Γεια σας, τι κάνετε, καλά; Πάντα
καλά. Μετά λοιπόν και από το εορταστικό Πάσχα, είπαμε να ξανασκύψουμε το κεφάλι
και να γράψουμε κάποια πράγματα, έτσι για να μην περνάει ο χρόνος στο φλού.
Πέρασαν μέρες από την τελευταία φορά
και ενώ έλεγα να γράψω κάτι, όλο κάτι «τύχαινε». Την μία πολύ δουλειά, την άλλη
βαρεμάρα, την άλλη με προβλημάτιζε ένα θέμα, την άλλη φορά το άλλο θέμα… και
κούτσα - κούτσα κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Σίγουρα σε πολλούς από εμάς τυχαίνει
συχνά να μην είμαστε συνεπείς με τις υποχρεώσεις μας και να λέμε «άσ’ το γι’ αργότερα» ή «άσ’ το
γι’ αύριο» ή «άσ’ το για τον άλλο μήνα». Είναι ξεκάθαρο ότι πέρα από την
τεράστια μάστιγα της ΒΑΡΕΜΑΡΑΣ που μας χαρακτηρίζει σήμερα, υπάρχουν και άλλοι
λόγοι.
Λέει μια φράση:
«ότι μπορείς να κάνεις σήμερα μην το
αφήνεις γι αύριο και ότι μπορείς να κάνεις σήμερα κάν’ το ΤΩΡΑ!» ιδανικό θα ‘ταν ε;
Επίσης ένα επικός στίχος:
«Δεν ανταποκρίνομαι καλά στους χρόνους, δεν είμαι ακριβής,
πάσχω από αναβλητικότητα οξείας μορφής…
φίλοι μου που μου τα λέτε ευχαριστώ καλά μου κάνετε,
κι όλο λέω να το αλλάξω ΜΑ… όλο αυτό αναβάλλεται!» χαχα τρελό!
Pure Form a.k.a Φορτσάτος – Όσα με χαρακτηρίζουν
Κρύβονται διάφοροι λόγοι πίσω από την
αναβλητικότητα σίγουρα και δεν είναι μόνο η βαρεμάρα, που και αυτή κρύβει άλλες
αιτίες. Γενικά όπως είναι γνωστό τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται και μπλα
μπλα μπλα… οπότε ξεκινάμε από αυτό: δεν μένουμε στο αποτέλεσμα αλλά ψάχνουμε
την αιτία αυτού! Όχι στην παρουσία αλλά στην ουσία.
Απ’ ότι έχω κόψει την κατάσταση, πίσω
από πολλά πράγματα κρύβεται ο φόβος. Στη προκειμένη περίπτωση «φοβόμαστε», είτε
συνειδητά είτε ασυνείδητα, ότι θα χάσουμε κάτι δικό μας, ή θα χάσουμε την
βόλεψη μας ή την καλοπέραση μας, με αποτέλεσμα να κωλώνουμε να προσπαθήσουμε,
με αποτέλεσμα όταν πάμε να πράξουμε, να το αναβάλουμε με κάθε τρόπο.
Για παράδειγμα: είναι γνωστό ότι η
ανεργία χτυπάει κόκκινα στη χώρα μας, δεν είναι; Σαφώς και είναι. Είναι λοιπόν
γνωστό ότι αν δεν βγεις στους δρόμους να καταχτυπάς των ανθρώπων τις πόρτες και
να κυνηγάς να βρεις μια δουλειά ή μια ευκαιρία, που μπορεί να ανοίξει μια άλλη
πόρτα, δεν γίνεται προκοπή. Είναι κι αυτό γνωστό… δεν είναι;; Απλό ερώτημα
λοιπόν: γιατί δεν κυνηγάμε τις ευκαιρίες
και καθόμαστε και σκεβρώνουμε στο facebook, στο L.O.L. ή στο GAME OF THRONES; Αν βρει ο φίλος μας λοιπόν κάποια
δουλειά δε θα ασχολείται με αυτά (ή θα
ασχολείται λιγότερο…) και είναι κάτι που δεν θέλει να χάσει. Ξαναλέω, αυτό
συμβαίνει και συνειδητά και ασυνείδητα.
Είναι ένα μικρό παράδειγμα που έχω
διαπιστώσει, αλλά σίγουρα υπάρχουν κι άλλα μεγαλύτερα παραδείγματα και πιο
σοβαρά, που νομίζω μπορείτε να σκεφτείτε.
Με μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο
μπορείτε να διαβάσετε αρκετούς τρόπους για την αντιμετώπιση της
αναβλητικότητας, τις αιτίες που την προκαλούν, ακόμα και τεστάκια βρήκα για να
διαπιστώσεις αν έχεις ή όχι αναβλητικότητα. Κάτι μικρό και ενδιαφέρον που βρήκα
από έναν μίστερ ψυχολόγο ναούμ, λέει:
«…
Οι άνθρωποι που γίνονται αναβλητικοί γι’ αυτόν το λόγο αναβάλλουν πράγματα που
προκαλούν άγχος, πίεση ή αυτοαμφισβήτηση … ο διεγερτικός,
αναβάλλει όχι γιατί αγχώνεται, αλλά γιατί του λείπει το κίνητρο…»
Το θέμα μας λοιπόν κύριοι είναι ότι
περνάει ο χρόνος. Μέρα που περνά δε ξανάρχεται. Και ας δώσουμε χώρο στα γούστα
μας και ας πούμε «δε θα το κάνω σήμερα αυτό, θα το κάνω αύριο» ok!…
αλλά όσο αφορά τα ιδανικά μας… δε λέει να χάνουμε χρόνο από βλακεία!
Οπότε, άντε, σηκωθείτε, φύγαμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου