Απολογισμός (BMC)

Φεύγει το 12 μπαίνει το 13. Κάλο είναι σε κάθε αλλαγή να κάνουμε μία στάση. Να κάνουμε έναν απολογισμό. Να πούμε τι κάναμε, τι δεν κάναμε… τι θα θέλαμε να κάνουμε.

Είναι καλό να σταματάμε πότε – πότε να συνειδητοποιούμε ότι είναι ώρα για αλλαγή. Μια αλλαγή όχι βεβιασμένη, μια αλλαγή φυσική. Όπως η αλλαγή του χρόνου. Όπως η αλλαγή της ημέρας κ.α. Αλλά, για μένα, είναι επίσης καλό και καλύτερο να βάζουμε στόχους για το μέλλον. Με άλλα λόγια να ονειρευόμαστε. Να βάζουμε μικρές προκλήσεις ρε παιδί μου στον εαυτό μας, έτσι, επειδή θέλουμε να ζούμε ανήσυχα και όχι ήσυχα! (αυτό πάει για λίγους)

 Να κρατάμε τύπου φάση ημερολόγιο. Κάποιες φορές είναι ωραίο να ξεθάβεις στιγμές που είχες «θάψει». Κάποιες φορές έχει πλάκα. Κάποιες… Αυτή τη φορά λοιπόν καλώ όσους μπαίνουν στον κόπο και διαβάζουν αυτές τις σελίδες, να κοπιάσουν λίγο παραπάνω. Θα θέσω κάποιες ερωτήσεις να απαντήσουμε για τη χρονιά που πέρασε έτσι για έχουμε κάποιο μπούσουλα για το που ήμασταν, που είμαστε και που πάμε… 

Οπότε:

 1.       Ποια ήταν η πιο χαρούμενη στιγμή του χρόνου; (μπορεί να ήταν μια μικρή περίοδος και όχι απαραίτητα μια στιγμή, μπορεί να ήταν μέρες, εβδομάδα, μήνας… λέω τώρα εγώ…)
2.       Ποια ήταν η πιο δημιουργική στιγμή του χρόνου; (παρομοίως με τα παραπάνω σχόλια)
3.       Ποια στιγμή με την οικογένεια σου θα θυμάσαι; (γιατί όπως και να το κάνουμε έχουμε και μία οικογένεια…)
4.       Ποια στιγμή με τους φίλους; (πιθανόν θα είναι ξενύχτι ε…; Μπορεί και όχι…)5.       Αν γύρναγες πίσω, ποια απόφαση είναι αυτή που θα έπαιρνες πίσω;6.       Τι θέλεις να ξεχάσεις; (μία να το φέρετε στο νου σας και μία να το κάψετε…)
7.       Ποια ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα ήταν η καλύτερη της χρονιάς; (χαχα έτσι για να μη ξεχνιόμαστε…)

Δεν θέλω να γράψω άλλες. Πραγματικά, αυτές θέλουν σκέψη για να καταφέρουμε να απαντήσουμε πραγματικά (εκτός της τελευταία). «Τα πράγματα είναι έτσι όπως τα βλέπουμε». Παρ’ όλα αυτά εγώ θα ήθελα κι άλλες…

Οπότε: γκούχου.. γκούχου…
 ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ, ΚΑΤΩ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ!!

~ 

Με το καλό να μας βγει, με το καλό να μας μπει!!! 

bmcakis@gmail.com  

«Αρνητικό» γκράφιτι....

Και ποιος θα μπορούσε να το σκεφτεί...

Να μπει στη διαδικασία και να αντιστρέψει τα χρώματα μίας φωτογραφίας που έβγαλε;

Αυτό όμως ο τύπος το έκανε! Και το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από όμορφο...

Άντε εσύ τώρα να μπεις στην ψυχολογία του γκραφιτά και να γνωρίζεις που πάει τι.

Βέβαια μπορεί και να μην είχε ιδέα και ο ίδιος ότι  το αποτέλεσμα θα είναι τόσο αντίθετο, αλλά από την άλλη είναι μία πολύ περίεργη σύμπτωση για να είναι τυχαίο...

Άρα, μάλλον ήξερε καλά τι έκανε. Ιδού:

Πηγή: www.lifo.gr

ΥΓ: η καλλιτέχνιδα (γιατί είναι γυναίκα) είναι η Mora.

Θέμα Χρόνου (BMC)

Το κάθε πράγμα έρχεται ή φεύγει στην ώρα του. Ούτε μία ώρα πριν ούτε μία ώρα μετά. Στην ώρα του. Είχε πει ο Λάο Τσε…

Έχουνε μιλήσει αρκετοί για τον χρόνο, ανά τους αιώνες. Λογικά κάτι σημαίνει αυτό. Υπάρχουν ένα σωρό γνωμικά και φράσεις…

«Ο χρόνος είναι χρήμα», Βενιαμίν Φραγκλίνος

«Είμαστε πλούσιοι σε πληροφορία, αλλά φτωχοί σε χρόνο. Πρέπει να μάθουμε πώς να επιλέγουμε μόνο τα καλύτερα και τα πιο χρήσιμα για να τον αφιερώνουμε αποκλειστικά εκεί», Κομφούκιος

«Ο χρόνος αυτός καθ’ εαυτός είναι ένας παραλογισμός, δεν υπάρχει χρόνος παρά μόνο για ένα πλάσμα που αισθάνεται», Friedrich Nietzsche

«Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις χωρίς να χρειάζεται καν να τον ρωτήσεις», Ευριπίδης

«Το πρόβλημα είναι ότι νομίζετε ότι έχετε χρόνο», Βούδας

«Ο χρόνος είναι μεγάλος Δάσκαλος, λένε. Το κακό είναι ότι σκοτώνει τους μαθητές του», Hector Berlioz

Και πολλά άλλα που καλό θα είναι κάποιος να ερευνήσει στο ιντερνέτ κάποια στιγμή που παπαρίζει στο facebook κοιτώντας φωτογραφίες!

Εμένα μου αρέσει το «ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος γιατρός» το οποίο δε ξέρω από ποιον ή από πού προέρχεται… αν κάποιος γνωρίζει, παρακάτω είναι το mail μου παρακαλώ.

Πολλά πράγματα γιατρεύονται η αλήθεια είναι με το πέρασμα του χρόνου. Πολλά και διάφορα. Από μία αρρώστια, μέχρι ένα συναίσθημα, μέχρι μια ιδέα. Γι’ αυτούς που λένε ότι κάποιες αρρώστιες δε γιατρεύονται ούτε με το πέρασμα του χρόνου, θεωρώ, ότι σκέφτονται λάθος… και ο θάνατος ακόμα είναι γιατρειά! Το δύσκολο είναι ότι δεν έχουμε τις αδερφές: υπομονή και επιμονή.

Κάτι άλλο που παρατηρούμε στο χρόνο είναι ο ρυθμός. Τώρα, ας πούμε, πλησιάζουμε στην αλλαγή του χρόνου. Τώρα, ας πούμε, ζούμε στο Χειμώνα. Αύριο θα έρθει η Άνοιξη. Τώρα ας πούμε έχουμε κρίση… που πραγματικά αυτό σημαίνει αλλαγή… αύριο… δε θα έχουμε. Ωραίο ακούγεται ε;

Πρέπει να τα λέμε αυτά τα απλά πράγματα μερικές φορές για να μη τα ξεχάσουμε κι αυτά.

Άλλα πράγματα, πάλι, που θέλουμε να ξεχάσουμε… πρέπει να περιμένουμε να περάσει ο χρόνος.

Αυτό να κάνουμε… να σφίξουμε τα δόντια… να σφίξουμε τις γροθιές και να πούμε:

«Θα περάσει… είναι θέμα χρόνου!»

bmcakis@gmail.com

Live - Θόλος Bar 28/12/2012

Και από τη στιγμή που δεν καταστράφηκε ο κόσμος στις 21 του μήνα όπως πολλοί (που χρωστάνε παντού...) θα ήλπιζαν, είπαμε να κάνουμε ένα liveάκι για να το γιορτάσουμε βρε αδερφέ!

«Και ως εκ θαύματος εκανονίσθη την 28ην τουτουνού του μηνός,

και εν Θόλω bar να λάβει χώρα η εντάυθη σύναξης και ώρα δέκα βραδυνή,

μαζί με τους συνδαιτυμόνας εις την hip hop φάσιν της Ελλάδος...

Ήτοι Collectiva, γαρ, μαζί με Πένθιμο Clown εκ Σητείας,

και Παράνοια, και Phatskool, οι εκ των Χανίων ορμώμενοι,

και Reggen Boog, με Στιλέτα και Στιχομυθία εν χορώ,

προκειμένου να άδωμεν και να υμνήσωμεν την διατήρησιν

του κοσμήματος αυτού που λέγεται 

ανθρωπότις»

Αγαπητοί μου αδελφοί, Δια την περαιτέρω διασκέδασιν του φιλοθεάμονος κοινού,οι αδελφοί μας Bmc και V-Saico, θα ευφραίνουν τας καρδίας μας
με ρυθμούς ρυθμικούς, πλην όμως, μελωδικούς ήχους οίτινες καλούνται ίνα γαληνεύσουσιν ημάς. Αμήν!

 Με ελεύθεριν διέλευσιν, είσοδον και παραμονήν εις τον ιερό χώρο του προσκυνήματος εις τον Θόλον.

Κι έτσι αφού ανακαλύψαμε το χαμένο ευαγγέλιο της GoodView καταλάβαμε πως οφείλουμε να ακολουθήσουμε «τας γραφάς». 

Οπότε:

28 Δεκεμβρίου 2012

22:00

Collectiva

Πένθιμος Clown

Παράνοια

Phatskool

Regen Boog

 Στιλέτα

Στιχομυθία

Κατόπιν:

Bmc

V-Saico

Είσοδος ελεύθερη

τα λέμε εκεί...

Ιθάκη (Instrumental) - BMC (VIDEO)

Φτάσαμε λοιπόν  στην Ιθάκη…  ή ακόμα; Φυσικά και δεν φτάσαμε, έχουμε δρόμο μακρύ ακόμα…

Πρέπει να καταλάβουμε ότι το ποίημα αυτό αφορά τον καθένα μας. Πρέπει ο καθένας να βρει την Ιθάκη του. Δεν είναι ένα ταξίδι επιστροφής, όπως σχολίαζαν σε ένα άλλο blog, είναι ένα ταξίδι προορισμού.

Ο καθένας βέβαια το παίρνει όπως θέλει και το μεταφράζει, έτσι είναι η τέχνη. Αλλά πάνω - κάτω κάποια κοινά σημεία υπάρχουν για όλους.

Θα ήθελα να πω κάποια πράγματα για τη δημιουργία του κομματιού… έτσι… για την ιστορία!

Το κομμάτι αυτό λοιπόν γράφτηκε για έναν και μόνο σκοπό. Για να λάβει μέρος σε έναν μουσικό διαγωνισμό. Δουλεύτηκε δύο μήνες περίπου για να φτιαχτεί ως έχει. Ασχολήθηκαν πολλοί άνθρωποι. Υπήρξαν σαφώς περιπέτειες… τεχνικές… υγείας…  αλλά το καταφέραμε. Το κυνηγήσαμε αρκετά και σε κάποια φάση μπερδευτήκαμε… κυνηγάμε το κομμάτι ή τα 500 ευρώ που είναι το 1^ο βραβείο;  Και τα δύο… θα ήταν ψέμα αν λέγαμε ότι το κάνουμε για τη ψυχή της μάνας.

Πώς τα φέρνει έτσι όμως η ζωή… τελικά το κομμάτι το απόρριψαν από τον διαγωνισμό. Δεν τηρούσε τις προϋποθέσεις για να λάβει μέρος (δηλαδή δεν είχε στίχο και ερμηνεία) .

Τόσος κόπος… τζάμπα; Και είναι μερικές φορές που τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους… αρκεί βέβαια να μάθουμε να ακούμε….

«Είναι το ταξίδι που αξίζει τελικά» σκέφτομαι, όπως είχε πει ο μεγάλος Νικόλας.

