυμβεί κάτι νέο και να θυμηθούμε πως πρέπει ξανά να νευριάσουμε με τα τεκτενόμενα. Κάθε φορά τα ίδια, αλλά αυτό που παρατηρείται είναι ότι σταδιακά, οι κατά καιρούς και σποραδικές πια εκφάνσεις θυμού, είναι σε μεγαλύτερη κλίμακα ή με βαρύτερες συνέπειες.
Στις μέρες που έρχονται το δεδομένο παραμένει ένα: τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Θέματα που υποτίθεται πως έιχαν λυθεί μια και καλή (Πανεπιστημιακό άσυλο μετά τη μεταπολίτευση) τίθενται υπό αμφησβήτιση και κλονίζονται. Επομένως, δε μπορούμε να ισχυριζόμαστε πως σε ένα πλαίσιο συνεχών αλλαγών και βίαιων κοινωνικών κραδασμών θα παραμείνει κάτι σταθερό. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι και να γνωρίζουμε το μεταβαλλόμενο του πράγματος για να μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε όταν, και αν έρθει.
Σε θέματα που δε χωράνε συζητήσεις μας είπαν: να το συζητήσουμε βρε παιδιά.
Κι εμείς τους είπαμε:
Σε θέματα που δε χωράνε συζητήσεις
Μη σταματάς για κείνα πρέπει να μιλήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου