Μεγάλοι συγγραφείς γράφουν τις πιο μικρές ιστορίες του κόσμου

Έπεσε ένα βιβλίο στα χέρια μου τις προάλλες με τίτλο «Μεγάλοι συγγραφείς γράφουν τις πιο μικρές ιστορίες του κόσμου» που περιέχει μέσα ιστορίες από πράγματι μεγάλους συγγραφείς ανάμεσά τους οι Άντον Τσέχοφ, Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ, Φραντς Κάφκα, Μπέρτολτ Μπρεχτ και άλλοι. Ιστορίες που κάποιες είναι απλές, λιτές και με λίγες κουβέντες και άλλες εντελώς ακατανόητες ή δύο τριών σελίδων.

Όπως λέει και η περίληψη του βιβλίου «Ένα βιβλίο γι’ αυτούς που δεν έχουν χρόνο για διάβασμα, ή γι’ αυτούς που δεν έχουν διαβάσει ποτέ μέχρι το τέλος ένα βιβλίο, επειδή απλώς ήταν πολύ μεγάλο ή πολύ βαρετό».

Όντως κάποιες ήταν ακατανόητες γιατί δεν γίνεται να τα καταλαβαίνουμε όλα σε αυτή τη ζωή όπως αυτή του Άντον Τσέχοφ με τίτλο «Το τέλος» που αναφέρει:

Ένας νεαρής ηλικίας άνθρωπος είχε μαζέψει ένα εκατομμύριο λίρες, κάθισε πάνω τους και τίναξε τα μυαλά του στο αέρα.

Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, υπάρχουν πολλές ιστορίες μέσα στις 140 που εμπεριέχονται στο βιβλίο που απαιτούν χρόνο για να κατανοηθούν πλήρως. Υπάρχουν όμως κι άλλες που απλώς είναι πολύ όμορφες και θα ήθελα να τις παραθέσω...

Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ - Ο Μικρός Πρίγκιπας και ο έμπορος

«Καλημέρα» είπε ο Μικρός Πρίγκιπας.

«Καλημέρα» είπε και ο έμπορος.

Ο έμπορος πουλούσε κάτι τελειοποιημένα χαπάκια που κόβουν τη δίψα. Παίρνεις ένα και περνάει μια βδομάδα ώσπου να ξαναδιψάσεις.

«Γιατί τα πουλάς αυτά;» ρώτησε ο Μικρός Πρίγκιπας.

«Είναι μεγάλη οικονομία χρόνου» είπε ο έμπορος. «Οι ειδικοί λογάριασαν ότι γλιτώνεις έτσι πενήντα τρία λεπτά τη βδομάδα».

«Και τι τα κάνεις αυτά τα πενήντα τρία λεπτά;»

«Τα κάνεις ό,τι θέλεις...»

Εγώ, σκέφτηκε ο Μικρός Πρίγκιπας, αν είναι πενήντα τρία λεπτά στη διάθεσή μου, θα πήγαινα με την ησυχία μου ως την πηγή...

Η επόμενη ιστορία μπορεί και να παρουσιαστεί σαν κάποιο σύγχρονο ανέκδοτο.

Αμβρόσιος Μπηρς - Το αντίδοτο

Μια νεαρή στρουθοκάμηλος έτρεξε στη μαμά της σκούζοντας από τους πόνους και με τα φτερά της σφιγμένα στο στομάχι της.

«Τι έφαγες;» ρώτησε ανήσυχη η μαμά.

«Μόνο ένα κιβώτιο πρόκες» ήταν η απάντηση.

«Τι;» είπε η μαμά. «Ένα ολόκληρο κιβώτιο πρόκες στην ηλικία σου; Με τέτοια καμώματα κάνεις μεγάλο κακό στο εαυτό σου. Τρέχα γρήγορα, παιδί μου, να καταπιείς μια τανάλια».

Και τέλος, γιατί πώς να το κάνουμε, δε γίνεται να κάνουμε ολόκληρη την αναπαραγωγή του βιβλίου! μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία με κάτι σκαντζόχοιρους και μία παγωμένη νύχτα...

Άρθουρ Σοπενχάουερ - Οι σκαντζόχοιροι

Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα, μια παρέα σκαντζόχοιροι στριμώχτηκαν κοντά κοντά για να ζεσταθούν και να μην ξεπαγιάσουν. Όμως με το που άρχισαν να αγκυλώνονται, πάλι απομακρύνθηκαν. Κάθε φορά λοιπόν που είχαν ανάγκη να ζεσταθούν, συνέβαινε το δεύτερο κακό∙ έτσι πήγαιναν πίσω μπρος από το ένα βάσανο στο άλλο, μέχρι που βρήκαν μεταξύ των δύο κακών μία λογική απόσταση, από την οποία μπορούσαν να τα αντέξουν.

Κι αυτή την απόσταση την ονόμασαν ευγένεια και καλούς τρόπους.

ΥΓ: Κι εδώ αποδεικνύεται το ρητό που λέει ότι το μέγεθος δεν παίζει ρόλο!

Παρεμπιπτόντως τσεκάρετε αυτό το -τύπου- ντοκιμαντέρ που ο δημιουργός το ονομάζει cock-umentary σχετικά με το μέγεθος... Άσχετο!