«…μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη… η Ιθάκη σου έδωσε το ωραίο ταξίδι… χωρίς αυτή δεν θα ‘βγαινες στο δρόμο..» …και άλλοι πολλοί στίχοι που ταιριάζουν…

Μας έμεινε λοιπόν το ωραίο ταξίδι, το οποίο συνεχίζεται! Να ‘ναι καλά όσοι βοήθησαν για να πραγματωθεί αυτό!

…το κομμάτι αφιερώνεται στη ΣΟΦΙΑ και την ΕΙΡΗΝΗ…

ΣΟΦΙΑ στο μυαλό… ΕΙΡΗΝΗ στην καρδιά…

Πάμε…  

(κλικ στην εικόνα)

Μάθε Πρώτα Ν’ Ακούς… Και Μετά Να Μιλάς! (BMC)

Λοιπόν να το θυμάστε εσείς οι λιγοστοί που κάθεστε και διαβάζετε αυτά που γράφω σ’ αυτό το χώρο, αυτό που λέω στον τίτλο κάποτε θα γίνει τραγούδι! …στα «τέτοια» σας ε; χαχα… πάμε πιο κάτω να το αναλύσουμε τώρα χωρίς πολλά - πολλά…

Κάποτε λοιπόν μου είχε πει ένας Δάσκαλος πολεμικών τεχνών (τον αναφέρω γιατί πολλοί μπορεί να πουν, «ε, από πού το άκουσες αυτό και από ποιόν και γιατί και τι είναι αυτός..» και άλλα πολλά, λες και έχουν πια τόσο σημασία!) ότι εδώ καλά - καλά δε ξέρουμε να ανασαίνουμε και θέλουμε να μάθουμε να χτυπάμε;! Δηλαδή, προσέξετε, μου είπε ότι δεν ξέρουμε να ανασαίνουμε, ένα πράγμα τόσο απλό που το κάνουμε κάθε στιγμή και αυτό δε το κάνουμε σωστά, ή αλλιώς, δεν έχουμε μάθει ακόμα να το κάνουμε. Χάνουμε τον ρυθμό και διάφορα τέτοια.

Τέλος πάντων το θεώρησα στην αρχή υπερβολικό αλλά μετά προβληματίστηκα. Σκέφτομαι, πως είναι δυνατόν να αναπνέουμε κάθε στιγμή και να μη το κάνουμε καλά και αν και εφόσον αυτό συνδέεται με άλλα πράγματα που κάνουμε καθημερινά. Δεν άργησα φυσικά να βρω την απάντηση αφού αυτός ο ανθρώπινος νους μου μπορεί με λίγη σκέψη παραπάνω να βρει απαντήσεις για όοοολα μα όοοολα τα πράγματα και ερωτήματα χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα να κάνει κάποια έρευνα. Με λίγη παραπάνω σκέψη. Απλά!

Νομίζουμε ότι ξέρουμε…

Με τόσες πληροφορίες και κυρίως παραπληροφορίες στη σημερινή εποχή, έχουν καταφέρει να μας χαζέψουν και να νομίζουμε ότι ξέρουμε να αναπνέουμε, να νομίζουμε ότι ξέρουμε να περπατάμε (γιατί κάποιοι στην πραγματικότητα τρέχουνε…) να νομίζουμε ότι ξέρουμε να μιλάμε (γιατί τόση αργκό δε νομίζω να υπήρξε ποτέ…) να νομίζουμε ότι «πίνοντας» διασκεδάζουμε (ενώ στη πραγματικότητα μπεκρουλιάζουμε…) και πάρα πολλά άλλα παραδείγματα ίσως να περιμένετε να διαβάσετε μέχρι φυσικά να φτάσουμε στο πιπεράτο  «να νομίζουμε ότι ξέρουμε να σκεφτόμαστε ενώ… ή να νομίζουμε ότι ξέρουμε να ζούμε ενώ…» αλλά δε θέλω να αναφέρω τα αυτά ούτε να καταλήξω εκεί! Σας ξεγέλασα;!

Αυτό το αφήνω για τον καθένα να κάνει κάποια μικρή έρευνα αν θέλει να δώσει κάποια απάντηση και να συμπληρώσει το «κενό»… ή πολύ απλά όπως είπα παραπάνω θα χρειαστεί λίγη παραπάνω σκέψη! «Δεν είναι τίποτα».

