«Αν» από τον Ράντγιαρντ Κίπλινγκ - If by Rudyard Kipling (BMC)

Αν μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σου,

όταν οι άλλοι χάνουν την δική τους

και ρίχνουν σε σένα την ευθύνη

και την αιτία της αδυναμίας τους·  

Αν έχεις πίστη στον εαυτό σου,

όταν οι άλλοι αμφιβάλλουν για σένα

και δεν σε πειράζει αυτή η δυσπιστία τους·

Αν μπορείς καρτερικά να περιμένεις

χωρίς να σε κουράζει η αναμονή,

ή όταν διαδίδουν ψέματα για σένα

να μην ξεπέφτεις και συ στο ψέμα,

ή όταν φανερά σου δείχνουν μίσος

να μην αφήνεις το μίσος να σε καταλάβει·

κι όμως να μη φαίνεσαι πολύ αγαθός

μήτε πολύ στοχαστικός στα λόγια·  

Αν να ονειρεύεσαι είσαι ικανός δίχως να

γίνεσαι σκλάβος των ονείρων·  

Αν μπορείς να σκέφτεσαι, αλλά όχι

για χάρη της ίδιας σου της σκέψης·

Αν να δέχεσαι μπορείς θρίαμβο και όλεθρο,

το ίδιο και να αντιμετωπίζεις παρόμοια

και τα δύο.  

Αν είσαι σε θέση να υπομένεις ακούγοντας

την αλήθεια που σύ είπες, να επαναλαμβάνεται

αλλοιωμένη απο πονηρούς που επιδιώκουν έτσι

να παγιδέψουν αφελείς ή να παρατηρείς αυτά

που συ τους έδωσες ζωή, σπασμένα να κείτονται

και παραπεταμένα και να τα φτιάχνεις εξαρχής

με εργαλεία φθαρμένα. 

Αν τολμάς όλα σου τα πλούτη μαζεμένα να τα

παίζεις κορώνα γράμματα με μιάς,

να χάνεις κι απ'την αρχή να ξεκινάς χωρίς να

μέμφεσαι για τη μοίρα σου κανέναν·            

Αν μπορείς να κάνεις καρδιά, νεύρα και μυς

να σε υπηρετούν ακόμη κι όταν έχουν καταρρεύσει

και γερά να κρατάς, ενώ δεν υπάρχει εντός σου

τίποτε πέρα από τη θέληση που τους λέει

«Βαστάτε!».  

Αν μπορείς να μιλάς με χιλιάδες κι όμως να κρατάς

την αρετή σου ή να περπατάς με κυβερνήτες

κι όμως να μην αλλάζεις την απλή ζωή σου·  

Αν ούτε εχθροί να σε βλάψουν μπορούν μα ούτε

και οι κοντινότεροι φίλοι·

Αν όλοι έχουν την ίδια αξία για σένα

και κανείς πιο πολύ από τους άλλους·

Αν μπορείς να γεμίζεις τη μέρα σου με εικοσιτέσσερις

ώρες άξιας ζωής, τότε δική σου θα

είναι όλη η Γη με όλα τα αγαθά της κι ακόμη:

αληθινά θα είσαι Άνθρωπος παιδί μου.

Ράντγιαρντ Κίπλινγκ

Και για τους αγγλόφωνους - ή μη - φίλους μας που τους αρέσουν τα πρωτώτυπα κείμενα...

IF you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;

If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don't deal in lies,
Or being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise:

If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same;

If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stoop and build 'em up with worn-out tools:

If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breathe a word about your loss;

If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: 'Hold on!'

If you can talk with crowds and keep your virtue,
' Or walk with Kings - nor lose the common touch,
if neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;

If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that's in it,
And - which is more - you'll be a Man, my son!