Λίγοι πρωινοί προβληματισμοί...

Ανέκαθεν η μουσική Hip Hop ήταν συνδεδεμένη με τις κοινωνικές ανισότητες και τις προσπάθειες εξισορρόπησης μεταξύ των μελών μίας κοινωνίας. Την άμβλυνση των διαφορών και ενσωμάτωση μέσω της μουσικής, ανθρώπων με διαφορετικές κουλτούρες σε ένα ενιαίο σώμα μίας κοινότητας. Η στέρηση των δικαιωμάτων των μαύρων έχει διαποτίσει την πορεία της συγκεκριμένης μουσικής και λίγο-πολύ είναι γνωστή η πορεία που ακολουθήθηκε μέχρι να φτάσουμε στη μουσική που ακούγεται στις μέρες μας.

Αστυνομική βία, μεροληψία του πολιτικού κατεστημένου και των τοπικών φορέων, αλλά ακόμα και στοχοποίηση από τα ίδια τα μέλη της κοινωνίας, είχαν σαν αποτέλεσμα την απομόνωση και τον αποκλεισμό συγκεκριμένων μονάδων, που προκειμένου να κρατηθούν από κάτι, οργανώθηκαν γύρω από τη μουσική (και ενίοτε το εμπόριο ναρκωτικών και λευκής σάρκας αλλά αυτό είναι άλλο παραμύθι!). Μέσω των στίχων προσπαθούσαν να εκφράσουν αυτό που δεν μπορούσαν να πουν διαφορετικά γιατί είτε φιμώνονταν, είτε φυλακίζονταν για «ανάρμοστη συμπεριφορά».

Οπότε η μοναδική διέξοδος σε ένα κόσμο που συστηματικά κώφευε ήταν η rap μουσική, συχνά δυστυχώς συνδυαζόμενη με διάφορες παράνομες δραστηριότητες (κλοπές, διακίνηση κλπ...) για μεγαλύτερη εισροή χρημάτων. Mcs πέθαιναν σαν κοτόπουλα από ηλίθιες κόντρες φήμης ή κύρους και αν δεν πήγαινες φυλακή δεν ήσουν «καλός mc» και «σκληρός» και «αλάνι».

Αυτό τότε...

Τώρα τα πράγματα έχουν σταδιακά αλλάξει. Και τι εννοώ; Κυρίως με την τριβή του Hip Hop με τη reggae μουσική, τάραξε λίγο τα νερά του μίσους και της αντίδρασης. Η reggae μουσική όπως ξέρουμε είναι η μουσικής της ειρήνης της αγάπης, της ηρεμίας και της γαλήνης. Του «άραξε» και του «χαλάρωσε». Σαφώς υπάρχουν και κομμάτια σχετικά με διεκδίκηση δικαιωμάτων και κακομεταχείριση αλλά εδώ το point είναι άλλο!

Στην ανάδυσή του συνδυάστηκε και με το κίνημα των hippies (τουλάχιστον στο δικό μου κεφάλι) που ήταν οι κατεξοχήν πρεσβευτές της ειρηνικής διευθέτησης διαφορών και της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων.

Ο συνδυασμός λοιπόν της reggae με το hip hop οδήγησε σε μία στροφή... Μία στροφή που συνειδητοποίησα καθώς έστριβα μία γωνία σε ένα σοκάκι του Ρεθύμνου. Εκεί λοιπόν σε ένα τοίχο ήταν γραμμένο αυτό που βρίσκεται παρακάτω σε φωτογραφία. Απλώς λόγω περιέργειας θα ήθελα να μάθω αν γράφτηκε πρώτα το πάνω ή το κάτω για να καταλάβω ποιο αποτελεί δήλωση και ποιο απάντηση στη δήλωση αυτή.

Όπως και να έχει πάντως, δηλώνεται με τον πιο εμφατικό τρόπο μία αντίθεση που ενυπάρχει όχι μόνο στο hip hop ή στη μουσική γενικά, αλλά σε όλη την κοινωνία. Ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα του αυτή την αντίθεση και η κάθε κοινότητα στο σύνολό της έχει ανθρώπους με κυρίαρχα στοιχεία χαρακτήρα τα μεν ή τα δε, της αγάπης ή του μίσους.

Και τελικά τι μένει στο τέλος; Ένας στείρος προβληματισμός και καμία πράξη δράσης; Ο κάθε ένας διαλέγει το μέρος όπου θα σταθεί, χωρίς να είναι διόλου κατακριτέο! Αρκεί φυσικά να μπορεί να το υπερασπιστεί όταν έρθει η ώρα!

ΥΓ: Δεν τίθεται θέμα καλό ή κακό. Είναι δύο πλευρές από το ίδιο νόμισμα που ανάλογα με ποια πλευρά πέσει -ανάλογα με τις δικές μας επιλογές γιατί τις περισσότερες φορές δεν είναι θέμα τύχης- αντιδράμε και διαφορετικά... εγώ από εσένα... ένας τρίτος με τους γονείς του... κάποιος άλλος με το αφεντικό του κλπ. Γνωρίζω πως υπάρχει και η γκρίζα ζώνη που βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε αυτές τις δύο πλευρές... αλλά με αυτό δεν πρόκειται να ασχοληθούμε σήμερα!