Ένα κομμάτι που μου προκάλεσε ευχάριστη έκπληξη, όχι μόνο για τις συμμετοχές από τους δύο απόλυτα αναγνωρίσιμους ηθοποιούς και ανθρώπους, αλλά και για την όμορφη αφήγηση.
Είναι μια ιστορία, ίδια με πολλές ιστορίες εκείνης της εποχής. Της εποχής που καθορίζει ακόμα διαφορές στην ελληνική πραγματικότητα.
Αν κάποιος θέλει να διαβάσει για εκείνη την εποχή, μία ασφαλής οδός είναι τα μυθιστορήματα που καταπιάνονται με τα χρόνια εκείνα. Είναι πολλά και από πλείστους συγγραφείς. Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τα έργα όσων δεν θα αναφερθούν θα μιλήσω για εκείνα που διάβασα πρόσφατα και πιστεύω ότι αξίζουν τον κόπο...
Αρχικά να πω ολόκληρο το έργο του Μενέλαου Λουντέμη («Βουρκωμένες μέρες», «Οδός Αβύσσου αριθμός 0» και πολλά άλλα) που μόνο από τους τίτλους καταλαβαίνεις για τι πράγμα πρόκειται... Πραγματεύονται κυρίως ζητήματα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μετά τα μαύρα χρόνια της Κατοχής.
Ακόμα ένα βιβλίο που δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο σχετικά με τον εμφύλιο ήταν «Τα δόντια της μυλόπετρας» του Νίκου Κάσδαγλη που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος τη χρονιά που εκδόθηκε το 1955. Παρουσιάζονται και οι δύο πλευρές. Και οι δεξιοί και οι αριστεροί. Η μάχη είναι ανηλεής και όλοι αισθάνονται τις επιπτώσεις των πράξεων τους. Τα περισσότερα βιβλία εστιάζουν στις ανδραγαθίες των αριστερών εκείνης της εποχής που προσπαθούσαν να διώξουν τη σκιά του εμφυλίου. Το συγκεκριμένο βιβλίο παρουσιάζει δύο ομάδες παιδιών αντίθετων που μπλέκονται στα δόντια της μυλόπετρας. Το ζητούμενο δεν είναι να βγουν αλώβητοι αλλά απλώς να βγουν...
Στα παραπάνω να προσθέσω ένα εφηβικής λογοτεχνίας που μου δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω τώρα τελευταία. «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου» από την Άλκη Ζέη, είναι μία σχεδόν παιδική ματιά στις φρικαλεότητες της κατοχής και όχι της εμφυλιακής Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου