Για να θυμηθούμε... τι έλεγε ο δάσκαλος!

Την περίοδο του Εθνικού διχασμού στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης ανέβαινε μ' ένα μουλάρι σ' ένα ορεινό και δύσβατο χωριό, για να επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο.

Στο δρόμο που επήγαινε συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά: «Δε μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; Βενιζελικός ή βασιλικός;». «Βενιζελικός», απαντά ο αγωγιάτης. «Α, το γαϊδούρι» σχολίασε ο επιθεωρητής.

Ο αγωγιάτης όμως ήταν Βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο τη στιχομυθία. «Το και το, δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι».

Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά το δάσκαλο ποιο είναι το μάθημα της ημέρας. «Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος. «Ας δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά», λέει ο επιθεωρητής.

Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει τη φράση:

«Ο επιθεωρητής είπε, (κόμμα), ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία).

Αφού, έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος: «Ποιος είναι, παιδί μου, γαϊδούρι;». «Ο δάσκαλος», ψέλλισε ο μαθητής. «Και ποιος το είπε;». «Ο επιθεωρητής, κύριε». «Ωραία», είπε ο δάσκαλος. «Σβήσε τώρα το κόμμα και βάλ' το αλλιώς»:

«Ο επιθεωρητής, (κόμμα), είπε ο δάσκαλος, (κόμμα), είναι γαϊδούρι».

 Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος: «Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;». «Ο επιθεωρητής», απαντά δειλά ο μαθητής. «Και ποιος το είπε;» «Ο δάσκαλος», απαντά ο μαθητής.

Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει: «Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα; Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε το δάσκαλο».!

Είπε μονολογώντας ο παππούς, καθισμένος στην πολυθρόνα του μπροστά στη τηλεόραση που ανακοίνωνε και νέες μειώσεις στις συντάξεις: Όταν ήμουν μαθητής, άκουγα κάθε τόσο τη δασκάλα μου να λέει: «Να προσέχετε τα κόμματα! Ένα λάθος κόμμα, μπορεί να σας χαλάσει τελείως τη σύνταξη!» Έπρεπε να περάσουν εξήντα χρόνια για να καταλάβω τι εννοούσε."

Το Αερόστατο (BMC)

Βλέπω πολλά και διάφορα να γίνονται τελευταία στον χώρο του HIP HOP τα οποία θα ήθελα να σχολιάσω και να αναπτύξω γιατί δεν μπορώ να τα κρατώ άλλο μέσα μου, θα σκάσω! Αλλά παίρνω μια βαθιά αναπνοή και ξεφυσώ. «Ας το για αργότερα» λέω και πιάνομαι από αλλού… από κάτι πιο ελαφρύ, το αερόστατο!

Πληροφοριακά...

Ξέρατε ότι(;):

Το Αερόστατο είναι ένα πτητικό μέσο, ελαφρύτερο από τον αέρα (το περιεχόμενο του μπαλονιού ε; [Σ.τ.Ε.]), που αιωρείται χάρη στην αεροστατική άνωση. Αποτελείται από δύο κύρια μέρη: τηλεμβός (πουλέγεται και «καλάθι») και είναι ο κύριος χώρος όπου βρίσκονται οι επιβάτες και από έναν μεγάλο σάκο (μπαλόνι), που ονομάζεται «αεροστατική σφαίρα» και γεμίζει με ζεστό άερα ή κάποιο αέριο ελαφρύτερο του αέρα (π.χ. υδρογόνο, ήλιο, φωταέριο κ.λπ.). Η πρώτη πετυχημένη πτήση με αερόστατο έγινε από τους αδελφούς Μονγκολφιέ και η πρώτη επανδρωμένη από τους Φρανσουά Πιλάτρ ντε Ροζιέ και Φρανσουά Λωραίν στις 21 Νοεμβρίου 1783 στο Παρίσι, γεγονός που αποτέλεσε το «γενέθλιον» της αεροπλοΐας.

Και πολλά άλλα που μπορείτε να βρείτε στη Βικιπαιδεί τέλος πάντων...

...ξέρατε όμως ότι(;):

Ο άνθρωπος μοιάζει αρκετά με αερόστατο; Έχει και εκείνος μία φωτιά μέσα του που τον βοηθά να πάει ψηλά. Ναι, θέλει κι αυτός να ανέβει ψηλά στον ουρανό. Εκεί που μπορεί και βλέπει τα πράγματα από πάνω. Τα βλέπει ολικά. Βλέπει ότι οι άνθρωποι τελικά δεν έχουν διαφορές παρά μόνο κάποια χιλιόμετρα, παρά  μόνο κάποια μίλια. Βλέπει ότι όλοι οι άνθρωποι ζουν σε ένα στρογγυλό πράγμα που το ονομάσανε ΓΗ. Βλέπει ποιος κάνει «ζαβολιές» και ποιος όχι.

Θέλει να πάει ψηλά γιατί στον ουρανό δεν έχει ούτε αμάξια, ούτε μηχανάκια, ούτε κομπλεξικές κοπελίτσες, ούτε σεξομανείς τυπάδες. Όσο πιο ψηλά πάει, τόσο πιο ήρεμα και μακριά από τη βαβούρα θα είναι.

Απλώς... όπως και με πάααααρα πολλά πράγματα έτσι και με αυτό... ο άνθρωπος δυσκολεύεται.

Γιατί όπως το αερόστατο, έτσι και αυτόν, τον κρατάνε χαμηλά κάποια σακιά με «άμμο» ή πολύ απλά κάποια βάρη. Κι εκεί αρχίζει η «πιο παλιά μάχη...». Όταν είναι χαμηλά δεν έχει πρόβλημα και πετάει αβέρτα πολλά σακιά. Το πρόβλημά του φυσικά είναι όταν, αν και εφόσον, θέλει να πάει ακόμα πιο ψηλά ώστε να ηρεμήσει περισσότερο. Δεν ξέρει ποια σακιά να πετάξει. Μερικές φορές δεν ξέρει αν θέλει να τα πετάξει ή όχι.

Το αξιοσημείωτο είναι στην περίπτωση που δεν θέλει να πετάξει σακιά και θέλει να ανέβει και ψηλά. Εκεί ήντα γίνεται, μου λέτε; Θα ήθελα πολύ να μου λέγατε εφόσον αφήνω e-mail στο τέλος... αλλά 1^ον δυσκολεύομαι να περιμένω και 2^ον επειδή έθεσα ένα ερώτημα και καλό είναι να δώσω και μία απάντηση, θα τη δώσω και παίζει να συμφωνήσετε μαζί μου οπότε αποφεύγουμε γραφειοκρατίες! Αν όχι, περιμένω...

Μα τι άλλο να κάνει φυσικά από το να δυναμώσει τη φωτιά; Όπως το μπρίκι που ψήνουμε την ελληνικούρα και το δυναμώνουμε γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε το αυτονόητο, έτσι μπορούμε να δυναμώσουμε κι εμείς τη φωτιά ώστε να μπορέσουμε να σηκώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα σακιά... γιατί πολλά - πολλά σίγουρα δεν σηκώνει ό άνθρωπός μας. Σχετικό.

Και βέβαια θέλει προσοχή για να μην φουντώσει πολύ η φωτιά και χάσουμε κι αυτά που έχουμε ε;

Οπότε κλείνουμε με το συμπέρασμα αυτό. Για να πετάξει το «αερόστατο» πρέπει να ρίξουμε κάποια βάρη. Αν θέλουμε να έχουμε «βάρη» πρέπει να δυναμώσουμε τη φωτιά. Αυτό το έχω ακούσει και με άλλα λόγια «αν θέλεις να έχει φωτιά πρέπει να δώσεις ξύλα, αν θες να έχει ξύλα δεν θα έχεις φωτιά».

Σίγουρα ακούγονται ποιητικά και ίου - ίου αυτά, αλλά σιγά μην κάτσω να σας αναλύσω από εδώ παραπάνω τις σκέψεις μου. Δεν το λέω από κακία... απλά ο καθένας πρέπει να κάνει τη δική του ενδοσκόπηση και μπλα μπλα μπλα... ΟΚ;!

bmcakis@gmail.com

Ας γνωρίσουμε τον Άλεξ... Και ας πατήσουμε MUTE...

Οι πολλοί, που ασχολούνται με το επονομαζόμενο facebook, την προσωποποίηση του ΣΑΤΑΝΑ, (ναι ξέρω ΧΑ!ΧΑ!), μπορεί να το έχουν πάρει χαμπάρι, αλλά εδώ στην απομόνωση χωρίς αυτό τον δίαυλο επικοινωνίας (ΧΑ! ΧΑ! ξανά) το έμαθα μόλις. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τον Άλεξ, έναν Έλληνα που καθώς αλλάζει η εποχή, αλλάζει κι εκείνος. Μία αλλαγή ωστόσο που δεν οφείλεται σε αυτόν, ή τουλάχιστον, μόνο σε αυτόν. Όπως και να' χει δείτε αυτό το όμορφο βίντεο από την omikronproject και  ο καθένας ας εξάγει ό,τι συμπέρασμα θέλει!

Υπάρχει επιλογή για ελληνικούς υπότιτλους οπότε όλα έγιναν εύκολα!

Και για να προκληθεί και το overdose, άλλο ένα υπέροχο βίντεο που έφτιαξε ο Yiannis Biliris, και του έδωσε τον φανταστικό τίτλο «MUTE: The visualisation of an economic rape (Εικόνες ενός οικονομικού βιασμού)»

(Κλικ στην εικόνα και παρακολουθήστε το από το vimeo)

ΥΓ: Και τα μυαλά στα κάγκελα...

Νομίζω (BMC)

Ήμουν που λέτε πριν κάποια χρόνια στην σκοπιά. Εκεί που, όποιος έχει πάει στρατό και έχει κάνει σκοπιά, καταλαβαίνει πότε μένει κάποιος παντελώς μόνος του, με τον εαυτό του και αρχίζει να σκέφτεται και να σκέφτεται και να σκέφτεται…

Κάποια στιγμή λοιπόν, μιας και τύχαινε να έχει πανσέληνο εκείνο το βράδυ, ξανοίγω το φεγγάρι… και ήντα θωρώ;  Μια πολύ όμορφη εικόνα. Ήταν το φεγγάρι ολόγιομο, ο ουρανός ξάστερος  και περιμετρικά γύρω από το φεγγάρι, σα να είχε δημιουργήσει ένα πολύ λεπτό σύννεφο ένα δαχτυλίδι και στη μέση ακριβώς να είναι το φεγγάρι.  Πολύ όμορφη και παράξενη εικόνα. (μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι ήταν αυτό!;!;)

Πρόσφατα στην πανσέληνο του Οκτωβρίου έτυχε και την ξαναείδα! Και μου ήρθε στο μυαλό κάτι που είχα γράψει τότε στη σκοπιά το οποίο μετά από τόσα χρόνια (5) το έχω κρατήσει και «νομίζω» με προβληματίζει ακόμα!

Ήθελα λοιπόν να το μοιραστώ μαζί σας… μιας και «νομίζω» ότι κάπως έτσι μπορεί να νοιώθετε κάποιοι από εσάς.

«…και κάπως έτσι αρχίζω. ΝΟΜΙΖΩ. Αυτό συμβαίνει όταν το καλό με το κακό ζυγίζω. Όταν κάθομαι σιωπηλός και τον χρόνο υπολογίζω. Νομίζω, αφού μου λεν πως για να χτίζω πρέπει πρώτα να γκρεμίζω. Τον δρόμο να βαδίζω… κι όταν λυγίζω, “αντέχω” να ψιθυρίζω! Νομίζω… στην περιπέτεια όπως χαρακτηρίζω… ο μόνος σύντροφος είναι το τσιγάρο που καπνίζω. Όμως νομίζω ότι πολλές φορές από μέσα μου το βρίζω! Νομίζω.. τη σκέψη μου στα απέραντα του άπειρου βυθίζω… να μην αγχώνομαι νομίζω μα από άγχος πλημυρίζω, ενώ θα έπρεπε το πνεύμα μου με ηρεμία να ποτίζω… και τούτο το τονίζω! ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΖΩ! Διότι συνεχίζω να νομίζω… πως σε δύο κόσμους  τον εαυτό μου χωρίζω… μου θυμίζω, το άσπρο και το μαύρο που δημιουργούν το γκρίζο. Το γυρίζω… και νομίζω, ότι το ξεφτιλίζω. Ότι τσάμπα κάθομαι και το χαρτί με λέξεις το γεμίζω, γιατί νομίζω πως δεν ακούτε τίποτα άλλο παρά μόνο ανοησίες που τελειώνουνε σε ΙΖΩ. Υπενθυμίζω, πως ασύστολα νομίζω… και σε αυτό ελπίζω… να πάψω ένα φεγγάρι να νομίζω!»

Μετά από τόσο καιρό δεν νομίζω για πολλά πράγματα. Πλέον είμαι σίγουρος.

Λένε ότι το μυαλό έχει την ικανότητα να παίζει πολλά παιχνίδια, αν δεν ξέρεις να το χρησιμοποιείς. Συνήθως παίζει με αμφιβολίες, διλλήματα, καχυποψίες και τέτοια πράγματα. Επίσης λένε, κάποιες τέτοιες φορές… όταν βρίσκεσαι με τα «νομίσματά» σου…

ότι υπάρχει ένας τρόπος να σκεφτείς και να πάρεις την απόφαση που τόσο σε βασανίζει.

Σώπασε το νου. Σκέψου με την καρδιά. Εκείνη, ξέρει! 

Κατεβαστικό πρόβλημα (Solved)

Το πρόβλημα διορθώθηκε και οι δίσκοι είναι στη διάθεσή  σας μέσω του fourelements!

Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων - Sofo (VIDEO)

Ομολογώ πως δεν είχα ακούσει τη συγκεκριμένη δήλωση και με ξένισε λίγο το γεγονός ότι τέτοιοι άνθρωποι μας εκπροσωπούν στο ελληνικό κοινοβούλιο... Δε θα το κουράσω πολύ, τα συμπεράσματα δικά σας...

Δείτε το βίντεο:

Καβατζοενέργεια (BMC)

Βγήκα λίγο εκτός ρυθμού, αλλά είχα και εγώ τους λόγους μου. Λόγους ζωής και θανάτου που λένε, μιας και μετά από 25 χρόνια έβαλα πρώτη φορά ορό στις φλέβες μου!

Με αφορμή ένα παλιό κείμενο που ανέβασε πρώτα ο deadmic (αρκετά ενδιαφέρον) και με αφορμή την πανσέληνο του Οκτώβρη (θα εξηγήσω τότε..),  θα ήθελα να μοιραστώ και εγώ κάποια παλιά μου «νομίσματα»… αλλά θα το αφήσω για την άλλη φορά… κι έτσι νομίζω ότι περνάω ωραία στο θέμα μας!

Καβατζοενέργεια λοιπόν. Δεν νομίζω ότι υπάρχει με αυτόν τον όρο σε κάποιο βιβλίο ψυχολογίας ή κάποιας τέτοιας κατεύθυνσης αυτή η κατάσταση που θέλω να παρουσιάσω αλλά κάπως πρέπει να υπάρχει… δε μπορεί!

Και έτσι λοιπόν που κείτομαι στο κρεβάτι με τον ορό στο χέρι μου για πρώτη φορά ξεφυσώ και αναστενάζω… «πω ρε π****η τι μας βρήκες πάλι» και μου λέει ο διπλανός «γ******α όλα μαζί πέφτουν πάντα!» και να τα μας…

Πραγματικά πόσες…  μα πόσες φορές έχει φτάσει η στιγμή που έχουμε νευρικά απορήσει «ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΜΑΖΙ;!» Στην αρχή σκέφτηκα, με βάση την κουβέντα που λένε: άλλαξε τη ματιά σου και θα αλλάξει ο κόσμος όλος, και λέω ότι δεν είναι έτσι πάντα. Εννοώ ότι κάποιες φορές είμαστε στα καλά μας και κάποιες στα κακά μας, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ. Αυτό λοιπόν τι σημαίνει; Δε σημαίνει ότι όταν είμαστε στα καλά μας έχουμε ενέργεια και ζωή και μπορούμε να κάνουμε πράγματα; Να νοιώσουμε υπέροχα και να χαρούμε με πολύ μικρά και ασήμαντα πράγματα; Να σκεφτούμε και να φανταστούμε πράγματα που ούτε εμείς οι ίδιοι δε το περιμέναμε ποτέ από τον ίδιο μας  τον εαυτό; Δε σημαίνει ότι όταν είμαστε στα κακά μας, φταίνε όλα και όλοι (και όλες...) και δεν έχουμε όρεξη να ξεκουνήσουμε από την οθόνη; Δεν έχουμε δύναμη να σκεφτούμε πολύ απλά πράγματα και σίγουρα δεν χαιρόμαστε, δε γελάμε, δε ζούμε…; Ελπίζω να συμφωνούμε ε;

Υπάρχει όμως και άλλη όψη η ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ, που ισχύει το παραπάνω (άλλαξε τη ματιά σου και θα αλλάξει ο κόσμος όλος…) και ισχύει τώρα που το σκέφτομαι και με το προηγούμενο γραπτό, που για ασήμαντο πραγματικά λόγο τρελαινόμαστε με αποτέλεσμα να πνιγόμαστε κλασικά σε μια κουταλιά νερό. Απλά είμαστε συνέχεια σε μία κατάσταση εγρήγορσης και έχουμε να αντιμετωπίσουμε τόσα πράγματα καθημερινά και υπάρχει τόσο στρες που όταν ξαφνικά κάνα δύο πράγματα πάνε στραβά αμέσως λέμε «ΠΩΩ ΡΕ Π****Η! ΠΑΛΙ ΟΛΑ ΜΑΖΙ, ΜΑ ΠΑΛΙ;!» Δεν καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να ηρεμήσουμε.. να πάρουμε δυο ανάσες και να οργανωθούμε απλώς καλύτερα! Άλλωστε δε θέλει κόπο θέλει τρόπο ε;

Σίγουρα είναι λεπτή η διαφορά και εδώ, γι’ αυτό χρειάζεται να το δουλέψει ο καθένας ξεχωριστά στο εαυτό του για να μπορέσει να διακρίνει σωστά.

Αυτό που θέλω να πω εγώ, λοιπόν, είναι ότι ο άνθρωπος έχει μία ενέργεια τέλος πάντων. Μία Βιοενέργεια όπως λένε στα επιστημονικά βιβλία…! Σαν την μπαταρία, έχει θετική και αρνητική, και σαν τη μπαταρία πότε - πότε θέλει φόρτιση! Ε, κι εδώ κάπου λοιπόν θεωρώ ότι είναι καλό να προσθέσουμε και εμείς οι άνθρωποι τον όρο καβατζοενέργεια. Όπως αποθηκεύουμε κάποια χρήματα στο κουμπαρά ας πούμε (γιατί άλλοι επιστήμονες λένε ότι ο χρόνος και το χρήμα = ενέργεια… εξού λοιπόν και η παροιμία αν έχεις χρόνο δεν θα έχεις χρήμα ή αν έχεις χρήμα δεν θα έχεις χρόνο…)  ή, τέλος πάντων, όπως αποθηκεύαμε χρήματα στο κουμπαρά γιατί τώρα γ*****α! Απλώς ήθελα να παραδώσω  ένα και μοναδικό παράδειγμα για να κατανοηθεί όσο το δυνατό καλύτερα, αλλά θα αναφέρω κι ένα δεύτερο που είναι άκρως ενδιαφέρον!

Πάρτε παράδειγμα τα μυρμήγκια αν θέλετε! Σίγουρα έχετε παρατηρήσει και ειδικότερα αυτή την εποχή πως τα μυρμήγκια μαζεύουνε τροφές, σπόρους, μύγες, κατσαριδούλες κ.α. για τον μακρύ βαρύ χειμώνα που έρχεται. Είδατε; Αυτά λοιπόν τα μυρμηγκάκια που βρίσκουνε τέτοιο μυαλό να σκεφτούν ότι έρχεται μακρύς βαρύς χειμώνας και απλώνουν το στρατό τους για να αποθηκεύσουν τροφή, δε μπορώ να καταλάβω… χαχα πλάκα κάνω! Και βέβαια ξέρω αλλά δε με παίρνει να σας το παρουσιάσω τώρα γιατί ήδη «τελειώνει το τσιγάρο».

Όμως αναμφισβήτητα συνιστώ γι’ αυτούς που δεν γνωρίζουν (γιατί αυτοί που γνωρίζουν... απλά γνωρίζουν!) όοοοταν βρείτε κάποιο χρόνο στο σερφάρισμά σας… να ψάξετε και να μελετήσετε λίγο την οργανωτικότητα των μυρμηγκιών σε πολλά θέματα γιατί σίγουρα είναι άξια παραδειγματισμού για εμάς τους θνητούς ανθρώπους. Γιατί είναι θέμα οργάνωσης!

Κλείνοντας, θέλω να διευκρινίσω ότι υπάρχουν κατά βάση και προπάντων κατ’ εμέ(!!!) 3 βασικές ενέργειες οι οποίες είναι η σωματική, η ψυχική και η νοητική. Θέλω να τονίσω με αυτό ότι δεν είναι να «καβατζώσουμε» ενέργεια μόνο σωματικά και να πούμε π.χ. «ας κοιμηθώ 10 ώρες σήμερα… και άλλες 10 ώρες σήμερα… σήμερα θα κοιμηθώ 12 ώρες γιατί πού ξέρεις μπορεί να έρθει κάποια μέρα που να πρέπει να κοιμηθώ 5 ώρες» Ντάξ…  μιλάω απλά για να μπορέσω να γίνω κατανοητός… υπάρχουν λοιπόν και ψυχικά και νοητικά αποθέματα. Ο καθένας να σκεφτεί τα δικά του… αλλά πάντα για το καλό των όλων E:;!!!

Να, ας πούμε το άλλο κειμενάκι το έχω είδη έτοιμο! Και θα είμαι στην ώρα μου, και δε θα φάω και ώρα για να σκεφτώ και να γράψω!Μου χα! Τα λέμε!

bmcakis@gmail.com