Λοιπόν, επειδή θέλω να καταλήξω κάποτε, κάπου, πρέπει να περάσω κατευθείαν στο ψητό γιατί κάποιοι ίσως δεν κρατιούνται από την πείνα και ίσως φάνε εμένα!

Τα παραπάνω παραδείγματα που ανέφερα θα έλεγε κανείς ότι είναι προσωπικά και νταξ ο καθένας γούστο του καπέλο του, έτσι;! Τι γίνεται όμως όταν κάποιος είναι μέλος μια ομάδας ανθρώπων και σε αυτή τη περίπτωση οι πράξεις του έχουν επιρροή, θέλει δε θέλει, στην υπόλοιπη ομάδα; Ομάδα ανθρώπων μπορεί να θεωρηθεί πέρα από μια ποδοσφαιρική ομάδα… η οικογένεια, ένα τμήμα στο σχολείο, ένα συγκρότημα, μία σχέση (ακόμα και δύο άτομα νομίζω ότι μπορεί να θεωρηθεί ομάδα ε;) και πολλά άλλα που σας έρχονται στο μυαλό. Τι γίνεται λοιπόν στην περίπτωση που είμαστε μέλη κάποιας ομάδας και αναγκαστικά πρέπει να επικοινωνήσουμε με κάποιο άλλο μέλλος της ομάδας ώστε να δώσουμε πληροφορίες ή να λάβουμε πληροφορίες ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΤΟ ΕΝΑ ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΛΛΟ; ΔΗΛΑΔΗ ΔΕ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΜΙΛΑΜΕ! Φφ…

Συγνώμη για τον τόνο στο γραπτό αλλά επιτέλους κατάφερα κάπως να το πω ή κάπως να το βγάλω. Όπως καταλάβατε ένα από τα πολλά μας προβλήματα είναι ότι δε ξέρουμε να ακούμε, ούτε ξέρουμε να μιλάμε και αυτό ναι, είναι εξίσου πρόβλημα όπως είναι και τα προσωπικά μας, αλλά επειδή τον εαυτό μας συνηθίζουμε να τον γράφουμε εκεί που δεν πιάνει μελάνι, δε χρειάζεται εκεί να γράφουμε και την «ομάδα».

Χρειάζεται να «σκάμε» όταν μιλάει ο άλλος και να «σκάει» κι εκείνος στον οποίο μιλάμε. Και φυσικά δεν εννοώ να σκάμε ή να σκάνε μόνο με λόγια, αλλά με σκέψεις (προκαταλήψεις, αμφιβολίες… ξέρετε, ξέρετε!) με συναισθήματα (ζήλια, πάθος…) και σωματικά (όταν φυσικά κοιτάμε αλλού και όχι τον άλλον στα μάτια!) Καλό είναι, όσο κουρασμένοι κι αν είμαστε, όταν μιλάμε ή μας μιλάνε, να είμαστε εκεί 100%! Όπως με πολλά πράγματα θα μου πείτε και έχετε δίκιο… αλλά από κάπου πρέπει να κάνουμε μια αρχή! Και πάντα ένας δρόμος 100000 βημάτων αρχίζει με 1 βήμα…

Καλό είναι λοιπόν να μάθουμε να ακούμε και μετά να μιλάμε για να ξέρουμε και τι λέμε… γιατί όταν δεν ξέρεις να ακούς δεν ξέρεις να μιλάς! Αυτό είναι έτσι… και όπως λέει και ο άλλος ΔΕΧΤΗΤΕ ΤΟ! Οπότε σσς….

Αυτά είχα να πω, αλλά πολύ περισσότερα εννοώ! Ελπίζω να καταλάβατε εσείς που ξέρετε να διαβάζετε!

Γραμμή παραπόνων: bmcakis@gmail.com

LIVE: Λάθος Εποχή (15.12.2012)

Αυτό το Σάββατο, 15 Δεκεμβρίου 2012 (λίγο πριν την καταστροφή του κόσμου για να μην ξεχνιόμαστε!) οι Λάθος Εποχή παρουσιάζουν το δίσκο τους «Έπος του εμφυλίου στην αστική μας φύση».

Όλοι μας λοιπόν να μαζευτούμε στο Κέντρο Νέων (πλάι από τους 4 Μάρτυρες) στις 22:00 για ένα liveάκι μετά από αρκετό καιρό (για μερικούς - μερικούς από μας, ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε!)

Μαζί τους οι:

Παράνοια

Collectiva

Στιχομυθία

Τα λέμε εκεί...

Smoka (Παράνοια) - Ράδιο Ρίθυ (mixmodemastersystem vol.4)

Είναι γεγονός το τέταρτο δισκίο της σειράς, ενώ ετοιμάζονται με το δικό τους ρυθμό, διάφορες άλλες δουλειές οι οποίες θα βγουν εν καιρώ.

Οπότε κλείνουμε φώτα, πόρτες, οθόνες (αφού πατήσουμε Play!) και κινητά... και ταξιδεύουμε για λιγότερο από μισή ώρα, με τις ραδιοφωνικές ταχυδακτυλουργίες του κυρίου Smoka!

Ανέκδοτο (BMC)

Δεν μου αρέσουν πολύ τα ανέκδοτα… αλλά αυτό είναι καλό! Και περιμένοντας να φτάσουμε στην Ιθάκη, κάνουμε μία ολιγόλεπτη στάση…

~

Κάπου, κάποτε, τρία γεροντάκια έπιναν τον ελληνικό τους καφέ στο καφενείο όπως είναι φυσικό. Εκεί λοιπόν που άραζαν βλέποντας τον κόσμο να περνάει έξω από το καφενείο να πηγαίνει πέρα δώθε, ξεκίνησε ο πρώτος:

«Ρε παιδιά έχω ένα πρόβλημα», λέει

«Τι πρόβλημα έχεις;», ρωτάνε οι δύο.

«Να, όταν ήμουν 25 χρονών παλικάρι θυμάμαι να μπορώ να βλέπω το μυρμήγκι από μακριά και να μπορώ να εστιάζω σε αυτό. Μπορούσα να δω τα ίχνη του!»

«Ε, και πιο είναι το πρόβλημα τώρα;»

«Τώρα, ρε παιδιά, δεν μπορώ να δω! ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ!»

Μετά από λίγο ξεκινάει και ο δεύτερος:

«Ρε παιδιά έχω κι εγώ ένα πρόβλημα», λέει.

«Τι πρόβλημα έχει πάλι εσύ;» Τον ρωτάνε οι άλλοι δύο.

«Να όταν ήμουν κι εγώ παλικάρι 25 χρονών μπορούσα να ακούσω μέχρι και την γάτα να περπατάει και να έρχεται από το σαλόνι. Μέχρι και το περπάτημα της γάτας άκουγα!»

«Και τώρα τι;;»

«Δεν ακούω ρε παιδιά! ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ!»

Μετά από λίγο ξεκινάει και το τρίτο γεροντάκι.

«Αφήστε παιδιά... εγώ έχω το μεγαλύτερο πρόβλημα»,  λέει.

«Τι πρόβλημα καλέ;;!!», ρωτάνε με μεγάλη έκπληξη τα άλλα δύο γερόντια.

«Να, εκεί που συνηθίζω να κάθομαι στο σπίτι μου, στον καναπέ μου, μπροστά από την τηλεόρασή μου και να παρακολουθώ τον αγαπημένο μου σήριαλ (Τούρκικο) περνάει από μπροστά μου συνέχεια αυτή η Ρωσίδα η Λένα και πότε - πότε της ρίχνομαι!»

«Μα κύριε Κώστα, πάλι θέλετε sex;»

«Γιατί Λένα μου, ποιο είναι το πρόβλημα;»

«Το έχουμε κάνει ήδη 5 φορές σήμερα κύριε Κώστα!!»

Κοιτάζονται το ένα το άλλο τα άλλα δύο γεροντάκια και με απορία ξαναρωτάνε:

-          Και ποιο είναι το πρόβλημα καλέ;;!!

-          ΞΕΧΝΑΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ… ΞΕΧΝΑΩ…

bmcakis@gmail.com